Joep Beving was na Rondé, Pierce Brothers, Lisa Lois en James TW de volgende artiest die zijn muzikale kunsten mocht gaan laten horen in de Stevenskerk te Nijmegen, dit in het kader van de Vierdaagsefeesten.
Joep was ooit begonnen met pianospelen op de piano van zijn oma, dit om wat meer rust te krijgen. De piano die hij nu meeneemt op tournee is vergelijkbaar met de piano die hij nu thuis in de studio heeft staan en is daarmee vergelijkbaar met die van zijn oma. Inmiddels heeft Joep twee albums uitgebracht, te weten Solipsism (2015) en Prehension (2017), hij is een graag geziene gast op menig mooie plek in Nederland en daarbuiten.
Joep was zich altijd zeer bewust van wat er om hem heen gebeurt maar probeerde zich vandaag zonder afgeleid te worden in de muziek te laten trekken. Dat werd direct een beproeving aangezien er helaas behoorlijk wat afleiding was bij de eerste nummers, want om de een of andere rare reden werden de klokken geluid. Zijn piano is gestemd op 432 hertz waardoor je meer natuurlijke klanken voelt die in je hart binnenkomen. Jammer dat dat net nu moest gebeuren bij het rustige spel.
Een compositie/liedje voor Lotus, zijn oudste dochter. Je kunt haar niet voor alles beschermen en dat maakte hem als vader melancholisch. Toen zijn dochter vredig sliep, ontstond ‘Sleeping Lotus’. Een nummer dat kabbelend door het leven gaat met krachtige accenten. Je kon een speld horen vallen in de kerk, Joep gaf ook aan dat men niet per se na elk nummer hoefde te klappen. “Zak maar lekker in de muziek” was zijn devies. Dat deed dan ook de gehele kerk, mensen met gesloten ogen, wegdromend op heerlijke pianoklanken van Joep.
‘The Gift’ is geschreven voor een korte film van Hanna Verboom. De eerste versie vond ze niets, maar nadat Joep ermee verder was gegaan heeft ze hem toch gebruikt voor de film. De galm in de kerk zorgde voor extra jus over de toch al heerlijke intieme klanken die daardoor langer naklonken en mooi in elkaar overvloeiden. ‘432’ is een nummer dat hij had geschreven, ze hadden zijn plaat in eerste instantie op beide frequenties (432 en 440) opgenomen, op 432 kwam het beter binnen, die is het dus geworden. De muziek kwam inderdaad vol binnen. Het was wel grappig om te zien dat zo’n grote, kolossale man zulke verfijnde muziek uit de piano kan toveren.
Het nummer ‘Voor Steven’ heeft hij geschreven voor een goede vriend die overleden is en die hem veel geholpen had met zijn muziek en zijn positiviteit. Door dit nummer is het balletje gaan rollen en nu niet meer te stoppen. De ontlading was groot bij Joep Beving en het publiek toen het concert was afgelopen. Het laatste nummer dat klonk was het wonderschone ‘Hanging D’ waarbij hij ook de ruigere kant van de piano liet horen, zonder dat dat overstemde in de kerk. Dit was een bijzondere avond met een piano met een hoofdletter P.
Foto’s (c) Hans Kreutzer / Maxazine
