Oranjepop is in Nijmegen een traditie geworden. Lekker in de lente in het Hunnerpark hangen met fijne muziek. Alleen hielp het weer afgelopen jaren niet echt mee. Dit keer was er een aangenaam zonnetje en ondanks nog wat frisse temperaturen waren er veel stralende gezichten te bekennen in het park.
Natuurlijk draaide het ook om de muziek en dit jaar mocht de programmering er ook weer zijn. Zeer gevarieerd en de focus lag op acts met een goede live reputatie.
De dag wordt geopend door Taveneer, rock van Nijmeegse bodem.
Borneman tourt over de hele wereld met het Trans-Siberian Orchestra, maar vandaag speelde hij eigen werk. Bijgestaan door Merijn van Haren (Navarone) wist hij aardig wat mensen aan zich te binden.
Vervolgens was het de beurt aan Nana Adjoa. De bassiste van Sue the Night en Janne Schra bracht solo soulvolle songs. De dromerige muziek kwam lekker aan toen de zonnestralen zich een baan door de bomen drongen.
LUWTEN sloot er moeiteloos op aan. Alhoewel veel mensen dit onopgemerkt aan zich voorbij lieten gaan: het is makkelijk om de muziek op de achtergrond te laten als er nog een treetje bier voorbij komt en je met je vrienden in de zon staat te ouwehoeren. Degenen die voor bij het podium stonden hadden een grotere kans om in vervoering gebracht te worden.
EUT bracht wat meer pit in het programma. De band was een van de opvallendste acts tijdens de Popronde 2017 werd uitgeroepen tot 3FM talent en speelden Noorderslag plat.
In het Hunnerpark begon het wat moeizaam. Een kwartier van hun speeltijd ging op aan soundchecken. Maar toen eenmaal de geluidsproblemen opgelost waren, vloog EUT uit de startblokken.
Het TakeTwo Stage stond bomvol en werd getrakteerd op een korte maar krachtige set en sluit af met een stukje Charlie Lownoise & Mental Theo.
Birth of Joy gaf er nog wat extra gas bij. “De beste live band van Nederland” kopte Oranjepop na het concert in. Wellicht een tikkeltje overdreven, maar er schuilt zeker waarheid in. Het drietal speelde 450 shows in drie jaar tijd en is uitgegroeid tot een geweldige live act. En Oranjepop keeg een uur non-stop rock’n roll voorgeschoteld en die kwam op het hele veld aan, zelfs bij het ouwehoerende stel vrienden.
Tandje terug met blackwave, hiphop uit Vlaanderen. Het was weer tijd om wat te relaxen. Misschien was het publiek daar ook wel weer aan toe, want er werd lekker meegeswingd.
Op het andere podium speelde Hannah Williams & The Affirmations een portie soul. Op plaat klinkt dit heel lekker, maar vandaag kwam het wat flets over.
Zo is het niet bij FATA BOOM. Deze act maakte furore tijdens de Popronde met hun extravagante optredens. Ook op Oranjepop ging het los. Misschien is het niet de meest verantwoorde act voor een festival waar ook veel kleine kinderen rondlopen en die kijken dan ook met grote ogen van verbazing als het elektro hiphop-trio op het podium verschijnt. Echter jong en oud reageerde vol overgave toen er werd gevraagd om “your sluttiest moves”.
Konden de New Yorkse straatmuzikanten Too Many Zooz hier overheen? Dat werd een lastige klus maar het kostte het trio geen enkele moeite. Hun combinatie van brass en house werkte hypnotiserend en het hele veld stond te springen.
Inmiddels was de zon onder en dan werd Canshaker Pi wakker. De energie spatte er vanaf bij deze indierockers. Het was hard, het was ruig, en het werd gewaardeerd.
Fresku sloot samen met Braz Oranjepop af. Het voelde een beetje alsof de automatische piloot aan stond, maar dat mocht de pret niet drukken. De set die hij bracht was een mooie mix tussen gevoelige raps en dampende beats. Zo twijfelde hij op een moment of hij wel een goede vader is, en op een ander moment galmde het Kreeft in het Hunnerpark. Ondanks al die kreeft vingen de mensen de stagedivende Fresku nog met plezier op, want zelfs op de automaat wist Fresku een feestje te bouwen.
Een pluim voor de programmeurs van Oranjepop, die hebben laten zien kennis te hebben van nieuwe, spannende muziek, en van bands die het live waar kunnen maken. En de zon maakte alles een beetje beter.
foto’s: Matthijs Mekking
“
