Richie Kotzen, geboren op 3 februari 1970 in Reading Pennsylvania, Verenigde Staten, is een Rockgitarist, zangeren componist. Hij begon op zevenjarige leeftijd met het bespelen van de gitaar. Kotzen werd ontdekt door Mike Varneyen bij zijn platenlabel Shrapnel Records tekende hij een contract. Op negentienjarige leeftijd neemt hij zijn eerste studioalbum op. In deze periode brengt hij ook enkele instructie-video’s uit.
Dan voegt Kotzen zich bij de rockband Poison. Hij schrijft enkele nummers van het album Native Tongue maar verlaat echter al snel de band na een meningsverschil. Hij pakt zijn solocarrière verder op en brengt veel albums uit die wat muziekstijl betreft variëren van Rock vermengd met jazz-achtigen dat later meer een wending krijgt naar de Rhythm & Blues en Soul met zo af en toe een prachtige ballad.. Hoe langer hoe meer valt zijn speciale stemgeluid met een hoog bereik op, inmiddels is dit samen met zijn snelle virtuoze gierende gitaarspel zijn handelsmerk.
Even onderbreekt hij weer zijn eigen optreden en CD-opnames als de plaats van Paul Gilbert in de band Mr. Big wordt overgenomen. Wat bijna niemand weet is dat er door Richie een bijzonder fraaie Rhythm & Blues/Soul CD onder de naam Wilson Hawk met de titel ’the Road’ ingezongen is, een aanrader om die eens op te zoeken.
Een grote verrassing was in 2013 de combinatie Winery Dogs met Mike Portnoy op drums en vocals en bassist Billy Sheenan op bass en vocals waarmee overal ter wereld gespeeld werd en waarin Kotzen de hoofdrol had als leadsinger en sologuitarist. Hierdoor is er op dit waarschijnlijk te weinig materiaal voor een eigen nieuwe CD waardoor er een soort uitverkoop gehouden wordt door een Essentials dubbel CD met DVD op de markt te brengen met hierop veel oud werk dat iedere liefhebber al in huis heeft aangevuld met een paar nieuwe songs.
Om dit te promoten wordt er weer een uitgebreide tour gedaan waarbij in Nederland de Boerderij in Zoetermeer en de Groene Engel aangedaan werden. Samen met de bandleden van dit uur; bassist Dylan Wilson en drummer Mike Benett werd het weer een feest van herkenning, Richie was wel in zo’n goede bui, want meestal wat nors en introvert, hij hield af en toe een praatje en nam voor de gein zelfs even plaats achter het drumstel om wat hout te hakken maar kwam er zelf snel achter dat hij zich beter bij zijn ouwe trouwe Telecaster moest houden.
Het zal waarschijnlijk bij hem ook slecht gaan in de muziekbiz want telkens verbaast een ieder zich weer over zijn kledingkeuze die de afgelopen jaren steeds meer naar Neo Hippie-stijl verwijzen en waarvan nu vooral de bij de pijpen afgeknipte joggingbroek met vreemde hoge sportschoenen erg opvielen. Niettemin speelden ze weer de sterren van de hemel, volgend jaar graag weer……
