Rond oud en nieuw is het altijd tijd voor de jaarlijstjes. Dit doen we op Maxazine al jaren, zo ook dit jaar. We hebben het dit jaar anders gedaan dan afgelopen jaren en iedereen gevraagd een eigen lijstje te maken van hun beste albums, foto’s, bands, concerten, wat iedereen maar wilde. Bekijk hieronder het muzikale jaar 2013 van recensent Peter van Cappelle.
Album Top 15
2013 was het jaar van de groeiplaten. Veel albums hadden even de tijd nodig voordat ik het echt wist te beoordelen. Nou bleek de term ‘groeiplaat’ geen vies woord te zijn. Want veel van deze groeiplaten zijn geëindigd in mijn eindejaarslijstje. En zelfs de nummer 1 was in het begin een groeiplaat.
Veel albums die in andere eindejaarslijstjes heel hoog zijn gekomen hebben mijn lijstje niet gehaald. Ik kan dat niet simpeler verklaren dan dat het een kwestie van smaak is. Van sommige van die albums hoorde ik ook echt wel hoe goed het was. Zoals Nick Cave, het comeback album van David Bowie, Kurt Vile en zelfs Daft Punk. Toch spraken de onderstaande 15 albums mij meer aan dan die albums.
1. Editors – The Weight Of Your Love
Bijna waren ze niet meer bij elkaar geweest door onderlinge spanningen binnen de band. Maar na nodige wisseling in de band (gitarist Chris Urbanowicz verliet de band en werd ingeruild voor twee nieuwe bandleden; gitarist Justin Lockey en multi-instrumentalist Elliott Williams) kwamen Tom Smith en de zijnen dit terug met een fris album. Gericht op de grotere zalen, maar zonder dat het overdreven klinkt. In eerste instantie was het een groeiplaat, maar wel één die voor mij persoonlijk is uitgegroeid tot het beste album van 2013.
2. Jacco Gardner – Cabinet of Curiosities
Opnieuw iemand die met een album komt dat eerder klinkt alsof het uit het verleden komt dan uit 2013. Maar retro was ook in 2013 hip. Dus Jacco Gardner kwam alsnog op het juiste moment met een psychedelisch album dat zo uit 1967 had kunnen komen. Alsof Syd Barrett een zoon bleek te hebben die uit Hoorn afkomstig is.
3. Charles Bradley – Victim Of Love
Na zijn debuutalbum ‘No Time For Dreaming’ uit 2011 was zijn tweede album opnieuw een fijne soulplaat. Met het verschil dat het thema op zijn eerste album voornamelijk de velen tegenslagen waren in zijn leven. Terwijl hij op dit album zijn liefde en dankbaarheid laat blijken voor het feit dat hij op latere leeftijd nog een kans heef gekregen om zich als soulzanger te bewijzen. En daar zijn wij ook dankbaar voor. Vooral het nummer ‘Through The Storm’ is een aanrader waarin zijn dankbaarheid overtuigend en oprecht klinkt.
4. Gregory Porter – Liquit Spirit
Al vanaf de eerste track ‘No Love Dying’ was ik verkocht. Hoewel ik het album daarna vaak het gedraaid, was het voor mij vanaf het eerste moment eigenlijk al duidelijk dat dit voor mij hèt jazzalbum van 2013 is.
5. The National – Trouble Will Find Me
Met het vorige album ‘High Violet’ bereikten The National een breder publiek. Maar gelukkig bleek dat geen invloed te hebben gehad op de opvolger ‘Trouble Will Find Me’. Groot worden door het sober te houden. Dat weet niet iedereen voor elkaar te kregen.
6. Laura Marling – Once I Was An Eagle
Ook dit is een groeiplaat die even tijd nodig heeft. Na een tijd kon ik alleen maar concluderen dat Laura Marling opnieuw een parel had uitgebracht in haar oeuvre.
7. Midlake – Antiphon
Het verlaten van zanger Tim Smith heeft gelukkig verder geen invloed gehad op Midlake. Want ‘Antiphon’ is opnieuw een album met psychedelische-, folk- en 70’s soft rock invloeden. Waarmee het prima aansluit op hun vorige werk.
8. Jake Bugg – Shangri La
Nauwelijks een jaar na zijn debuutalbum kwam de Britse jongeman alweer met een opvolger die door niemand minder dan Rick Rubin werd geproduceerd. Het bleek niet te snel te zijn. Hier en daar klinkt Jake Bugg rauwer dan op zijn vorige album met de tracks ‘What’s Doesn’t Kill You’ en ‘Slumville Sunrise’. Maar liefhebbers van zijn vorige album komen ook aan hun trekken met ‘Me And You’ en ‘Pine Trees’. Terwijl folk en rock dan ook weer mooi worden gecombineerd in het schitterende nummer ‘’Simple Pleasures’.
9. Paul McCartney – New
Voor wie mij kent is deze notering waarschijnlijk vrij voorspelbaar. Maar mijn held Paul McCartney weet op zijn 71ste opnieuw een album af te leveren dat ik niet kan weigeren in mijn top 10. Door 4 verschillende producers werd ‘New’ een vrij gevarieerd album waarop Macca rockt, experimenteert, maar ook folkrock (‘Everybody Out There’) en een typische akoestische McCartney ballad (‘Early Days’) aflevert. Het is niet iedereen meegegeven om op je 71ste nog zo’n gevarieerde plaat te maken.
10. Franz Ferdinand – Rights Thoughs, Right Words, Rights Action
Vier jaar namen ze de tijd om het wiel opnieuw uit te vinden. En dat heeft z’n vruchten afgeworpen. Want Franz Ferdinand kwam dit jaar terug met een fris ‘recht toe, recht aan’ rock album. Iedere track zou zo een sterke single kunnen zijn.
11. Agnes Obel – Aventine
Drie jaar na haar debuutalbum ‘’Philharmonics’ kwam Agnes Obel opnieuw met een fabelachtig album. Waarop zij zichzelf opnieuw voornamelijk begeleidt op piano. Wat opnieuw sprookjesachtige songs opleverde. Een album dat perfect past in de lijn van haar vorige.
12. Tim Knol – Soldier On
Een plaat die zijn titel waar maakt. Want ‘Soldier On’ is een volgende stap vooruit voor Tim Knol. Zonder dat hij echt radicaal afrekent op de stijl van zijn vorige albums. Maar ‘Soldier On’ is een logisch vervolg daarop. Met volwassen teksten over wat het volgende is wat er op zijn pad komt. Dat werd dus opnieuw een sterke plaat van Tim Knol.
13. Arcade Fire – Reflektor
Ik vind hem weliswaar minder sterk dan hun vorige drie albums. En de nummers zijn hier en daar te lang. Toch bevatte ook dit album van Arcade Fire met o.a. de titeltrack, ‘Joan Of Arc’, ‘Porno’ en ‘Afterlife’ opnieuw genoeg sterke tracks om hem toch op te nemen in mijn eindejaarslijstje.
14. Haim – Days Are Gone
De Californische zusjes warden aan het begin van het jaar door de BBC bestempeld als de winnaar van de Sound of 2013. De singles voorafgaand waren allen al fijne catchy songs. En ook het debuutalbum ‘Days Are Gone’ viel niet tegen. Maar was gewoon een fijne popplaat.
15. Gambles – Trust
Op de valreep van het jaar nog ontdekt. De New Yorkse zanger en songwriter Matthew Daniel Siskin die onder de naam Gambles schuil gaat heeft een debuutalbum gemaakt die liefhebbers van het genre goed zou kunnen bevallen. Een folk album in de stijl van de jonge Bob Dylan, Nick Drake en Elliott Smith.
Top 15 concerten van 2013
1. Bruce Springsteen & The E Street Band – Goffertpark, Nijmegen 22-06-2013
Waarschijnlijk vrij voorspelbaar, maar Bruce Springsteen zorgde ook dit jaar weer voor hèt concert van het jaar. En wat voor één. The Boss blijft altijd weer verrassen. Zo was zijn opkomst nu heel anders dan vorig jaar op Pinkpop met een akoestische versie van ‘The Ghost Of Tom Joad’. En deze regenachtige avond in het Goffertpark verraste hij door midden in de set integraal ‘Darkness On The Edge of Town’ uit te voeren. Zelfs toen het aan het einde van de avond met bakken naar beneden kwam met de regen bleef hij stug doorgaan. En niemand die het erg vond om in de regen naar Bruce te kijken. Want dat is wat iemand als Springsteen voorelkaar krijgt. Zelfs noodweer weerhoudt zowel hem als zijn publiek er niet van om een geweldige avond te beleven.
2. Charles Bradley – Club Ziggo, 07-04-2013
Weliswaar was dit optreden in een hele andere setting dan zijn andere optredens. Maar mede doordat het zo intiem was, was het zo bijzonder. De stem van Charles Bradley is sowieso indrukwekkend, maar komt ook oprecht over. Waarbij de liefdesverklaringen aan het publiek bij andere artiesten overdreven zou overkomen, komt het bij Charles Bradley gemeend en oprecht over. Zeker wanneer je de achtergrond van de man kent (waarvoor de documentaire ‘Soul of America’ een aanrader is om te bekijken).
3. Regina Spektor – Paradiso, Amsterdam 31-07-2013
Een zaal als Paradiso is perfect voor de intieme liedjes van een singer/songwriter als Regina Spektor. Ze won meteen de zaal voor zich met o.a. tickets voor het Van Gogh Museum zomaar weg te geven aan iemand in het publiek (doordat ze te lang in het Rijksmuseum was geweest had ze voor het Van Gogh Museum geen tijd meer). En achter de piano maakt ze indruk met die mooie cultklassiekers als ‘Eet’, ‘Fidelity’ en ‘Samson’.
4. Mumford & Sons – Ziggo Dome, Amsterdam 30-03-2013
Het is bizar hard gegaan met Mumford & Sons en dit concert was dan ook tot aan de nok toe uitverkocht. Maar ondanks dat dit (op Pinkpop vorig jaar na dan) hun grootste Nederlandse concert tot nu toe was, hadden Marcus Mumford en consorten geenszins last van grootheidswaan. Ook de Ziggo Dome wisten ze om te toveren tot een intieme zaal.
5. Muse – Amsterdam Arena, Amsterdam 04-06-2013
Waarschijnlijk het meest bombastische concert dat ik in 2013 heb meegemaakt. Maar als er een boodschap achter zit, kan ik het zeker waarderen. En dat was bij deze show van Muse zeker het geval. Waarbij ze het publiek even een spiegel voorhouden om te laten zien in wat voor hysterische wereld we anno 2013 leven. Ik kan dat alleen maar toejuichen.
6. Roger Waters – The Wall – Amsterdam Arena, Amsterdam 08-09-2013
Natuurlijk was ik in 2011 ook al naar het concert uit deze tournee in het Gelredome geweest. Maar het Pink Floyd album ‘The Wall’ is nog altijd actueel. Dat bleek deze avond in de Arena nog maar eens. Waarbij Roger Waters net als Muse ook zijn publiek even een spiegel voorhoudt. Wat maakt het dan nog uit dat hij tourt met een album dat al 24 jaar oud is?
7. Fleetwood Mac – Ziggo Dome, Amsterdam 07-10-2013
Jarenlang hoog op mijn ‘must-see’ lijstje, en dit jaar kwam het er eindelijk van. En Fleetwood
Mac zorgde voor een mooie avond in de Ziggo Dome. Met als enige smet de veel te lange speech van Stevie Nicks voorafgaand aan ‘Without You’. Maar voor de rest is er weinig aan te merken op het concert. Lindsey Buckingham was weliswaar dè ster van de avond. Met als hoogtepunt de akoestische versie van ‘Big Love’ die hij in zijn eentje speelde.
8. The Who – Ziggo Dome, Amsterdam 05-07-2013
Doet The Who er anno 2013 nog toe? Als live band in ieder geval nog wel. Zelfs met een integrale live uitvoering van het 40 jaar oude album ‘Quadrophenia’. En een toegift waar je u tegen zegt met klassiekers als ‘Pinball Wizard’ en ‘Baba O’Riley’.
9. Kaiser Chiefs – Tivoli Oudegracht, Utrecht 08-02-2013
De heren van de Kaiser Chiefs deden begin februari even een opwarmrondje in de kleinere zalen voordat ze in de zomer op festivals gingen spelen. En als live band zijn de Kaiser Chiefs nog steeds de moeite waard om te zien. Juist in zo’n (voor hun) kleinere zaal als Tivoli. Waarbij zelfs mindere nummers als ‘Little Shocks’ het live goed bleken te doen.
10. Hugh Laurie – Concertgebouw, Amsterdam 10-06-2013
Met behulp van een sterke band achter zich en zijn humor wist Hugh Laurie een klassieke zaal als het Concertgebouw te veranderen in een intiem bluescafé. En naast dat er veel te lachen viel, nam de voornamelijke House acteur ons ook mee in een ‘sentimental journey’ door oude bluesnummers uit een ver verleden weer naar voren te brengen.
11. Editors – Ziggo Dome, Amsterdam 24-10-2013
Met hun laatste album ‘The Weight Of Your Love’ bewezen ze dat ze op de juiste manier zijn uitgegroeid tot stadionband. De Ziggo Dome konden ze dan ook aardig vullen. Vooral met de stevigere nummers als ‘A Ton Of Love’, ‘The Racing Rats’ en ‘Papillon’. Helaas kon het typische Nederlandse concertpubliek het niet even opbrengen om hun mond te houden tijdens twee intieme nummers die juist zo mooi zijn: ‘The Phone Book’ en ‘No Sound But The Wind’. Gelukkig doen ze het in februari nog eens over met twee intiemere concerten in De Oosterpoort in Groningen en Tivoli Oudegracht in Utrecht.
12. The National – Heineken Music Hall, Amsterdam 07-11-2013
Voor velen was dit zelfs het concert van het jaar. Maar naar mijn idee was deze avond de HMH toch net de groot voor The National. Weliswaar uitverkocht, en hun set was perfect. Maar hun muziek is niet voor de grotere zalen. Al verdween de afstand tussen band en publiek op een gegeven moment als sneeuw voor de zon. Vooral toen Matt Berninger tijdens de toegift van ‘Mr. November’ en ‘Terrible Love’ de zaal in dook. Maar zo indrukwekkend als toen ik ze in 2010 in Tivoli zag vond ik het dit keer niet. Puur doordat de HMH zich er niet voor leende.
13. Bob Dylan – Heineken Music Hall, Amsterdam 30-10-2013
Heel vaak hoorde ik verhalen over de concerten van Bob Dylan. Vaak negatief. Maar ik wilde het toch eens zelf meemaken om erover te kunnen oordelen. En het is toch één van de belangrijkste singer/songwriters uit 50 jaar popgeschiedenis. Wat bleek; zo slecht was Bob Dylan helemaal niet. Natuurlijk moet je geen greatest hits show van de man verwachten. Je moet het meer zien als een museumbezoek. Daar bekijk je ook kunst met eerbied. En dat verdient Dylan als geen ander.
14. The Killers – Ziggo Dome, Amsterdam 11-03-2013
Dat hun laatste album ‘Battle Born’ tegenviel is eigenlijk best jammer. Want live zijn The Killers inmiddels toch een aardige stadionband geworden met een show à la U2, Coldplay en Muse. Hopelijk komen ze na hun sabbatical met een sterker album.
15. Seasick Steve – Vredenburg Leidsche Rijn, Utrecht 16-10-2013
Wie Seasick Steve vaker live aan eeht werk heeft gezien herkent een aantal standard elementen in zijn concerten. Zoals iedere keer weer een jonger meisje uit het publiek halen om ‘Walkin’ Man’ voor haar te zingen. Toch neem je het voor lief. Zeker omdat zijn setlist niet constant hetzelfde is. Zo begon hij deze avond in Utrecht verrassend met de mooie ballad ‘Treasures’. Om daarna los te gaan met zijn vaste drummer Dan Magnusson. De beste man houdt van Nederland. En Nederland van hem. En zal hem ongetwijfeld de volgende keer opnieuw met open armen ontvangen.
