Bij Lady Gaga weet je het nooit wat je moet verwachten bij een nieuw album. Jazz, Country, Dance, Pop; de in 2009 plots doorgebroken Stefani Joanne Angelina Germanotta weet keer op keer te verrassen. Haters will keep on hating, maar wie eerlijk en objectief is, weet al lang dat Lady Gaga de grootste vrouwelijke ster aan het firmament is, en de rechtgeaarde opvolgster van Madonna. The New Queen of Music komt nu met haar zesde studio-album, ‘Chromatica’, een album dat al maandenlang groots wordt aangekondigd.
Waar Gaga en haar team ijzersterk in zijn, is het creëren van een circus en hype. Ook met ‘Chromatica’ draait de promomachine van de zangeres overuren. Zo werd gisteren ook plots nog last minute ‘Sour Candy’ uitgebracht. Slim, terwijl de ogen zijn gericht op je album, toch nog een onverwachte promo eruit gooien. En toch, heeft Gaga dat wel nodig? Al met al waarschijnlijk niet, maar goed, als je de gimmick hoog wil blijven uitspelen, moet je daar aan vast houden. En dat doet ze goed.
‘Chromatica’ heeft inmiddels drie singles uit, waarmee Gaga al duidelijk liet horen ditmaal weer eens de electro/pop kant op te gaan. En dat na het ietwat tegenvallende countrypop-album ‘Joanne‘ en het jazzy uitstepje met Tony Bennet, ‘Cheek to Cheek’, dat wellicht niet voor de massa was geschreven, maar meer om samen te werken met de oude jazzlegende. Terug naar de electro, dance, pop, waarmee ze haar feitelijke successen behaalde.
Natuurlijk was al de samenwerking bekend tussen Lady Gaga en Ariana Grande (‘Rain on me‘); Op ‘Chromatica’ vinden we ook samenwerkingen met de K-pop groep Blackpink en Sir Elton John. ‘Sour Candy’ is wellicht een onnodige poging om met behulp van de grootste Koreaanse groep om door te breken in Zuid-Korea. Ook ‘Sine from Pop’, dat werd opgenomen met Elton John is een onnodige poging geweest voor beiden. Beide samenwerkingen behoren tot de mindere nummers op het album. Jammer, want het album is over het algemeen gewoon een ijzersterk album, dat die samenwerkingen wellicht niet eens nodig had. Of wellicht: beter niet.
‘Babylon’ klinkt wat vertrouwd in de oren. De hele opbouw van het nummer zou je feitelijk ‘Vogue 2.0’ kunnen noemen als je het nummer door Madonna zou laten uitbrengen. Is het bewust? Het is in ieder geval wel een duidelijk teken aan de wand dat Gaga Madonna inmiddels verslagen heeft als de Queen of Pop. Zou het wellicht aan producer BloodPop kunnen liggen, die op Madonna’s ‘Rebel Heart’ een reeks nummers produceerde, en zo precies weet hoe de keuken van de zangeres te moeten inrichten? Wellicht, maar BloodPop is slechts een van de vele potten en pannen die La Gaga in haar keuken kan gebruiken.
‘Chromatica’ is niet het album dat haar dezelfde muzikale successen zal brengen als ‘The Fame’ of ‘Born This Way’. Latere klassiekers zoals ‘Pokerface’, ‘Born this way’ en ‘Telephone’ zal je er niet op vinden helaas. Toch hoef je niet bang te zijn met ‘Chromatica’ een miskoop te begaan. Het album is wellicht niet zo sterk als haar grootste successen, maar het album slechts een tussendoortje noemen doet het album te kort. Met het album laat Lady Gaga zien maar vooral horen op de goede weg terug te zijn en niet te zijn weggeslagen uit de muzikale eredivisie. (7/10) (Streamline Records)
