Vrijdagavond 16 Maart, een ‘double bill’ in de Nieuwe Nor. Het poppodium in Heerlen dat zo mooi aan de weg timmert met een programmering die letterlijk voor elk wat wils heeft en de krenten uit pap van het huidige aanbod weet te selecteren.
De avond begon met een uur durend optreden van zangers Lakshmi en haar driekoppige band. Lakshmi is Lakshmi Swami Persaud (1993) uit Wijchen, die als zangeres Lakshmi indruk maakte met haar uitvoering van ‘Zeg me dat het niet zo is’ bij DWDD, en verder tot nu toe vooral bekend is als die bijzondere deelneemster aan de tv-quiz ‘De Slimste Mens’. Lakshmi wordt flik gehypet door haar media-optreden, en vooral door DWDD. Reden genoeg dus nieuwsgierig te zijn naar het optreden van de zangeres die qua stijl vergeleken wordt met Lana del Rey en Lorde.
Na een uur Lakhsmi moet ik tot mijn grote spijt vaststellen dat ik niet iets over het optreden kan schrijven, anders dan dat het ernstig te lijden had onder een enorm slecht geluid. Het volume was letterlijk oorverdovend hard. De lichtarmaturen in de plafonds rammelden zowat los, en de front of house mix was daarnaast totaal uit balans. Drums denderden door je middenrif en lage synths waren het enige dat je voor de rest nog hoorde. De gekozen oplossing om gedurende het concert alle schuiven nog verder open te zetten, maakten dat ik heb overwogen weg te gaan om fysieke schade te voorkomen.
Lakhsmi zou zichzelf een plezier doen dit probleem op te lossen, zodat mensen van haar muziek kunnen genieten. Dat ze er zelf duidelijk plezier in had was goed te zien, maar een inhoudelijk oordeel over het optreden laat ik aan mij voorbijgaan. Het was gewoon te hard en te ongebalanceerd.
Na het optreden van Lakshmi werd het podium snel omgebouwd voor het optreden van Roxeanne Hazes. Roxeanne is uiteraard de 25-jarige dochter van de helaas te vroeg overleden koning van het Nederlandse levenslied Andre Hazes. Roxeanne is al geruime tijd te zien op de Nederlandse podia, bijvoorbeeld bij de postume eerbetonen aan haar vader ‘Nederland zingt Hazes’
Roxeanne schrijft inmiddels haar eigen teksten en als we haar meest recente album beluisteren dat op het label Top Notch is uitgebracht dan valt eigenlijk meteen op dat het nummers zijn die een moderne versie zijn van het traditionele levenslied. Hazes jr. heeft het levenslied getransformeerd tot het levenslied versie 2.2 ( Andre junior is versie 2.1).
Als je de teksten beluistert dan zouden ze in traditioneel arrangement zó door vader Hazes gezongen kunnen zijn. Wat dat betreft is de titel van het album ‘In mijn bloed‘ dus goed gekozen. Haar eerdere clubtour werd bijzonder goed bezocht en voorlopig hoogtepunt in haar carrière is tot nu toe wel het feit dat ze een Edison in de wacht wist te slepen voor haar single ’In mijn Bloed’, die werd verkozen tot beste Nederlandstalige single. Volgens de jury van de Edisons vindt Roxeanne zichzelf opnieuw uit als ‘kwetsbare popdiva, die put uit rock, pop, levenslied, R&B en dance’.
Gelukkig ging bij Roxeanne het zaalvolume aanmerkelijk naar beneden en de mix was een heel stuk beter. Op het podium stond een jonge, soepel op elkaar ingespeelde band die Roxeanne begeleidde. De zaal was helaas nog niet half vol, Maar Roxeanne nam vol overgave bezit van het podium. Na de eerste twee nummers vertelde Roxeanne dat ze ‘zo ziek als een hond‘ was en op haar benen stond te tollen. Omdat het haar eerste keer in Heerlen was wilde ze zich helemaal geven.
Een eerste hoogtepunt volgde met het nummer ‘Schiet maar Raak’, een nummer over pesten waarmee Roxeanne vroeger zelf geconfronteerd werd. De live band voegde groove toe, iets dat op het album door alle elektronica wel wat ontbreekt. Roxeanne kreeg de handjes op elkaar en er werd gedanst.
Voor iemand die erg ziek was, klonk het behoorlijk goed, maar het was wel duidelijk dat er een aantal tracks meeliepen die het zingen ondersteunden en body gaven. ‘Judaskus’ was een volgend hoogtepunt in het optreden. Roxeanne bracht het grootste deel van haar album ‘In mijn Bloed’, aangevuld met een jaren ’90- hitsmedley met Nederlandstalige teksten. Bij het nummer ‘Verdovend Middel’ sloeg de vonk naar het publiek opeens echt over.
Vervolgens bracht Roxeanne met het nummer ’Terug’, een nummer geïnspireerd op de muziek van haar vader. “Het gaat niet over hem, maar het is geïnspireerd door hem”, zo vertelde Roxeanne. Eindelijk kregen we de echte stem van Roxeanne zonder digitale back-ups te horen, en dat viel helemaal niet tegen. Samen met ’Verdovend Middel’ wat mij betreft de beste nummers van de avond.
Voordat het publiek goed en wel op dreef was, was het optreden binnen drie kwartier alweer afgelopen. Dat was wel erg kort. Roxeanne kwam snel nog een keer terug voor de toegift. ‘Jij was toch mijn meisje’ bracht een definitief einde aan een optreden dat naar meer smaakte.
Roxeanne Hazes verraste, en had ze nog een half uur door kunnen spelen, was de zaal plat gegaan. Benieuwd hoe zich haar carrière verder gaat ontwikkelen. Een act om in de gaten te blijven houden.
