Een ambachtelijk album, dat is hoe de bandleden van Francis International Airport hun tweede album duiden. Kosten noch moeite werden bespaard om van In The Woods iets moois te maken: de bandleden hielden het opnameproces strak in handen en waren bij alle details van het arrangeren en produceren betrokken. Noem ze control freaks of perfectionistische muzieknerds, maar de band heeft slechts de eerste paar seconden van het album nodig om onze volle aandacht te krijgen. Ja, dit is indiemuziek zoals we dat graag horen!
De eerste twee nummers van het album (“All Your Lines End in Me” en “Monster”) zijn echte meeknikkers met hitpotentie. Nee, gelukkig geen Top 40 materiaal, maar in de alternatieve indie scene zullen ze zeker niet misstaan. Bij de rest van het album licht het tempo een stuk lager, maar dat doet niks af aan de kwaliteit. “Amnesiacs” is echter wel een domper. De luisteraar voelt gewoon dat de band hier heeft zitten worstelen met de songtekst en er eigenlijk niet goed uit is gekomen. Hierdoor is de zanger genoodzaakt om een aantal klemtonen onnodig lang aan te houden, wat erg zeurderig overkomt en niet prettig in het gehoor ligt.
De band is erg ambitieus, maar of de band deze ambitie met dit album gaat waarmaken is echter nog maar de vraag. Alhoewel In The Woods een fijn album is, is het weinig outspoken. Misschien ligt het aan de drang naar perfectionisme die op dit album duidelijk aanwezig is. Elke noot en elk geluidje komt precies op het juiste moment, waardoor de muziek wel een beetje voorspelbaar wordt en snel gaat vervelen. Desalniettemin is het zeker aan te raden In The Woods een keer te beluisteren (dat kan via Bandcamp of Spotify) of aan te schaffen.
Binnenkort vereert de band de lage landen met een bezoek. Op 21 april zijn ze te bewonderen in Ieper (België) en een dag later in de Melkweg in Amsterdam.
