Met ‘Topographic Drama: Live Across America’ is het 17de live album van Yes een feit. Hoewel het niveau van bijvoorbeeld ‘Yessongs’ of ‘Symphonic Live’ niet helemaal bereikt wordt is het zeker geen overbodige release geworden. Voor de liefhebbers: hier hebben we o.a. ‘Drama’ uit 1980 volledig live uitgevoerd, en gezongen door Jon Davison (Glass Hammer) klinkt het zeker veel dichter bij wat Jon Anderson zou hebben gedaan als die de zang op de originele ‘Drama’ voor zijn rekening had genomen, in plaats van de toch voor Yes minder geschikte Trevor Horn. Alleen daarom al is het album een welkome aanvulling op de Yes live catalogus, maar natuurlijk is er meer.
Naast de volledige uitvoering van ‘Drama’ die de eerste dik 40 minuten van CD1 in beslag neemt staan hierop goede live uitvoeringen van ‘And You and I’ (van Close to the Edge) en ‘Heart of the Sunrise’ (van Fragile). CD2 is dan grotendeels besteed aan ‘Tales from Topographic Oceans’ materiaal, te weten het eerste (‘The Revealing Science of God’) en het laatste (‘Ritual’) nummer volledig uitgevoerd, nog aangevuld met ‘Leaves of Green’, een deel van het derde nummer van het album (‘The Ancient’). Verder wordt CD2 aangevuld met nog 2 onmisbare live klassiekers: ‘Roundabout’ van Fragile en ‘Starship Trooper’ van The Yes Album. Verder is dit het eerste live album waarop het machtige baswerk van Chris Squire niet meer te horen is, en hoewel Billy Sherwood (Worldtrade) een heel verdienstelijke prestatie neerzet klinkt zijn baswerk toch net wat minder aangenaam rauw dan dat van Chris.
De muziek zit qua sfeer helemaal in de bombastische symfonische hoek, uitgesproken Yes jaren 70 en zal de liefhebbers dan ook zeker kunnen bekoren. Maar wie vooral de meer mainstream geschreven Trevor Rabin nummers (‘Owner of a lonely Heart’) zoekt komt er hier bekaaid van af. ‘Drama’ komt nog redelijk in de buurt van bondige, meer song gerichte muziek maar de nummers van ‘Tales…’ vormen op zijn zachtst gezegd een grotere uitdaging: lang, uitgesponnen, veel improvisatie en helaas werkt het maar bij vlagen. Zelfs bij de liefhebbers staat ‘Tales from Topographic Oceans’ bekend als redelijk controversieel, en veel minder consistent in kwaliteit dan hun vroege jaren 70 werk.
Gelukkig krijgt oudgediende Steve Howe als gitarist meer dan genoeg ruimte om zijn stempel op de muziek te drukken en daar maakt hij dan ook gretig gebruik van. Door zijn stijl behoudt deze Live dubbelaar genoeg onmiskenbaars en authentieks aan wat je van Yes mag verwachten, en dat we het zonder Yes-kopstukken Jon Anderson en Chris Squire moeten stellen doet aan het geheel misschien een beetje af, maar niet zoveel dat ‘Topographic Drama’ op een teleurstelling uitdraait. Integendeel zelfs. En respect waar het op zijn plaats is: het fenomeen Yes bestaat ten tijde van deze release al 50 jaar, en hun muziek blijft een tijdloze kwaliteit houden. (8/10) Rhino)
