Op 10 juli is in België en de UK het nieuwe album van [[Prince]] verschenen. 20Ten gaat weer gepaard met een aantal opmerkelijke uitspraken van Prince en de nodige onduidelijkheid over distributie, maar vooral veel nieuwsgierigheid naar het album. Het is immers wél de nieuwe Prince, en dan kan het alle kanten op: van waardeloos tot geniaal. Hoe 20Ten heeft uitgepakt lees je hieronder.
Al heeft Prince de afgelopen jaren niet altijd in de spotlights gestaan, hij is nooit weggeweest. Na de eerste grote release sinds tijden ‘Musicology’ in 2004 zijn er nog vijf albums van zijn hand verschenen. Een aantal exclusief via zijn eigen website, een aantal in de winkels en één zelfs gratis bij de krant. Ter promotie van zijn 21 concerten in de [[O2 Arena]] in 2007 had Prince een deal gesloten met The Mail on Sunday die Planet Earth gratis bij de krant zou verstrekken. Hetzelfde is het geval voor 20Ten, dat op 10 juli gratis bij twee Engelse kranten en twee Belgische kranten zat. Voor Nederland is nog niet bekend of /hoe / wanneer 20Ten wordt gereleased.
En… Al gaf Prince afgelopen week in een interview aan dat internet passé is en 20Ten niet online te verkrijgen zal zijn, spreken de zoekresultaten van verschillende torrent sites hem tegen.
Na Lotusflower in 2009, een wat meer experimenteel (3cd) album, is 20Ten duidelijk een greep naar het verleden. Het album ademt werkelijk de jaren ’80. Mooi is hoe Prince op een aantal tracks zijn moderne funk mixt met een vleugje Purple Rain. Het album opent met Compassion: Een uptempo, funky nummer dat sterk doet denken aan Let’s go Crazy in een modern jasje.
Belangrijk voor dat 1980′s gevoel is het geluid van de synthesizer, waar Prince gretig gebruik van maakt. Onder andere op Beginning Endlessly en Lavaux is die te horen.
Twee wat modernere nummers zijn Sticky Like Glue en Act of God, allebei funky met een prima beat.
Sticky Like Glue duurt op de cd 4.46 min, maar zal live waarschijnlijk opgerekt worden naar tegen de 10 minuten. Een nummer dat zich prima leent voor jammen en solo’s, waar Prince zich op het album gelukkig niet té veel in verliest.
“I’ve got news for you, freedom ain’t free” zingt Prince op Act of God, waarop hij ons erop wijst dat we een stuk minder vrij zijn dan we eigenlijk denken. Een uptempo track, met een catchy melodie.
Misschien wel de beste track op het album is de bonustrack (nr 77) Laydown. Prince laat horen dat hij aardig kan rappen, op een érg relaxte beat:
“You need to lay it down, and let me show you how. We do this thing up in Funky Town. From the heart of Minnesota, here comes the Purple Yoda, guaranteed to bring that dirty new sound.”
Gooi daar nog een paar jankende gitaren doorheen en de track is compleet.
Alhoewel er een aantal goede tracks op het album staan en geen echte missers, had er toch meer ingezeten. Een aantal tracks zijn in potentie best goed, maar missen net even dat goede refrein (Everybody Loves Me) of blijven teveel aan de oppervlakte (Beginning Endlessly). Walk in Sand had zelfs een hele goede ballad kunnen zijn, als het begin wat minder saai was geweest. De tweede helft van het nummer is erg goed, maar het begin heeft het nét niet.
Prince heeft met 20Ten weer een opmerkelijk album afgeleverd, waarbij hij weer een vleugje van zijn bekende jaren ’80 sound laat horen. Het album is minder experimenteel dan een aantal van zijn voorgangers, waardoor we verzekerd zijn van een bepaalde Prince kwaliteit. Het album mist echter een paar pieken om écht goed te zijn. Laydown en Compassion springen er uit, maar daarnaast staan er te weinig echt goede tracks op het album. (7/10)
Tracklist
1 Compassion
2 Beginning Endlessly
3 Future Soul Song
4 Sticky Like Glue
5 Act of God
6 Lavaux
7 Walk in Sand
8 Sea of Everything
9 Everybody Loves Me
77 Laydown
{slide=Prince – 10Ten (preview)}http://www.youtube.com/watch?v=St2HJjeEEJk{/slide}
