Deze week is de Benelux release van het album “My mirror/your target” van de Londense band Revere. In het Verenigd Koninkrijk is het zevental “Revere” regelmatig op de radio te horen en maakte het indruk op het Glastonbury Festival. De presentatie van de CD wordt opgeluisterd met twee officiële optredens, in Rotterdam en Amsterdam.
Net als het optreden in Rotterdam een afwisselende plaat met fraaie tempowisselingen, 
theatrale songs, een vol Brits geluid en met zowel klassieke als vroege jaren tachtig ingrediënten. Een vol geluid dat in Rotown helaas minder tot zijn recht komt dan op de CD. Muziek met een boodschap dus. Luisterend naar het album kan ik – niet in de laatste plaats door het strijdbare stemgeluid van zanger Stephen Ellis- de vergelijking met bands als Joy Division niet weerstaan. Bijvoorbeeld na de tempoversnellingen in het openingsnummer – op de CD althans- van het “I won’t blame you” . Alhoewel de gedachten aan Joy Division voorman Ian Curtis op het podium minder opgaat. Het was overigens wel inschikken op het (te) kleine podium van Rotown.
De tot single uitgekozen “Keep this channel open” kent een indrukwekkend intro en zal het prima doen in het alternatieve club- en danscircuit van nu als pakweg ook weer dertig jaar geleden. Department S. is de naam die mij direct naar binnen schiet. Ook na het een aantal keer te hebben beluisterd. Een vergelijking waarmee je wat mij betreft mee thuis kan komen. Bij “A road from a flood” , een prachtige ballad , meen ik zelfs aan David Bowie te moeten denken. Niets mis mee, integendeel. Maar op één of andere manier dwingt Revere mij steeds aan andere bands en andere tijden te denken. Zowel op CD als op het podium. Zeker als “Enjoy the silence” van Depeche Mode wordt ingezet. Met titels en teksten als “What Am I if I am not even dust” , “Won’t be here tomorrow” (op het podium in Rotterdam ondersteund met een fraai filmpje) en “Maybe we should step outside” mag het wat mij betreft wel minder zwaar, ietsje vrolijker en gaat de vergelijking met het begin van de tachtiger jaren ook op dit terrein weer op. Het nog geen minuut durende “We just sank” is in dit opzicht letterlijk en figuurlijk het dieptepunt van de plaat. Ruimschoots gecompenseerd door de vele hoogtepunten zoals het prachtige en zwevende “Landlock’d” en het imponerende en spetterende “These Halcyon Days”. De muzieksite “The Beat Surrender” noemde Revere de meest onderschatte band van dit moment. Zo ver wil ik zelf niet gaan maar The Revere heeft de potentie een grote naam te worden. Aan strijdbaarheid zal het niet liggen. (V2) (7/10).
NB: Revere bestaat uit Stephen Ellis (lead vocals, guitar) Seb Pidgeon (guitar, vocals) Ellie Wilson (violin, vocals) Kathleen McKie (cello, vocals) Nicholas Hirst (keyboard, vocals) Russell Cook (bass, vocals) Marc Rollins (drums). Revere treedt vanavond nog op in Paradiso en op 14 december in Gent, België.
