Na het vorige album ‘Battle Born’ was het maar de vraag hoe het zou vergaan met The Killers. Het album was te veel van hetzelfde en minder succesvol dan de voorgaande drie albums. Na een lange break en een aardig solo album van Brandon Flowers tussendoor (‘The Desired Effect’ in 2015) is daar nu eindelijk weer nieuw werk met het nieuwe album ‘Wonderful Wonderful’.
Het album opent met de titeltrack waarvan het refrein veel weg heeft van ‘The Chain’ van Fleetwood Mac, maar dan een tikje duisterder. Vervolgens verschilt het niveau van de 9 daarop volgende songs erg van elkaar. De eerste single ‘The Man’ was misschien wel hun sterkste single sinds 2009 en de andere single ‘Run For Cover’ past perfect in de lijn van klassiekers ‘Somebody Told Me’, ‘Mr. Brightside’ en ‘When You Were Young’. Ook in ‘Tyson vs Douglas’ en ‘Out Of My Mind’ (met slimme name dropping van Bruce Springsteen en Paul McCartney) horen we weer The Killers ten tijde van hun debuut ‘Hot Fuss’. Dit zijn de stevige uitschieters van het album. Indrukwekkend is ook de ballad ‘Some Kind of Love’. Een zeer persoonlijk nummer van Brandon Flowers voor zijn vrouw die lijdt aan posttraumatische stressstoornis, al is de toevoeging van zijn kinderen aan het nummer net iets ‘too much’.
Maar dan heb je een album waarvan iets meer dan de helft redelijk sterk is, maar de andere helft niet echt weet te beklijven. Daar voegt een gastrol van Mark Knopfler in het laatste nummer ‘Have All The Songs Been Written’ weinig aan toe. Het is nog net niet zo dat ze die vraag zelf beantwoorden. ‘Wonderful Wonderful’ is sterker dan hun vorige album, maar komt helaas niet meer in de buurt van ‘Hot Fuss’, ‘Sam’s Town’ of zelfs ‘Day & Age’. Ze lijken zichzelf weinig meer te vernieuwen. Hoewel ze met songs als ‘The Man’ en ‘Run For Cover’ wel weer bewijzen anno 2017 nog steeds een uitstekende singleband te zijn. (7,0/10) (Island)