MGMT, de band die eigenlijk wilde stoppen maar nog net op tijd werd opgepikt door een platenmaatschappij, en met succes; de single ‘Time To Pretend’ werd een regelrechte hit voor het Electro-pop duo uit New York. Nu er na de debuut cd ‘Oracular Spectacular’ ook een tweede cd ‘Congratulations’ is de band uitgebreid tot vijf man en wordt er weer getoerd. Twee dagen in een uitverkocht Paradiso laat goed zien dat de populariteit van de band nog niet is afgenomen.
De Dum Dum Girls openen voor MGMT maar weten niet te overdonderen, zelfs weinig te overtuigen. De vier meiden lijken wel acht keer het zelfde nummer te spelen en weten hiermee het publiek niet voor zich te winnen.
Als MGMT het podium betreed is gelijk duidelijk te merken voor welk bandlid het vooral vrouwelijke publiek is gekomen, Andrew VanWyngarden moet alle blikken van de blozende tieners dragen. Iets waar hij nog niet helemaal klaar voor lijkt te zijn want zodra het eerste nummer wordt ingezet sluit hij zijn ogen. Door de bassist wordt ons verteld dat ze het geweldig vinden in Nederland te spelen, dat dit misschien wel het beste publiek ooit is, misschien is het zelfs wel hun beste dag uit hun leven.
Ondanks dat de band probeert het publiek erbij te houden lukt dit pas als grote hit ‘Time To Pretend’ langs komt. Dan lijkt de toon gezet, het publiek gaat uit z’n dak en neemt de zang, als het nummer is afgelopen, over van VanWyngarden. Ook op het podium lijkt te sfeer dan te veranderen, Andrew durft zowaar te lachen en moedigt het publiek aan. Misschien is dit doordat het echt een nummer is van het duo Goldwasser en VanWyngarden, en niet van een hele band, samen staan ze op het podium, beide met een microfoon. En hoewel het er een beetje ongemakkelijk uit ziet is juist dit het nummer waardoor het publiek zich erbij betrokken voelt en je kan zien dat de band wel geniet van het feit dat ze op het podium staan. Daarna gaat het optreden duidelijk beter, er is een goede wisselwerking ontstaan tussen de band en het publiek. Alle volgende nummers worden mee gezongen en gedanst hoewel echt contact met het publiek nog een beetje achterwege blijft.
Als de band het podium heeft verlaten vormt het publiek een geheel en zingt luidkeels wéér de melodie van ‘Time To Pretend’ dit met als resultaat dat, na even een uitzinnig publiek te hebben aangehoord, de gehele band met een grote glimlach het podium weer op komt en de set afmaakt met nog een aantal nummers. Als het dan echt is afgelopen wordt er uitbundig gezwaaid en bedankt. Terugkijkend was het een goed optreden met als enige helaasheid dat het even duurde voordat publiek en band elkaar gevonden hadden.
Foto’s (c) 2010 Shanna Wiggerman
