Tove Styrke (Bitterzoet, Amsterdam – 24-04-2015)

Wie het een beetje heeft bijgehouden, kent Tove Styrke waarschijnlijk van toen ze in 2009 als derde eindigde bij de Zweedse versie van Idols. Zoals wel vaker ging het de niet-winnares net zo goed of beter af als de nummer 1. Ze richtte zich op elektropop en veroverde in rap tempo Zweden en daarna een groot deel van de rest van de wereld. Ze tekende bij Sony Music, dat haar eerste solo-album ‘Tove Styrke’ in 2010 uitbracht, en werd door The New York Post opgenomen op de lijst ’10 Artists to Know in 2011′. Na een pauze van een jaar tekende ze bij RCA en ondertussen is ze na de EP’s ‘High and Low’ en ‘Borderline’ toe aan haar tweede album ‘Kiddo’ dat in juni uitgebracht gaat worden door RCA.

Afgelopen vrijdag, 24 april stond ze namens Paradiso Amsterdam in Bitterzoet en kon Nederland nadat ze op het SXSW-festival de aandacht al op zich had weten te richten kennis maken met Tove Styrke ‘live’. En hoe! De muziek van Tove is alles behalve main stream electropop, en haalt veel bij de electro uit de jaren 90, maar ook uit de ska en reggae uit het decennium daarvoor. Daarnaast is Tove Styrke live een regelrechte sensatie, wat een power en een uitstraling. Geen platte muziek uit een doosje, maar een perfecte combinatie van track en live gitaar en drums. Precies goed van allebei.

Dat is inherent aan haar benadering van muziek, blijkt. Over de laatste als single uitgebrachte track ‘Even If I’m Loud, It Doesn’t Mean I’m Talking To You’ van de EP ‘Borderline’ uit 2014 zegt ze: “Even If I’m Loud …’ is a shocking pink fuck you to all the people who think their penis bands are automatically more talented than one twenty-something girl on stage. Those who think it itches a little uncomfortable with mainstream pop and must speak about it.” Het is duidelijk dat dit een dame is die haar talent niet in een hokje laat stoppen en als je het zou proberen van zich af zal bijten. Dat bleek ook op het podium. Ze bezit het podium en de zaal, op een innemende maar niet mis te verstane manier. Een en al energie, beweging, en overtuiging in wat ze doet. En dat laatste met recht. Er zijn niet veel artiesten die hun inspiratie en de muziek waar ze die uit halen met zo veel overtuiging en lef dragen als zij. Dit is meer dan een leuk popliedje – en niet slechts een, maar de ene na de andere track. Hoor ik daar Zoot Woman, Depeche Mode? Of is het toch meer ska en reggae? Of toch gewoon lekkere elektro? Nee, het is Tove Styrke die zich naar believen beweegt tussen allerlei invloeden uit de ’80-er en ’90-er jaren en nu, en door daar haar eigen draai aan te geven zich een plek in de muziek van nu verwerft.

Een niet mis te verstane jongedame die weet waarover ze het heeft, weet wat ze wil zeggen, zowel muzikaal als tekstueel, en dat zonder twijfel doet. Dat gedoe met Idols moeten we maar gauw weer vergeten. Het is een leuke opstap, maar niet meer dan dat. Tove Styrke zei daar zelf niet voor niets ook al over dat de EP ‘Borderline’ weliswaar haar tweede album was, maar na het Idols-album ‘Tove Styrke’ eigenlijk voelde als haar debuut. De muziek van Tove is een afwisseling van feel-good elekropop en epische sferen, die alles bij elkaar na afloop van het optreden maar een ding bij de luisteraar achter laten. Nee twee. Ten eerste: kom maar op met je nieuwe album ‘Kiddo’ in juni. En daarna: wanneer speel je weer in Nederland. Want dan komen we weer, en als het aan ons ligt iedereen die dit leest. Tove Styrke is een ster aan het firmament die de komende jaren waarschijnlijk alleen maar helderder zal gaan schijnen.