Over de Beach Boys van wie ik vorige week ‘Pet Sounds’ besprak mag duidelijk zijn dat ze niet alleen met dit album maar met hun hele ouvre een plek hebben verdiend in de lijst met legendarische artiesten. Deze week wil ik een album bespreken wat eigenlijk een verzamelalbum is. Op 19 september 1981, bijna 30 jaar geleden dus, stonden er ruim 500.000 fans in het Central Park om hun idolen te zien en horen. Deze week in ‘Legendary albums ….. The Concert in Central Park’ (Simon & Garfunkel).
Op bovengenoemde datum kwamen Simon & Garfunkel voor het eerst sinds tien jaar weer bij elkaar om dit concert te geven. Het werd opgenomen en uitgebracht (1982) op een album, het enigste live album wat de heren ooit gemaakt hebben. Aan het begin van het concert geeft Paul een speech waarin hij verteld hoe fijn het is om weer in hun oude buurt te mogen optreden. Ook verteld hij dat de helft van de opbrengst ten bate zal komen aan de stad. Meer word er eigenlijk niet gesproken, ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om goede interactie te hebben met 500.000 bezoekers.
Van de negentien tracks welke het album rijk is, zijn er tien Simon & Garfunkel hits. Het concert start met ‘Mrs Robinson’, ‘Homeward Bound’ en ‘America’ voordat Simon een aantal solohits ten gehore gaat brengen. In deze categorie speelt hij als eerste ‘Me And Julio Down By The Schoolyard’, gevolgd door ‘Scarborough Fair’ en ‘April Come She Will’. Een leuke tribute aan The Everly Brothers volgt wanneer ‘Wake Up, Little Susie’ gespeeld word. De vier nummers na deze ode laten Simon solo horen, ‘Still Crazy After All These Years’, ‘American Tune’ gevolgd door een spetterende uitvoering van ‘Late In The Evening’. Na een wonderschone vertolking van ‘A Heart In New York’ (een produktie van Lyle and Gallagher) mogen we gaan genieten van ‘Slip Sliding Away’.
{slide=Simon & Garfunkel – Still Crazy After All These Years}http://www.youtube.com/watch?v=U-3Usncfh00{/slide}
{slide=Simon & Garfunkel – Medley}http://www.youtube.com/watch?v=4t0_fLm3Wsc{/slide}
Tussen ‘Kodachrome’ en ‘Slip Sliding Away’, tijdens het nummer ”The Great Johnny Ace’ word het optreden door een fan onderbroken waarop Simon zegt “I need to talk to you”. Dit is de reden waardoor het nummer wél op de videoband en dvd staat maar niet op het album.
Het fantastisch uitgevoerde ‘Kodachrome’ loopt over in ‘Maybelline’, waarna het wonderschone ‘Bridge Over Trouble Water’ volgt om het publiek een beetje te kalmeren. Vervolgens krijgt Simon weer de kans om zijn nummers te laten horen en speelt ‘Fifty Ways To Leave Your Lover’. Het concert eindigt met een aantal van hun gezamelijke nummers waaronder het krachtig uitgevoerde ‘The Boxer’, een met melancholie overladen ‘Old Friends’, 59th Street Bridge Song’ en de onovertroffen klassieker ‘Sound Of Silence’ besluit het concert.
{slide=Simon & Garfunkel – Sound Of Silence}http://www.youtube.com/watch?v=HvI5xnX6eJk{/slide}
Het mooie van het concert was om twee oude vrienden weer samen op te zien treden na zó lang uit elkaar geweest te zijn. Het album heeft bewezen een historisch document te zijn van dat concert. Duidelijk is dat de beide heren er heel veel zin in hadden en een optreden van formaat hebben gegeven op die bewuste avond. Eens te meer bewezen de New Yorkse Simon & Garfunkel de stem van Amerika te zijn, en het land herrinnerd zich hoeveel ze hun gemist hebben.
{slide=Simon & Garfunkel – Medley}http://www.youtube.com/watch?v=4oy1g4i79fo{/slide}
