First Serve is het nieuwe project van hip-hop-pioniers De La Soul. De La Soul staan zelf bekend om hun levendige sampling, grillige teksten, hun grote rol in de jazz rap en het uitvinden van de ‘skit’. First Serve is vooral een uitwerking van dat laatste: De La Soul creëren twee fictionele karakters die samen First Serve vormen. First Serve zijn Jacob ‘Pop Life’ Barrow (Plug One) en ‘Deen’ Witter (Plug Two), die in hun album net groot beginnen te worden in de jaren negentig, een enorm succes worden, uit elkaar vallen, en uiteindelijk weer terug bij elkaar komen. De La Soul stond op 26 oktober in de Melkweg als First Serve. De zaal ging om acht uur open. Net als altijd, werd er muziek gedraaid. Bij hip-hop concerten wordt er vrijwel altijd hip-hop gedraaid. Hier werd echter ook wat soul gedraaid tussen het hip-hop door.
Rond negen uur stond het voorprogramma van de avond op het podium: Het Nederlandse elektro-hip-pop duo Kroons. Zij waren die avond bijgestaan door een drummer en een DJ. De Kroons gaven een aparte en verrassend verfrissende show. Het duo danste veel en zat boordevol energie. De rapper viel aan het eind van een nummer op de grond en ze renden en sprongen beiden zelfs door het publiek heen. Een ander apart element in hun show was het feit dat ze op een gegeven moment halve perziken stonden te eten in het midden van een nummer, en deelden de overgebleven perziken in blik zelfs uit aan de eerste rij. Er waren veel opvallende dingen bezig tijdens hun show, maar wat nog het meest opviel was hoeveel plezier ze hadden in wat ze aan het doen waren. Na het publiek flink warm te hebben gekregen, verlieten zij rond half tien het podium.
Omstreeks tien uur kwamen de hip-hop monsters naar buiten. De La Soul was verkleed als de fictieve personages van First Serve en nam plaats op het podium. Ze kwamen echter niet alleen: De La Soul namen een toetsenist, twee Dj’s, een bassist en twee drummers mee. De live band die De La Soul bij zich had zorgde voor een dynamisch geluid. ‘First Serve’ voerden verschillende nummer uit, en tussen de nummers in stopten ze veel humor. De meeste nummers waren in mijn ogen echter zonder enige pit uitgevoerd. De muziek was zoals het hoorde te zijn, Pop Life en Deen rapten hun teksten, maar dat was alles dat ze deden. Ze rapten hun teksten, en de intensiteit miste voor mij. Niet alleen waren Pop Life en Deen erg inactief, maar een groot deel van het publiek stond ook een beetje voor zich uit te staren. Ze bewogen minimaal en namen tussendoor veel pauzes om een slokje te drinken. Ik vond dit enorm jammer, want De La Soul kan wel met kracht performen. Dit bleek ook na ongeveer veertig minuten, wanneer Deen naar aanleiding van het performen van ‘Friends’ zegt: “sometimes, friends turn enemies”.
Pop Life kijkt hem even raar aan, en stelt voor dat ze een ‘battle’ gaan houden. De ene kant van het publiek zou Pop Life’s kant zijn, en de andere kant van het publiek zou Deen’s kant zijn. Ze beginnen om de beurt te freestylen en trekken het publiek er hevig in door ze zinnen te laten herhalen dat ze zeggen en door het feit dat de meest energieke kant wint. Dit was precies was het publiek nodig had om hun vlammetje te laten branden. Het publiek deed namelijk volop mee in de freestyle battle tussen Pop Life en Deen. Nadat het publiek zich eindelijk betrokken voelde en First Serve hun freestyle battle hadden gedaan, sloten ze af met een paar nummers, waaronder ‘Move ‘Em In, Move ‘Em Out’. Ze verlieten het podium, en de live band ging nog voor ongeveer vijf minuten door met spelen, waarna zij ook het podium verlieten.
Later nam de band weer plaats op het podium, en kwamen Plug 1 en Plug 2 als hunzelf ook terug op het podium. Ze maakten even duidelijk dat De La Soul nog steeds De La Soul is, en dat Plug 3 nog steeds deel uitmaakt van de groep, en legden kort uit waar First Serve precies voor diende. Ze sloten de avond af op de dynamische wijze die ik had verwacht met een stel hip-hop klassiekers, waaronder Can I Kick It? van A Tribe Called Quest, The Message van Grandmaster Flash en eigen nummers Ring Ring Ring en Me, Myself & I. Desondanks het stroeve begin, was ik blij dat ik dit heb mogen meemaken.
