Toen de film [[Der Untergang]] uitkwam in het Engels, met aldus de titel Downfall, vond ik die titel veel minder krachtig dan Der Untergang. Terwijl het ongeveer toch precies hetzelfde betekent. Der Untergang vs. Downfall. Dan doe mij Der Untergang maar. Want Duits, dat heeft toch wel wat.
De Duitse band (Hamburg) The Retaliation Process doet alles in het Engels. Vandaar dat hun plaat Downfall, Downfall heet en niet Der Untergang. En zo is dat.
De muziek, die naadloos aansluit bij de fraaie cover, laat weinig te wensen over. Keihard, poepstrak, en zeer vet. Ik heb, als u meer cd-recensies van mijn hand al heeft gelezen dan weet u dat, weinig op met labels plakken. Moest ik het doen voor The Retaliaton Process (TRP, zoals ze zichzelf op de achterzijde van de cd noemen – jammer, TRP klinkt als APC, een laf pilletje voor de tegen de hoofdpijn), dan plakte ik daar Death Metal op. Of nee, toch niet helemaal. Ik moet wel een beetje denken aan [[Pantera]], als ik zo eens de eerste vijf nummers heb gehoord. Of [[Biohazard (band)]].
Maar Death Metal, Pantera, of Biohazard… het is een zeer vette plaat, Downfall. Technisch uitermate strak (de dubbele bass van de drummer is uitstekend!). De rauwe grunt van de zanger past precies. Hier en daar valt hij eventjes weg, jammer. Zoals tijdens het refrein van nummer 3 (Four Seasons Of Self Mutilation). Maar goed, misschien was dat wel de bedoeling. Er zijn weinig gitaarsolos te bespeuren (wel een aantal zeer fraaie riffs, ook niet onbelangrijk)
The Retaliation Process is een goede plaat. Zeer goed. Bridge End tot nu toe mijn favoriet (nummer 4), maar ik moet nog vier van de 10. Heerlijk! Wat een plezier. Een goedgevulde cd. Vol met Metal (en zelfs een stukje halfacoustisch, nummer 5 – mooi). Niet denken, maar doen. En kopen die hap. Kaufen. (9/10)
