Het aankomende pensioen van Elton John (tot 2021 doet hij een uitgebreide afscheidstournee waarmee hij volgend jaar twee concerten in de Ziggo Dome zal geven) is waarschijnlijk de aanleiding geweest voor twee tribute albums waarop andere artiesten zijn nummers vertolken. Op ‘Revamp’ coveren bekende popartiesten van de afgelopen 15 jaar bekende klassiekers van Elton John. Op het andere tribute album ‘Restoration’ ligt de focus meer op country-artiesten die ook wat minder bekende nummers uit zijn oeuvre vertolken.
Op enkele klassiekers na komen er op ‘Restoration’ nummers voorbij uit de latere periode van Elton John, hoewel er hier en daar nog wel wat bekende pareltjes staan. Zo vertolkt de band Little Big Town aan het begin van het album een mooie close harmony versie van ‘Rocket Man’. Zo ook het daarop volgende ‘Mona Lisa And Mad Hatters’ door Maren Morris. Eagles-zanger Don Henley en Vince Gill overtreffen met hun versie van ‘Sacrafice’ misschien wel het gladklinkende origineel. Chris Stapleton zet de ballad ‘I Want Love’ naar zijn hand. Evenals ‘Take Me To The Pilot’ door the Brothers Osborne.
Voor Nederland zullen veel namen niet heel erg bekend voorkomen op dit album, maar toch zijn er een aantal legendarische countrynamen tussen de minder bekende artiesten te vinden. Zo maakt Willie Nelson een mooie sobere versie van ‘Border Song’. Dolly Parton maakt samen met Rhonda Vincent een classic country versie van ‘Please’. Miley Cyrus (die ook op het andere tribute album te vinden is) weet duidelijk wel raad met ‘The Bitch Is Back’. Tot slot maken Emmylou Harris en Rosanne Cash (uiteraard de dochter van) een geslaagd duet van ‘This Train Don’t Stop There Anymore’.
Over het algemeen is ‘Restoration’ misschien wel geslaagder van ‘Revamp’. Het klinkt meer als een eenheid. Ook al is dat niet vreemd gezien dat hier duidelijk voor de country richting is gekozen. Beiden albums zijn redelijk geslaagd, maar in tegenstelling tot ‘Revamp’ kent ‘Restoration’ nauwelijks zwakke momenten. (9,0/10) (Universal)
