Iron and Wine is de artiestennaam van de Amerikaanse Samuel Beam. Samen met zijn zevenkoppige band staat hij vanavond in het warme Tivoli aan de Oudegracht. In 2002 debuteerde hij met het album ‘The Creek Drank The Cradle’, wat hij thuis had opgenomen. In 2007 kwam de doorbraak voor Beam met het album ‘The Shepard’s Dog’. Het Amerikaanse tijdschrift ‘Rolling Stone’ zette het nummer ‘Pagan Angel and a Borrowed Car’ zelfs op plaats #86 van de beste 100 nummers uit 2007. Vandaag de dag is Iron and Wine dan ook een gerespecteerde naam in de folkwereld. Met zijn laatste album ‘Kiss Each Other Clean’ (2011) bewijst hij dit opnieuw.
Maar eerst is het tijd voor het voorprogramma van vanavond, de band Okieson uit Nijmegen. De vier bandleden worden geïnspireerd door de Amerikaanse country muziek. Terwijl het publiek nog druk bezig is om zijn week te bespreken staat de band overtuigend te spelen. Vooral de zanger overtuigt en je gelooft elk woord van wat hij zegt. Wanneer hij zingt: ‘I’ll try to love you everyday’ zie je dat hij dit meent en dat is mooi om te zien.
Dan is het tijd voor Iron and Wine. Samuel Beam en zijn zevenkoppige band worden met hard geklap en luid gejoel ontvangen. De mensen zijn klaar met het bespreken van hun weekend en zijn helemaal klaar voor Iron and Wine. Of zij klaar zijn voor ons is nog maar de vraag. Vanaf het begin komt Beam al wat vermoeid over. Halverwege de set komt de verklaring. Een vroege vlucht heeft hem uitgeput en eigenlijk is hij best wel moe. Vanaf dat moment stort de set langzaam in en begint het wat langdradig te worden. De set van 19 nummers is dan ook net wat teveel van het goede.
Beam zingt zijn nummers wel met veel overtuiging. Met zijn toegankelijke en zuivere stem kan hij makkelijk verschillende stijlen zingen. Van rustige nummers tot de wat up-tempo nummers. Beam zijn stem kan alles aan en verveeld daardoor geen moment. Beam verteld tijdens zijn nummers dan ook een verhaal, hij meent het en dat maakt het allemaal net wat interessanter. Het is dan ook zonde dat het concert wat inzakt door de enorme setlist. De nummers worden prima afgewisseld, alleen zijn het net wat teveel nummers. Ondanks de vermoeidheid vindt Beam het luid joelende publiek ‘awesome’. Hij vraagt dan ook aan het publiek wat het Nederlandse woord is voor ‘awesome’. Daarna probeert hij gebrekkig ‘geweldig’ uit te spreken, maar dat maakt hem dan ook charmant. Je ziet duidelijk dat hij het fantastisch vind dat het publiek zo laaiend enthousiast is na elk nummer. Na elk nummer verschijnt er dan ook een brede glimlach bij Beam. En het publiek lijkt alles prachtig te vinden. Beam komt dan ook terug voor een toegift. Één nummer, dat wel. Maar Beam is duidelijk onder de indruk van het publiek en herhaald meerdere malen hoe ‘awesome’ hij ons wel niet vind.
Maar de hoogtepunten van het concert zijn twee van de bandleden, de bassist en de meneer die de blaasinstrumenten beheerst. Ondanks de vroege vlucht spelen deze twee bandleden met ontzettend veel enthousiasme, een genot om te zien. Vooral de laatste steekt met kop en schouders boven de rest van de band uit. Zonder de blaasinstrumentalist was het een heel ander concert geweest.
Conclusie is dan ook dat Iron and Wine een prima show weggaf, maar de lange setlist en de vermoeidheid zorgen ervoor dat de show halverwege zijn charme verliest. Jammer, dus volgende keer geen vroege vluchten meer voor Iron and Wine!
