Deze week kwam de tweede plaat van jazz-zangeres Renske Taminiau uit. De zangeres die stopte met een zekere studie medicijnen om de onzekere wereld van de muziek in te stappen. Een stap die velen maken, maar weinigen in slagen. Taminiau slaagde er in en trad in no time op op North Sea Jazz, The Hague Jazz en talloze andere jazzfestivals en podia. Tijd om rond haar tweede plaat een paar vragen te stellen een haar.
Renske Taminiau woont zelf lekker in het druke leven van de randstad terwijl de familie Taminiau van oorsprong uit het gemoedelijke Brabant komt. De 32-jarige trok zich voor het maken van haar eerste en tweede plaat telkens terug in alle rust. “Bij mijn eerste plaat had ik echt de rust en focus nodig die Zeeland in de winter heeft om beginnende ideeen voor liedjes helemaal door te voeren tot ze me leiden tot onverwachte plekken”, vertelt Renske. “Bij de tweede plaat, en nadat ik had geproefd aan de discipline die je nodig hebt om je toe te wijden aan een plaat, wilde ik voor deze plaat kijken of diezelfde rust ook in de hectiek van het Amsterdamse leven, met al zijn verplichtingen, te vinden was. Dat was mijn doel, zen op de marktplaats, noemen ze dat wel eens. Ik had last van uitstel gedrag bij het beginnen aan het schrijven van een heel nieuw repertoire, en ik wilde mezelf testen of ik zonder weg te rennen van alle dagelijkse dingen ook hier doorheen kon bijten om te zien wat dat oplevert, en dat is de plaat ‘Move Me’ geworden.”
Zoals al gezegd studeerde Taminiau medicijnen, totdat ze er een jaar of tien geleden achter kwam op te willen treden. “In 2001 ben ik geswitched, na een hersenpracticum in de anatomische les, waar bij het kijken naar de hersenen voor mij op de ontleedtafel, ik het inzicht kreeg: deze onbekende persoon van wie ik de hersenen ontleed, had allerlei dromen en wensen, wat heeft hij ermee gedaan voor het te laat is. En zo kwam er het lichtje bij mij, ik moet gaan waar mijn passie me heenleidt, en dat is zingen en muziek componeren. Dit is nu 10 jaar geleden, dus ik heb het eerste jubileum van mijn keus gehad. Mensen waar ik mee studeerde zijn nu arts, en dan wordt het heel duidelijk. Ook een baan als arts is alleen voldoening gevend als je de passie voor dat vak bezit, zowel voor de arts als de patient. Mijn vader is arts en wat me aansprak als ik naar zijn loopbaan kijk, is zijn enorme toewijding en vuur voor zijn specialisatie en patienten. Het gaat erom in het leven dat vuur te vinden, en voor mij licht dat in de muziek, en niet in de patientenzorg. Dus ben ik niet bang dat ik spijt krijg van mijn keuze, ik werk om het vuur voor de muziek aan te houden en op te laaien.”
Renske Taminau schreef samen met Perquisite de muziek voor de film ‘Lotus’ die binnenkort uitkomt. Een veelzijdig talent als Perquisite kan je natuurlijk belemmeren in je eigen creatieve uiting, aangezien zo’n persoon vol ideeën zit die er uit moeten, of niet? Renske ontkent krachtig: Haha, ik denk dat, als samenwerken met iemand een belemmering is, dat de zin van samenwerken dan geheel nutteloos is. Perquisite benaderd muziek wel veel meer vanuit een beats kant, en ik begin meer vanuit tekst. Ik denk daarom dat het een hele goede aanvulling is. Hij kan me verrassen met diepe bassen en vette geproduceerde sounds, die een urban edge hebben, en ik kan hem bij een lied als ‘Falling’, wat door mij gecomponeerd is, overtuigen van de kracht van een ingetogenere smaak. Bovendien kan ik heel veel leren van zijn enorme focus.” Renske en Perquisite hebben hun samenwerking uiteindelijk niet afgeraffeld. Het proces van nummers schrijven heeft misschien wel langer geduurd dan verwacht. “In 5 weken hebben we 4 nummers geschreven (waarvan er zeker 6 of meer versies van ieder lied zijn gemaakt, tot we met de regisseur de juiste richting gevonden hadden) en al die nummers hebben we hele weekenden tot diep in de nacht bij hem thuis opgenomen en gemixed. Hij kan onverstoorbaar hard werken en zijn doelen nastreven”, vervolgt Renske haar betoog.
De naam Taminiau is de laatste jaren een bekende naam in Nederland te worden. Naast Renske is ook Jan een grootheid. Als fashiondesigner werden creaties van haar neef inmiddels gedragen door Prinses Maximá en Lady Gaga. Het lijkt erop alsof de naam Taminiau alleen al in goud is veranderd. “Onze familie Taminiau is een hele hechte familie. Mijn grootvader en grootmoeder woonden midden op de Heuvel in Tilburg, wat later andere inwoners van die stad het ‘spookhuis’ noemden, omdat het het enige echte oude huis was, waar generaties Taminiau’s in hebben gewoond, dat daar nog stond, midden in het uitgaansgedeelte van de stad”, ontkracht Renske dat verhaal snel. “Mijn grootouders hadden open huis voor al de 9 broers en zussen van mijn vader en hun families, en het was een paradijs voor alle kleinkinderen. Op zolder spelen met alle oude stoffige antieke spullen, of dwalen door het grote huis met oude familieportretten die je bleven aankijken. Ik voel me door die hechte band een echte Taminiau en associeer dat met mijn basis. Grootmoeder leerde ons wat humor was, en grootvader leerde relativeren. Grootmoeder zou zeggen:”de druk van de naam ligt eerder bij de mensen die ‘m moeten uitspreken’ en mijn grootvader zou zeggen: “Zijn er geen ergere dingen om je druk over te maken?”.”
Meteen vanaf de start leek het alsof Renske overal en nergens te zien en te horen was. Zo stond ze op The Hague Jazz, North Sea Jazz en iedere zichzelf respecterende zaal had Renske op de poster staan. Het lijkt alsof er niets meer in in Nederland waar Renske nog niet al eens heeft gestaan. “Ik ben blij dat je denkt dat ik alles al heb gehad in Nederland, dat klinkt alsof ik al heel ver gekomen ben. Maar ik moet zeggen, boven mijn bed hangt een lijst van plekken waar ik heel graag zou willen spelen: Into The Great White Open, Lowlands, Noorderslag, Oeral, Carré, man, de lijst is eindeloos. Ik droom van een carriere waarbij je mensen kan blijven boeien en steeds iets nieuws kan brengen, of een frisse draai kan geven aan de muziek, dus voor mij is er nog een hele lange weg te bewandelen”, aldus de bescheiden zangeres.
Gedurende het gesprek herinnerde ik me de stem van Taminiau en hoe deze naadloos aansloot op stemmen als bijvoorbeeld Nina Miranda en Lilian Viera. Renske moet even nadenken: “Nina Miranda moet ik opzoeken en Lilian Viera ken ik natuurlijk”, zegt ze zonder blikken of blozen. “Ik vind het altijd grappig als je stem met anderen vergeleken wordt, vooral omdat stemmen hopelijk een eigen sound hebben. Dat is mijn doel en drijfveer, zo eigen mogelijk zijn, en niet te veel navolgen. Ik zou mezelf graag bij iedere CD opnieuw willen uitvinden, en steeds weer een stapje meer mezelf worden, en risico’s nemen. Ik weet niet of populair vlot werk risicovol is. Ik ga voor de uitdaging bij een volgende plaat were out of the box te denken, en ik vind ’t een heel fijn idee, dat ik nog helemaal niet weet waar het me naartoe zal leiden.”
‘Move Me’ is nu net uit. Wat kunnen we verwachten van het tweede album van Renske Taminiau? “Move me is gemaakt als luisterplaat. De plaat begint klein uit bijna stilstand en neemt je langzaam mee in een steeds sneller op gang komende cadans, die je door de verstilling van het begin als intens zou kunnen ervaren. Alle liedjes hebben iets met die beweging te maken. Van het eerste nummer ‘Love’ dat verhaalt over de verandering in je leven als er nieuw leven komt, naar ‘I Yold You So’ dat gaat over de durf te kiezen voor waar je in gelooft, tot ‘Move Me’ de titelsong, die gaat over de schop onder je reet, die nodig is om nieuwe dingen te creëren. Ik hoop dat de gelaagdheid in de muziek, die door de instrumenten het Matangi Strijkkwartet en 6 blazers wordt neergezet, de luisteraar meeneemt in een mysterieuze sfeer, die iets met de toehoorder doet. Mijn inspiratie is altijd heel persoonlijk. Ik kijk welke gebeurtenissen in mijn eigen leven een algemeen waarde hebben waar de luisteraar zichzelf in zou kunnen herkennen. Ik hoop dat ik door mijn eigen ervaring situaties voor anderen herkenbaar kan verwoorden, waar de luisteraar door geraakt kan worden.”
Renske Taminiau – ‘Move Me’ is nu uit via [PIAS], live kun ja haar zien op de volgende data:
16 nov. Tivoli (de Helling), Utrecht
17 nov. Patronaat, Haarlem
11 dec. Mezz, Breda
12 dec. Paradiso, Amsterdam
16 dec. Simplon, Groningen
17 dec. O13, Tilburg
18 dec. Rotown, Rotterdam
Foto’s (c) Stephen Hotsma/Maxazine.nl
