We ontvingen het laatste album van Mahdi Khene, ‘Don’t Say A Word’ en we waren blij verrast van de kwaliteit van het album. Iets anders dan anders en ik werd dan ook direct overrompeld door opener ‘Gotta Get To Ya’. Een lekker nummer dat naar meer smaakte. Ik was direct getriggerd door het album dat een mix is van funk, folk, rock, blues en nog veel meer.
Mahdi Khene werd geboren in Algerije, toen hij een jaar oud was, verhuisde hij met zijn gezin naar New York City. Hij begon met gitaar spelen op 14-jarige leeftijd en schrijft zijn stijl van schrijven van liedjes toe aan de manier van leren als een autodidactische muzikant.
En dat gaat hem goed af, want het album is een sterk album. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen. Zeker na het luisteren van wellicht het beste nummer van het album, ‘Brisk’, een lekkere lay down reggaeblues. Ja, dat dat bestaat was voor mij ook een gewaarwording. Het heeft een lekkere beat en blijft lekker hangen. Ok, fair, officieel heet het Tuareg Blues, maar een hokje doet de track eigenlijk nooit goed genoeg. ‘Don’t Say A Word’ is vanaf nu eigenlijk al geslaagd.
‘Corona, Lemme See My Baby’ is een apart nummer, dat zeker het vermelden waard is. Het is wel alsof iedere artiest dit jaar een corona-track uit moet brengen, hoewel het qua stijl niet helemaal bij Mahdi lijkt te passen. Toch is het een nummer dat je niet snel vergeet. Maar was dit nummer nodig? Ook ‘Ya’ is was anders dan de rest, maar wel op positieve manier; het lijkt meer op een show off nummer tijdens een concert. Maar moet dat wel op een album? Het geeft van de andere kant wel aan wat de muzikant in zijn mars heeft, en dat is ook wel eens leuk op een niet-live album.
‘Don’t Say A Word’ is over het algemeen genomen een lekker album. Mahdi Khene levert hier gewoon een sterk album af. Onder ander de nummers’Ya’, ‘Brisk’, en ‘Sense’ hebben van ‘Don’t Say A Word’ iets moois gemaakt, hoewel de rest van het album ook bestaat uit sterke nummers di8e het beluisteren waard zijn. Mahdi Khene heeft op ‘Don’t Say A Word’ zijn beste beentje voor gezet, blijft in zijn rol, en die rol is lekker. Een album om vaker te draaien. (8/10) (Eigen productie)
