In ‘Legendary Albums ….’ worden albums besproken van A tot Z. Deze week kwam ik toevallig aan bij de Z, met een album van de legendarische, helaas veel te vroeg – op 52-jarige leeftijd – overleden Frank Zappa. Zappa, begon in de jaren ’60 al met muziek maken, het album wat ik deze week aan jullie voorschotel dateerd uit 1974, en is zijn grootste commerciële succes. Deze week in ‘Legendary Albums ….. Apostrophe’ (Frank Zappa).
‘Apostrophe’ is Zappa’s 18e album, wat uitkwam op 22 maart 1974. De eerste single komend van ‘Apostrophe’ was ‘Don’t Eat the Yellow Snow’, wat de 86e plaats behaalde in de hitlijsten. ‘Apostrophe’ is Zappa’s grootste commerciële succes in de V.S. Het behaalde de gouden status op 7 april 1976, en piekte in de Billboard Top 200 album hitlijst aldaar op de 10e plaats. Zappa’s commerciële doorbraak was het album ‘Over-Nite Sensation’ (1973), ‘Apostrophe’ is een soortgelijke mix waarop Zappa zijn humor en muzikale arrangementen laat horen. De teksten zijn vaak obscuur of bizar, met als uitzondering ‘Uncle Remus’, wat een verlenging is van het nummer ‘Trouble Every Day’, met als onderwerp Zappa’s gevoelens omtrend rassenhaat.
Het eerste deel van het album volgt een thema, ‘Don’t Eat The Yellow Snow’ en ‘Nanook Rubs It’ vertellen het verhaal van zanger die een droom had waarin hij zichzelf zag als een Eskimo genaamd Nanook. Vanachter nanook’s iglo verschijnt er een pelsjager wie Nanooks lievelings babyzeehondje een schop wilt geven met een met lood gevulde schoen. Na dat de pelsjager de zeehond een trap heeft gegeven, smeert Nanook “yellow snow” (dat is sneeuw waarin de husky-honden hebben geplast) in de ogen van de pelsjager, waardoor hij verblind raakt. De pelsjager herinnerd zich een oud Eskimo verhaal, er reist af naar ‘The Parish of St. Alfonzo’, in een poging om een miraculeuze genezing te vinden voor zijn beschadigde ogen.
Aangekomen bij het nummer ‘Cosmik Debris’, diverse overeenkomsten ten opzichte van eerdere albums en liedjes. De ´Dust of the Grand Wazoo´ wordt genoemd, alsmede ´The toads of the short forest´ )wat eerder uitkwam op de albums ´Weasels Ripped My Flesh´ en ´Over-Nite Sensation´, specifiek gezien ´Camarillo Brillo´. Wat met veel van Zappa´s albums het geval was; ‘Apostrophe’ was een verzameling van nieuwe nummers en nummers van het album ‘Over-Nite Sensation’, welke simultaan werden opgenomen. De titletrack is een instrumentale jam met in de hoofdrollen bassist Jack Bruce en drummer Jim Gordon. Buce is genoemd op de hoes van het album als bassist en medeschrijver van het nummer. Dit in tegenstelling tot hetgeen hij vertelde tijdens een interview, waarin hij liet weten dat hij totaal geen bass of gitaar had gespeeld op het album, maar alleen de cello.
Bruce leerde als kind op de cello spelen en bespeelt het instrument op een aantal van zijn andere opnames. Zijn opmerkingen over zijn cellospel op ‘Apostrophe’ kunnen niet serieus genomen worden dit vanwege het feit dat er geen cello te horen is in de titeltrack of het album. Zijn basspel op ‘Apostrophe’ klinkt soms zelfs verdacht veel op de basslines welke hij liet horen toen hij bij Cream speelde. Een Amerikaanse DJ bewerkte de albumversies van ‘Don’t Eat the Yellow Snow’ en ‘Nanook Rubs It’ om ze te kunnen laten horen tijdens zijn radioprogramma. Toen Zappa op tournee was door Europa hoorde hij van deze versies en besloot om zelf een bewerkte versie te creëren toen hij terugkeerde in de V.S. en bracht het uit op single.
‘Apostrophe’ en zijn voorganger ‘Over-Nite Sensation’ – opgenomen met dezelfde groep musici – zijn onderdeel van de “Classic Album Series” documentaire, uitgebracht op DVD door Eagle Rock Entertainment op 1 mei 2007.
Side on:
“Don’t Eat the Yellow Snow” – 2:07
“Nanook Rubs It” – 4:38
“St. Alfonzo’s Pancake Breakfast” – 1:50
“Father O’Blivion” – 2:18
“Cosmik Debris” – 4:14
Side two:
“Excentrifugal Forz” – 1:33
“Apostrophe'” – 5:50 (Zappa, Jim Gordon, Jack Bruce)
“Uncle Remus” – 2:44 (Zappa, George Duke)
“Stink-Foot” – 6:33
