Over het legedarisch zijn van het album welk ik vorige week besprak (Kind of Blue-Miles Davis) is geen twijfel mogelijk. Sinds dat de zanger waar ik het deze week over ga hebben een solo carriére startte bracht hij al een flink aantal albums uit, of mijn keuze van deze week zijn beste albums is mag over gediscussieerd worden, een van de meest legendarische is het zeker. Deze week in ‘Legendary Albums ….. Double fantasy (John Lennon)’.
‘Double Fantasy’ is een album wat uitgebracht is door Lennon en zijn vrouw Yoko Ono in 1980. Ook al werd het in eerste instantie matig ontvangen, vanwege de associatie met zijn dood drie weken na de release van het album werd het wereldwijd een enorm commercieel succes. In 1981 won het album de titel “Album van het jaar” tijdens de 24th Annual Grammy Awards.
Na de geboorte van zijn zoon Sean in 1975 besloot Lennon zijn carriére even op hold te zetten om Sean op te voeden. Na vijf jaar van weinig muzikale activiteiten behalve dat hij af en toe een demo opnam in zijn appartement te New York voelde hij zich klaar om weer aan het werk te gaan. Toen hij bezig was met het album vertelde hij dat hij de ambitie had om een album te maken welke net zo goed was als ‘Heroes’ (1977) van David Bowie.
Tijdens de zomer van 1980 maakte Lennon een zeilreisje van Newport, Rhode Island naar Bermuda. Tijdens deze reis kwam hij bijna om het leven. Hij ging nieuwe liedjes te schrijven en hervatte het werk aan oude demo’s. Hij vertelde dat hij zeer tevreden was en vierde de liefde voor zijn familie in de teksten van zijn liedjes. Ono schreef ook veel liedjes en ze besloten on hun werk samen op één album te releasen. Dit was de eerste keer sinds hun (politiek beladen) album ‘Some Time in New York City’ uit 1972.
In contrast tegen dat album was ‘Double Fantasy’ een collectie van liedjes waarin man en vrouw een muzikale dialoog voerden. De titel van het album komt van een bloem (Fresia) welke ze hadden gezien in de Bermuda Botanical Gardens, waarvan Lennon vond dat de bloem een perfecte beschrijving was van zijn huwelijk met Ono. Ono benaderde producer Jack Douglas met wie zij en Lennon al eerde samen hadden gewerkt en gaf hem Lennon’s demos om te beluisteren. Douglas vertelde dat ze genoeg nummers hadden geschreven om niet alleen ‘Double Fantasy’ te kunnen vullen maar ook een groot deel van ‘Milk and Honey’.
Douglas ghaalde Rick Nielsen en Bun E. Carlos van Cheap Trick om mee te spelen op Lennon’s ‘I’m Losing You’ Ono’s ‘I’m Moving On’, maar werden later opnieuw opgenomen met studiomuzikanten. Critici ontvingen het album als een ramp, maar toen drie weken na de release Lennon vermoord werd, werden alle slechte reviews geschrapt. In de Britse hitlijsten kwam het album niet verder dan de 14e plek, in de US kwam het niet hoger dan de 11e plaats. Na de moord op Lennon sprong het album in de US naar de 1e plaats en bleef daar acht weken staan, In Engeland steeg hij naar de 2e plaats, bleef daar zeven weken om daarna twee weken op de hoogste positie te staan. In 1982 wonnen Douglas, Lennon en Ono de 1981 Album of the Year award voor het album tijdens de 24e grammy uitreiking. In 1989 stond ‘Double Fantasy’ op de 29 pallts op Rolling Stone’s lijst van de 100 beste albums uit de jaren ’80.
In 2003 stond een kopie van het album welk hij een paar uur voor hij vermoord werd te koop voor 525.000 dollar. Twee jaar later in 2010 werd er een dubbel cd getiteld ‘Double Fantasy stripped Down’ uitgebracht van het album met daarbij een geremasterde copie van het orginele album en een alternatieve versie van het album met daarop simpelere arrangementen.
