Het begin van Muzze Misse 2018 werd verzorgd door niemand minder dan Tino Martin, de zanger die recentelijk nog de Ziggodome vol zong. Vandaag stond hij een half uurtje in het Jan Cunenpark in Oss en zong hij onder andere zijn hits ‘Jij liet me vallen’ en ‘Mijn vriend’, wat het publiek natuurlijk uit volle borst mee zong. Toch jammer was het dat als je maar een half uurtje zingt met band, dat je dan ook nog covers van andere ten gehore brengt. Hij was ook behoorlijk eenzaam op het podium, gelukkig kwam Gin Dutch hem een nummertje helpen. Met haar rapstukje tijdens ‘Dat ik je zo zou missen’ kwam er ook meteen een ander sfeertje, dat was prettig. Een slimme zet om zo’n publiekstrekker aan het begin van je programma te zetten, het was dan ook direct gezellig druk.
Ook uit Museum Jan Cunen klonk tijdens Muze Misse muziek! Het Museum had een eigen Stage tussen de tentoonstellingen in de trouwzaal opgesteld.
The Visual had een bijzondere aantrekkingskracht door de stem van songwriter Anna Van Rij die geflankeerd door 2 mannelijke bandleden hun warme, aantrekkelijke en melodieuze muziek ten tonele bracht. Hun muziek was waarschijnlijk ook niet tot zijn recht gekomen op een van de buitenpodia, daar was het te delicaat voor, al zochten ze ook wel de scherpe randjes op af en toe.
Tijdens Eurosonic zag ik Yasmine, in een iets andere samenstelling, al eerder op het podium, een verrassende keuze van het museum om deze band bij hen een podium te geven. Ze waren met z’n gedrieën en stonden hun mannetje. Hun songs klonken wat meer popi dan die van The Visual.
Net als de andere edities deed Joris Brukx zijn best om de kids die ook in grote getalen aanwezig waren tijdens Muze Misse te vermaken. Met verkleedpartijtjes, meezingen, danswedstrijden en verschillende kwisjes wist hij het jeugdige publiek en hun ouders prima te vermaken. Door af en toe prijsjes uit te delen wilde natuurlijk iedereen wel op het podium staan en meedoen.
De volgende act stond al weer te trappelen om het podium op te stormen, dit keer niet met dirigeerstokje maar maar met zijn band. Dave von Raven en The Kik konden met hun vermakelijke en aanstekelijke muziek het Osse publiek prima vermaken. Het heerlijke weer deed de rest! De Nederlandse vertaling van het thema van Friends, I’ll be there for you, was hun perfect aftrap.
Later volgde natuurlijk hun hit ‘Simone’ en nog vele andere nummers met toffe woordspelingen van deze sympathieke band. De band, altijd strak in het pak, hebben een eigen optimistisch geluid dat gehoord dient te worden.
De jonge honden van de rockband Black Swords liet zien dat er potentie in hen zat. Hun leeftijden tussen de 11-14 jaar gaf hen geen beperkingen op het podium. Geweldig om te zien dat muziek geen leeftijd kent, plezier en enthousiasme straalde over het publiek neer. De stem van de zangeres verraadde haar Limburgse achtergrond, niet dat dat erg was hier in het Brabantse.
Ze hadden een eigen nummer dat ze speelden, ‘With you’, daarnaast hadden ze een hele lading aan covers op de setlist staan. Onder andere Creep, Psycho, Smells like teen spirit en Killing in the name of, waardoor ze soms de woorden die ze uitspraken nog niet helemaal begrepen, dat maakte het soms wat ongemakkelijk. De sfeer voor het podium werd er zeker niet minder op. Grappig was dat de jonge gitarist ‘Rock’ op zijn gitaar had geschreven met een stift, om dat nog eens extra te benadrukken misschien?De programmering was lekker divers, nu was het hoofdpodium voor Sevaio Mook, of te wel rapper Sevn Alias, die op zijn eigen wijze op het podium zijn ding stond te doen. Het wilde in het begin niet helemaal lukken, een piep op het podium maakte dat hij 2x opnieuw moest beginnen. Gelukkig kon hij de sfeer er toch weer snel inbrengen. Prachtig om te zien en horen hoe hij op het podium stond!
De blazers van Heavy Hoempa speelden zoals gebruikelijk op het festivalterrein hun nummers over the top tussen het publiek. Daardoor werd het juist weer grappig. Ze wisten op hun telkens veranderende podium het publiek voor zich te winnen en die stonden in een grote kring om de Heavy Hoempa heen.
The Dirty Denims waren de volgende in de rij om het park op haar grondvesten te doen schudden. Nu was het aan de rockers om uit hun dak te gaan. Wauw dit stond als een huis! Vol enthousiasme, fun en muzikale kwaliteit. Ze hadden echt oprecht plezier in wat ze deden en dat straalde uit over de mensen die voor het podium stonden. Een topper die het festival weer even een uplift gaf, volgende keer op het hoofdpodium?
Hiphop/funk/pop, da’s de mix van stijlen die The Cool Quest bracht. Weer een andere stroming op het podium, de frontman met gave stem werd door zijn band goed ondersteund. Het werd een heerlijke funky set die paste bij het bijna broeierig weertje. Beetje klef, lekker warm en soulvol en een vleugje frisse wind af en toe als het even te heftig werd. Perfecte zomeravondmuziek, op het goede moment geprogrammeerd.
The Duch Blues ten top: Ralph de Jongh. Hij zong zijn nummers uit zijn hart en dat was te zien, alles wat hij had gooide hij in de strijd om de gunst van de mensen in het park.
Ralph begon met viool en gitaar, een prachtig rustpunt op deze drukke dag. Daarna ging het een tandje hoger met de titeltrack van zijn album, Fly. Ondersteund door een 8-koppige band klink het lekker vol, echter zonder dat het te veel werd. Elke muzikant kreeg de ruimte om van zich te laten horen, zodat er veel variatie was. Het was soms net of er een mix van Mick Jagger en Jim Morrison op het podium stond qua zang en uitstraling, maar dan in wat hippere kleding.
The dark side of Muzze Misse 2018 kwam op de planken met Dool. De frontvrouw Ryanne Van Dorst bracht met haar mannen geen vrolijke noot naar Oss.
Dool begon met een lekker gevuld veld voor hen aan hun optreden, de meesten hadden hun avondmaaltijd achter de kiezen en stonden weer open voor een muziekervaring. Of de donkere muziek van Dool daarvoor geschikt was? Ze vroeg het ook aan het publiek, er kwam een lauw antwoord terug. Strakke drum en gillende gitaren vielen wat zwaar op de maag bij het Osse publiek, die daar nog niet aan toe was. Ze speelde ntegen het eind een super gave versie van de cover “Love like blood”.
Supermoon, met de maan al boven het park, liet het publiek weer even schuifelen en bewegen. Op hun funky muziek kon je ook niet stil blijven staan. Ze hadden al veel gespeeld op enkele gerenommeerde jazzfestivals en nu op Muze Misse, als opwarmer voor de slotact. Doordat het programma wat was uitgelopen hadden ze helaas niet hun volle speeltijd ter beschikking.
DE afsluiter van Muzze Misse stond al jaren op het lijstje van organisator Penny Klamer en behoeft natuurlijk geen inleiding, Golden Earring! Zoals altijd strak, wat niet verwonderlijk is als je weet dat zanger Barry Hay, gitarist George Kooymans, bassist Rinus Gerritsen en drummer Ceasar Zuiderwijk al sinds 1970 samen de Golden Earring vormen en al zo lang samen op de Nederlandse en internationale podia stonden. Dat schept een hele sterke band en geeft je het vertrouwen dat je op een relaxte manier je ding kunt doen op het podium. Af en toe even een side project om het levendig te houden, dan weer samen in het gareel als Earring, dat maakt dat het na al die jaren nog steeds werkt.
Veel publiek was speciaal voor hen naar Oss gekomen en die kregen dan ook waar voor hun geld. Met de hits als Radarlove, Another 45 miles, The devil made me do it, Going to run en Twilight zone werden de bezoekers op hun wenken bediend. Rinus Gerritsen gaf ook nog een indrukwekkende solo op zijn dubbele gitaar weg. The Dutch Rock and roll is toch echt wel de Earring! Het was een waardige afsluiting van een lekkere zomerse Editie van Muse MIsse. Het was iets wat veilig qua programmering, hopelijk wordt het de 13de editie weer wat frisser, sprankelender met wat meer verrassing.foto’s: Hans Kreutzer
