In Nederland zal lang niet iedereen Jimmy Barnes kennen. In zijn thuisland Australië is het een levende legende. Hij is de man die in de Australische album hitlijsten de meeste top 40 noteringen op zijn naam heeft staan. Zowel met zijn solowerk als zijn werk met de band Cold Chisel is Barnes een van de grootste. Hoe jammer is het dan dat zo’n man, en laten we alsjeblieft Cold Chisel niet vergeten, hier amper bekend zijn.
Cold Chisel heeft wel een aantal nummers die hier destijds heel voorzichtig aan bod kwamen in songs als: ‘You Got Nothing I Want’, ‘Forever Now’ en hun grootste hit ‘Khe Sanh’. Het album ‘Circus Animals’ uit 1982 staat op nummer 4 in de lijst van Beste Australische Albums.
Barnes staat qua zang bekend om zijn ‘’geschreeuw’’. Dat kan hij als geen ander en dat is tevens iets wat nog steeds erg goed verzorgd is. Een stem die meteen te herkennen is. Naast dat staat hij in eigen land ook bekend om de hoeveelheid drank dat hij naar binnen kan gieten. Als soloartiest tourt hij zo nu en dan wel door Nederland en is hij onder andere een graag geziene gast op Bospop.
Met dit nieuwe ‘Flesh And Blood’ is hij alweer aangekomen aan zijn negentiende solo studioplaat. Van ophouden wil hij nog absoluut niks weten en daar zijn we ontzettend blij mee. In Australië heeft het album, zoals zijn voorgangers, wederom de eerste plek op de hitlijsten weten te halen. Nu hoor ik mensen denken, ‘’ja als het zo’n grote naam is, hoeft hij maar iets uit te brengen en dat eindigt bovenaan.’’ Als dit nu een slecht of matig album zou zijn, zou ik instemmen.
Echter is dit een album zoals we die van Barnes kennen. Gewoonweg ijzersterk. De vocalen zijn steengoed, de nummers zitten goed in elkaar en luisteren heerlijk weg. Met enige regelmaat horen die inmiddels legendarische kreten en gekrijs. Barnes op zijn top. Zingen kan hij, maar met zoiets geeft hij de nummers weer net dat extra’s zoals hij dat kan.
Luister bijvoorbeeld naar de titeltrack. Daar zit alles in wat je van deze plaat, en de rest van zijn albums eigenlijk, kan verwachten. Het nummer klinkt fris. Lekker uptempo, goede melodieën. De refreinen zijn pakkend en muzikaal is het simpelweg gewoon goed. Ook de tekst is goed geschreven, een gevoel van trots overheerst. Een van de beste, zo niet de beste track op de plaat.
Halverwege de plaat gaat het tempo een stuk achteruit. Niet zozeer iets negatiefs, maar wellicht had de tracklist wat anders gekund. Nu heb je een beetje het idee alsof het album langzaam als een kaars uitbloeit. Je krijgt energie van de eerste helft en vervolgens is het een stoel zoeken om de rest van het album ook op de juiste manier te kunnen beleven.
Ook zijn vrouw Jane is op de plaat te vinden. Samen zijn ze onder andere te horen op de cover van ‘Love Hurts’, dat bekend werd door Nazareth.
Al met al kunnen we concluderen dat Barnes het nog lang niet rustiger aan gaat doet wat muziek maken betreft. Zowel de vlotte nummers als de wat rustigere nummers, zij het in iets mindere mate, zijn van hoge kwaliteit. Jimmy Barnes komt toch wat sterker naar voren in de uptempo nummers. Voor de fans van Cold Chisel en zijn solo werk is dit een zonder twijfel aan te schaffen plaat. (8/10) (Bloodlines Music)
