Als je aan Chicago denkt dan denk je onwillekeurig aan blues. Maar er komt ook nog andere muziek vandaan. Tommy Fulks is een rasechte countryartiest uit die stad en is al sinds de negentiger jaren actief in dit genre. Na een tiental albums, waarin hij alle vormen van deze stijl heeft verkend keert hij met zijn laatste cd “Gone Away Backwards” terug naar de oorsprong, namelijk naar de folk en bluegrass.
Niet alleen keert hij terug naar de muziekstijl; hij gebruikt deze stijl ook als middel om zijn persoonlijke verhalen te vertellen. En net als blues is ook folk- en countrymuziek op deze wijze ontstaan. Velen zouden zijn muziek scharen onder Americana, maar dit is naar mijn mening een te algemene benaming voor wat Fulks hier laat horen. Laten we het gewoon beperken tot folk en bluegrass.
En dat is meteen te horen bij de opener “I’ll Trade You Money For Wine”. Deze song met prachtig vioolspel is gewoon country. Niet meer en niet minder. En heel mooi. Het volgende nummer, “Where I Fell” steekt tekstueel met kop en schouders boven de rest uit. Hij beschrijft het leven van vroeger en vergelijkt het met het heden en wat er niet meer is. De Mumford & Sons hebben bluegrass populair gemaakt, maar Robbie Fulks laat in “Long I Ride” en “Sometimes The Grass Is Really Greener” horen hoe het eigenlijk hoort.
Een prima cd die na de vercommercialisering van de country nog eens duidelijk laat horen wat deze stijl eigenlijk inhoudt.
