Sinds de jaren ’80 is zanger/liedjesschrijver Frank Boeijen al actief. De Nijmegenaar tourt momenteel langs diverse schouwburgen en theaters met de show ’35 jaar in concert’. Met deze tour stond Frank Boeijen afgelopen dinsdag 19 maart in het Oude Luxor theater te Rotterdam. Natuurlijk ken ik Frank van zijn grote hits ‘Zwart Wit’, ‘Zeg Me Dat Het Niet Zo Is’, Paradijs’ en natuurlijk ‘Kronenburg Park’. Wat de zanger de afgelopen jaren allemaal gedaan heeft, is voor mij nagenoeg onbekend.
Waar hij ook komt trekt de zanger volle zalen, zo ook vanavond, het Luxor is volledig uitverkocht. Netjes op tijd komen eerst de bandleden, pianist Ton Snijders, drummer Martin de Wagter, bassist Charles Nagtzaam en multi-instrumentalist Rens van der Zalm het podium op, kort daarna komt Frank onder luid applaus er achteraan. Het concert begint met een schitterende uitvoering van ‘De onderkant van de hemel’, komend van het album Çamera’ om vervolgens na het voorstellen van de band gelijk door te gaan naar ‘Nijmegen bij Zonsondergang’.
Over het derde nummer verteld Frank dat we overal wel iets achterlaten, een kus, een lied, een voorwerp, een voetstap, een herinnering, het nummer ‘Overal bleef er iets achter’. Rens van der Zalm laat hier horen buiten de accordeon, en de viool ook het gitaarspel tot in de puntjes te beheersen. Wat mij wel al opviel is dat de stem van Frank de tand des tijds met glorie heeft doorstaan. Er is echt geen speld tussen te krijgen, sterker nog, ik ben vanmening dat hij met de jaren alleen maar beter is geworden.
Als gezegd heeft Frank een nieuw album, ‘Liefde en Moed’ waar Frank over zei, “iets wat we allemaal kunnen gebruiken”, waarna de titeltrack van het album wordt ingezet. ‘Kamer voor twee’, uit 1983, gaat over een stel dat is weggelopen van huis en stiekem trouwt en een hotel in duikt. Tussendoor vraagt Frank nog even een applause voor het Luxor. Ik gaf al eerder aan niet echt bekend te zijn met Frank’s recentelijkere werk, met ‘Zeg me’ kwam voor mij herkenning. De kwaliteit van de muziek en de zang vond ik al goed, maar nu kon ik vergelijken met het origineel. Duidelijk! Live is Frank sterker, veel emotie, wat improvisatie, subliem!
Het concert wordt vervolgd met ‘Nergens meer alleen’, ook van het album ‘Liefde & Moed’. “Een beetje kris kras door de tijd gaan we nu, alweer tien jaar geleden”, waarna ‘Stille strijd’ door het muisstille Luxor klinkt. En inderdaad, muisstil. Het publiek zit rustig en aandachtig te genieten van de muziek. Wederom een stuk nieuw werk van het album ‘Liefde & Moed’, getiteld ‘Vervulling’, de bewerking aan van een gedicht van Gerrit Achterberg. Na ‘Zorgen’ en ‘Vaderland’ is het eerste deel van het concert voorbij, op naar de pauze.
Met ‘Taal van de tijd’ vervolgt Frank het, tot nu dan, fantastische concert. Zoals ik al aangaf heeft de zanger’s stem de tijd goed doorstaan. Met ‘Koorddanser’, van het album ‘Wilde Bloemen’ (1991), gaan we door waar we gebleven waren, genieten van de hoge kwaliteit. In het begin van dit nummer een heerlijke basspartij, wederom klasse! Met ‘Rond en Rond’ laat Rens van der Zalm wederom horen van alle markten thuis te zijn, ook de fluit beheerst hij volledig, wat een vakman. Ook ‘Koud in mijn hart’ komt van ‘Wilde Bloemen’. Iets meer tempo, het publiek klapt lekker mee met deze hit uit de tijd van de Frank Boeijen Groep.
Na zo’n kleine 1,5 uur gaan we langzaam naar het einde van het concert toe met de nummers ‘De ogen van haar moeder’, ‘Zonder woorden’, ‘Alles wat ik had’ en het slotnummer het schitterende ‘De verzoening’. Natuurlijk krijgen we een encore, het heerlijke ‘De ontmoeting’, Frank’s grootste hit ‘Kronenburg Park’ en ‘Een Zee van tijd’ besluiten dan toch helaas dit fantastische concert. Ik kan alleen maar concluderen dat Frank na 35 jaar nog steeds aan de top staat, en volgens mij nog niet aan de top van zijn kunnen is. Wie Frank Boeijen, pianist Ton Snijders, drummer Martin de Wagter, bassist Charles Nagtzaam en multi-instrumentalist Rens van der Zalm nog live aan het werk wilt zien tijdens deze theatertournee moet opschieten, op 22 en 23 maart staan ze nog op het podium van het Stadsschouwburg te Nijmegen.
