Frank Boeijen, een icoon die bekend werd in de jaren 80 als zanger van de Frank Boeijen Groep. Al jong kwam hij met muziek in aanraking. Zijn oudere broers namen de muziek van Bob Dylan en Neil Young mee naar huis. Frank werd hierdoor geïnspireerd. Toen Frank 20 jaar was vormde hij een duo met gitarist Wout Pennings. Twee jaar later, 1979, werd de geboorte van de Frank Boeijen Groep een feit. Meer dan 10 jaar lang scoorden zij de ene hit na de andere, met ‘Zwart-wit’ en ‘Kronenburg park’ als tophits. In 1991 ging Frank verder als solozanger en schreef zijn eigen teksten. Dat zijn veelal poëtische en melancholische pareltjes. In 2015 ontving Frank de Lennaert Nijgh prijs voor de beste tekstdichter; terecht.
Op vrijdag 23 maart stond Frank met band in Singer in Laren. Het in 2017 vernieuwde theater is prachtig geworden. Er is optimaal gebruik gemaakt van de niet al te grote ruimte. De stoelenrij in de zaal loopt halfrond, wat het gevoel schept dat je dichter op het podium zit. Ook is er een balkon, dat deze avond ook was gevuld. Twee gastvrouwen ontvingen de mensen uiterst vriendelijk en wezen de weg. De lichten gingen uit en de band kwam het podium op. Frank kwam als laatste op met daarbij 1 spot op hem gericht. Dat gebaar maakte al duidelijk dat Frank deze avond in het middelpunt zou staan. Dat klopte ook, want hoe goed de band ook was, er is geen instrumentaal solo gekomen deze avond. Frank lichtte toe: ”We maken een reis door de tijd vanavond.”.
Erg goed was de afwisseling in nummers. Na twee rustige vrij melancholische nummers, volgde een vlot nummer uit de jaren 80. Het publiek reageerde enthousiast op de bekende nummers: ‘Kontakt’ en ‘De beloning’. Drie gevoelige nummers werden na elkaar gezongen, met alleen de begeleiding op de vleugel. Het was mooi en klein, ‘Stille strijd’, gevolgd door ‘Zeg me dat het niet zo is’. Dat laatste nummer ging gepaard met veel emotie en expressie. Het gaf iedereen kippenvel, maar zo zag het publiek Frank zelden. Zijn stem haperde even en slikte wat weg. Vervolgens zette hij zijn stem kracht en expressie bij. Na dit nummer ging Frank een minuut van het podium af. Werden de emoties toch teveel?
Na de pauze, werden er vele juweeltjes gespeeld. Het geheel was strak geregisseerd, maar wat een prachtige zangstem: warm .Het ging alle kanten op; van ingetogen tot passievol. “Boeijen”’ zei zijn leraar vroeger, ”hou eens op met die onzin”. Hij doelde op het schrijven van gedichten op school. Wat zijn wij nu blij dat Frank nooit naar zijn leraar heeft geluisterd. De fans konden genieten van zijn vaak poëtische teksten, zoals: ‘Heb me lief ‘en ‘Op zoek naar gewicht’.
De avond werd afgesloten met nummers waarvoor iedereen ging staan. Er werd flink meegezongen en gedanst op ‘Zwart/wit’ en ‘Kronenburg park’, ‘Hier komt de storm’ en ‘Winter in Hamburg’. Het werd een mooie avond, een feest der herkenning. Het warme en prachtige stemgeluid van Frank blijft boeien.
