Het is niet te geloven wat voor een productie Joe Bonamassa levert. Met ‘Redemption’ is zijn derde album van 2018 verschenen. Risico is dan natuurlijk een vervlakking omdat het productiewerk begint te worden. En in het begin lijkt het ook zo; het is een vertrouwd klinkend album met op het eerste het gehoor weinig verrassingen. Toch, bij beter luisteren blijkt Bonamassa niet in die val te zijn getrapt. De reden hiervoor is dat het een album is met zelfgeschreven nummers en bovendien schijnt hij zich momenteel in een wat moeilijkere periode in zijn leven te bevinden. En meestal levert dat nu eenmaal mooie muziek op.
Muzikaal is het allemaal weinig verrassend. Het is wederom de goedgemaakte bluesrock die we van hem kennen. De twaalf nummers worden gebracht als een mix van stevige blues en boogie, slowblues, onvervalste rocknummers en nog wat uitsapjes naar rockabilly en country. Uiteraard met het nodige vuurwerk op gitaar, hoewel deze wat minder dominant is dan op zijn andere albums. Het grote verschil zit hem echter in de teksten. En dat hij in een lastige periode zit (of zat) is goed te horen in nummers met veelzeggende titels als ‘Self-Inflicted Wounds’, ‘Pick Up The Pieces’ en ‘Stronger Now In Broken Places’.
Favorieten nummers zijn ‘Just ‘cos You Can Don’t Mean You Should’, ‘I’ve Got Some Mind Over What Matters’ en de al genoemde akoestische ‘Stronger Now In Broken Places’. Het album ‘Redemption’ toont een kwetsbare Joe Bonamassa, die we nog niet kenden. Mede hierdoor is het een zeer goed album geworden. (8/10) (Provogue / Mascot Label Group)
