De eerste wereldwijde hit van Britse zanger James Morrison stamt alweer uit 2006. Met ‘You Give Me Something’ maakte de wereld kennis met de unieke stem van Morrison. En bij dit enkele succes is het niet gebleven. Hoog tijd dus voor een ‘Greatest Hits’ album!
Net als zijn Britse naamgenoot James Blunt heeft Morrison er dus voor gekozen om terug te kijken op zijn carrière. Maar hij heeft dat wel iets anders gedaan dan Blunt. De nummers op ‘Greatest Hits’ zijn makkelijk van het origineel te onderscheiden omdat Morrison er nieuwe versies van heeft gemaakt. Het lijkt wel of Morrison zijn repertoire beluisterde en nieuwe arrangementen beter vond passen dan wat hij jaren eerder had uitgegeven. “Refreshed” noemt hij dit zelf. Ook al is het dus geen compleet nieuw album, Morrison heeft er alles aan gedaan om dit wel zo te doen lijken. En met succes. De nieuwe versies van zijn hits komen soms zelfs beter uit de verf dan het origineel.
De Brit heeft in totaal 15 nummers op zijn album gezet. 13 greatest hits en 2 compleet nieuwe nummers: ‘Who’s Gonna Love Me Now’ & ‘Don’t Mess With Love’. Dit zijn ook gelijk de openers van het album. Al met al zijn dit leuke nummers die meteen de toon van het album zetten. James Morrison is niet meer de akoestische gitarist die met zijn hese stem enkel soul-achtige popnummers maakt. Zijn hese stem blijft, maar zijn gitaar wordt soms wat verder op de achtergrond gezet. Zeker op ‘Who’s Gonna Love Me Now’ wat eerder voor de hitlijsten is bestemd, dan een typisch James Morrison nummer is. ‘Don’t Mess With Love’ daarentegen is wel typisch Morrison en zou op een eventueel vervolg van dit album best een plekje mogen krijgen.
Naast de vele herkenbare nummers, zijn er ook een aantal afwezige. Zo heeft ‘Slave To The Music’ het album niet gehaald en is ook ‘Nothing Ever Hurt Like You’ niet van de partij. En dat is zeker opvallend aangezien deze twee absoluut tot Morrison’s grootste hits behoren. En dan zijn ook zijn samenwerkingen omgezet naar solonummers. Zo is ‘Up’ nu een nummer zonder Jessie J en is ook Nelly Furtado niet aanwezig. Voor deze tweede is het jammer dat ze niet aanwezig is. De akoestische versie van ‘Broken Strings’ die Morrison nu in zijn eentje heeft opgenomen, is prachtig. Maar toch mist de vrouwelijke stem die Furtado op het origineel vervulde.
De Brit heeft een grote carrière met daarin vele hits. Toch lijkt het op het eerste gezicht overbodig om hier een ‘Greatest Hits’ verzameling van te maken. Maar James Morrison heeft het tegendeel bewezen. Hij heeft meer hits dan je denkt. Zelfs zoveel dat hij niet eens al zijn grootste hits op het album heeft kunnen zetten. Een soort “kill your darlings” is het geworden. Maar dat mag de pret niet drukken. Morrison heeft het namelijk origineel aangepakt door zijn muzikale ervaring toe te passen op nummers die al meer dan vijftien jaar geleden heeft uitgebracht. Zijn eigen geluid is licht veranderd en dat is nu ook op oudere nummers te horen. Een leuke verrassing die van dit ‘Greatest Hits’ album niet een eenvoudige opsomming van nummers maakt, maar een nieuw James Morrison geluid geeft op bekende nummers. (7/10) (Believe Music)
