Net iets meer dan vijf jaar geleden verscheen het laatste album van Avril Lavigne. Het leek er even op dat de door Shania Twain ontdekte Canadese geen muziek meer zou uitbrengen, nadat ze eind 2015 gediagnostiseerd werd met de ziekte van Lyme. Een lang ziekbed en veel rust gaven haar de kracht om toch weer nieuwe muziek op te nemen en uit te brengen. In september kwam haar single ‘Head Above Water’ al uit, waarin ze haar strijd tegen de ziekte bezong. Nu is het tijd voor haar zesde album, met de gelijknamige titel ‘Head Above Water’. Twee jaar later dan ze eigenlijk had gewild.
Wat direct opvalt is dat Lavigne voorgoed haar wilde imago van zich af heeft laten vallen. Waar op ‘Avril Lavigne’ nog enkele teenpop songs stonden, is ‘Head Above Water’ een echt volwassen album geworden. Dat klinkt een beetje als een cliché, maar in het geval van Lavigne gaat het toch volledig op. Het ‘jeugdigste’ nummer is ‘Dumb Blonde’, waarin ze voor eens en altijd lijkt af te willen rekenen met haar oude imago. Een nummer dat niet zou misstaan als duet met Nicky Minaj, of op een album van Die Antwoord.
‘Head Above Water’ bevat een flink stel persoonlijke ballads. Avril rekent op het album af met haar verleden en relaties en lijkt dichter bij haar oude ik te willen komen. Haar oude ik, gezien vanuit de conservatieve opvoeding die de zangeres heeft genoten. Verschillende country-invloeden, hier en daar wat richting de soul en gospel, en veel wat men tegenwoordig ‘contemperary rock’ en ‘Christian rock’ noemt.
Vaak zijn albums die na een tragische gebeurtenis worden opgenomen niet om aan te horen. Vol zelfmedelijden, wrok, afgunst naar een ex-echtgenoot/echtgenote en/of puur voor zichzelf gemaakt. In die val lijkt Avril Lavigne niet getrapt te zijn. Ondanks autobiografische ballads kijkt de zangeres op het album ook vooruit. En dat terwijl ze zich al bijna had neergelegd met haar ziekte en met de dood. ‘A Bigger Wow’ zal de hitlijsten nooit behalen, maar zorgt wel voor een evenwicht op ‘Head Above Water’ en het is – niet minder belangrijk – een vrolijker nummer, waarmee ze weer vooruit kan kijken.
‘Head Above Water’ zal niet de geschiedenis ingaan als het beste album van de Canadese, maar puur een eenvoudig album na een moeilijke tijd is toch ook te eenvoudig beschouwd. Avril Lavigne heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt, is diep gegaan voor ‘Head Above Water’ en heeft haar meest persoonlijke album uitgebracht. Met het krachtige ‘Warrior’ laat ze zien zich niet te hebben neergelegd bij haar ziekte en dat we vast en zeker nog meer van haar zullen gaan horen. Een tussenalbum doet te weinig eer aan ‘Head Above Water’; Met het album zal ze echter wel een deel van haar fanschare inruilen voor een nieuwe groep fans. Of er dat net zo veel zullen zijn als voorheen valt te betwijfelen. Zeker is wel dat Avril Lavigne haar reputatie als powerwoman heeft versterkt en het tienerimago nu definitief van zich heeft afgeschud. En dat is ook wat waard. (7/10) (BMG)
