Elf jaar ging dit vijftal undercover onder de naam With Ice, maar dit leverde nauwelijks noemenswaardige wapenfeiten op. Nu heeft de band de naam veranderd in Krach en de successen stapelen zich op: een succesvolle tour met de Poprondecaravaan, door 3FM uitgeroepen tot Serious Talent en een bejubelde EP (zie website Krach). Dat belooft een mooi avondje in de Effenaar.
De Bombay Pig Show (een andere band wel te verstaan) trapte de avond af met zwaar gitaarwerk. Nou snap ik dat het met zo'n naam aanlokkelijk is om met een varkensmasker op te komen, maar alsjeblieft band, bespaar ons dat de volgende keer. Ik vind dat altijd zo'n afknapper, bands die denken dat ze zich onderscheiden door aparte dingen te doen. Uiteindelijk doen ze allemaal hetzelfde. Qua herrie maken onderscheidden ze zich ook niet, de gitaargeluiden waren zo overheersend dat de rest van de muziek nauwelijks meer te horen was. Maar in gitaarluwe momenten liet de band wel degelijk zien dat ze getalenteerd zijn: heldere zangsolo’s van de leadzanger met pyamabroek en het lieve meisje achter de drums, afgewisseld met enigszins melodieuze elektronische klanken die geproduceerd werden door een vierde lid: op die momenten klopte het. Als ze zouden werken aan hun spanningsopbouw, dan zouden ze zowaar kunnen tippen aan de hoofdact.
En dan Krach. Eerlijk is eerlijk, ze hadden het niet gemakkelijk. De kleine zaal van de Effenaar had iets weg van een kinderdisco. De ruimte waar plaats is voor 400 man was maar voor een kwart gevuld. De meeste toeschouwers waren van jeugdige leeftijd, sommigen hadden zelfs hun ouders meegenomen en het publiek bleef passief bij het podium vandaan. Nee, het was alles behalve makkelijk voor Krach.
Maar voor de ervaren mannen van Krach maken dat soort dingen niet uit. Hoewel de zweetdruppels in het begin vooral door de band zelf geproduceerd werden, weten ze de zaal al snel in beweging te krijgen. Met name de leadzanger, basgitarist en toetsenist weten hoe ze een show moeten neerzetten. Bij het laatste nummer gaat de leadzanger zelfs, gewapend met een megafoon, rockend door de zaal. Durf maar eens stil te blijven staan als hij voor je staat!
Het mooie aan de muziek van Krach is dat ze het naast een goede spanningsopbouw en vuig gitaarwerk ook imperfect durven laten zijn. Dit is goed te horen in “Almost Cut My Beard”, waar de toetsenist er expres een aantal keer een tel naast zit. Het maakt de luisteraar nieuwsgierig, waardoor je in eerste instantie helemaal niet door hebt dat de lyrics weinig indrukwekkend zijn. Maar ook dat maakt niet uit, songteksten zijn overrated anyway.
Al met al een geslaagde avond voor en door de jongens van Krach. Mochten ze ooit een keer in de buurt spelen: ga ernaartoe, want deze band verdient volle zalen!
Foto's (c) 2011 Nathalie Bauland
