In 2009 verworven zij bekendheid dankzij Apple door met hun nummer ‘Bruises’ in een reclame te verschijnen, nu komt het indie-pop duo uit de USA met het vervolg op hun eerste album. Hier gaan dergelijke bands vaak de mist in, zal het Chairlift ook zo vergaan? Lees daarvoor verder.
Tegenwoordig zijn er steeds meer manieren voor bands om in de spotlight te komen, al maakt dit de competitie natuurlijk feller dan ooit tevoren. Radical Face deed dit bijvoorbeeld door met ‘Home’ in een Nikon reclame te komen. Zowel deze band als Chairlift leverden naast “die ene single” een goed album af.
Caroline Polachek, Patrick Wimberly en Aaron Pfenning brachten op het eerste album een rechtlijnige sound en ongecompliceerde sound, door de hoge en felle stem van deze dame te combineren met een laagje synthesizer en en wat andere instrumenten. Aaron verliet de groep na dit album, na een mislukte relatie met de zangeres. Mijns inziens heeft dit veel goed gedaan voor de dynamiek die nu heerst tussen de twee bandleden.
Op de voorafgaande aan de release van het album uitgegeven single ‘Amanaemonesia’ is direct al te horen dat er fors is geïnvesteerd in de productie. Onze gewaardeerde critici op YouTube noemen dit de ‘indie versie van ‘Single Ladies’ (Beyoncé)’ , een vergelijking die ik heel gauw achterwege ga laten. De vrolijke toon is in ieder geval duidelijk behouden en vol smart keek ik uit naar wat dit nummer zou gaan vergezellen op het uiteindelijke album. Het blijkt, het resultaat mag er wezen.
Vanaf het begin is al direct te horen dat ze hun voorgaande succesformule hebben doorgezet, zonder echt in de herhaling te vallen. De 80’s electro pop invloeden zijn onmiskenbaar op ‘Sidewalk Safari’. Via een Depeche Mode invloed (voor de jongeren onder ons, ook dat is uit de jaren ’80) komen we aan bij waar Chairlift goed in is, quirky popteksten omvatten in een jasje dat het verrassend draaglijk maakt. ‘I Belong In Your Arms’, een titel die ik normaal weinig aandacht zou geven blijkt een sterke kandidaat voor een single.
Het album vervolgt in een verzameling van vrolijke poptracks als Met Before maar ook meer etherische melodieën in ‘Cool As A Fire’ en ‘Turning’. Een rare gewaarwording die desondanks toch voldoende samenhangend klinkt, wat zonder hun groei als band niet mogelijk had geweest.
Chairlift laat met dit album zien dat ze niet in de traditionele val voor tweede albums zijn gevallen; het niet ontwikkelen van de sound en gewoon weer hetzelfde produceren. Zo kan pop dus ook. Een heerlijk album, dat ik aankomende zomer zeker nog een keer op ga zetten. (8.0/10) (Columbia Records/Young Turks)
(Natuurlijk hebben jullie als geïnteresseerde lezers ook vast een mening over deze CD, schroom niet om ons dit te laten weten in de comments!)
