De derde dag van het Nibe Festival bewees opnieuw waarom het een van Denemarken’s gezelligste muziekfestivals blijft, met een indrukwekkende line-up die generaties van Deens talent overspande. Van schlager-legende Birthe Kjær die op 76-jarige leeftijd haar festival-debuut maakte, tot rijzende sterren zoals APHACA die harten veroverden met hun aanstekelijke energie – deze dag bood voor elke muziekliefhebber wat wils. Onze recensies vatten de essentie samen van zes uitstekende optredens die de festivalervaring bepaalden, waarbij zowel de nostalgische charme van gevestigde artiesten als de frisse opwinding van Denemarken’s nieuwste muzikale stemmen worden belicht.
BIRTHE KJÆR
De koningin van de Deense schlager pop, Birthe Kjaer, heeft het Nibe Festival voor de allereerste keer bezocht op 76-jarige leeftijd. En ze overwon! Met heel wat nummers uit de jaren 60 (‘My Boy Lollipop’, dat soort werk), een medley van Elvis Presley hits en 10 liedjes uit de Deense voorronde voor het Eurovisie Songfestival in de jaren 80.
Maar allereerst sloeg ze toe met sprankelende versies van enkele van haar eigen grootste hits, gezongen met veel lef en die persoonlijke uitstraling die je niet kunt kopen of leren. Je hebt het, of je hebt het niet. En Birthe Kjaer heeft het altijd gehad. Sinds haar eerste hit in 1968.
Voor veel Denen klinkt haar zangstem als zomer en zonnige dagen, en ja, ‘Sommer og sol’ (‘Zomer en Zon’) behoort tot haar klassieke hits. Samen met haar persoonlijke signature tune, het helder glanzende en zwaar swingende ‘Vi maler byen rød’ (‘We verven de stad rood’).
Een uur vol nostalgie, maar nog steeds gezongen vol liefde (en perfect gespeeld door haar Feel Good Band) en nog steeds zuiver. Wiens keel daarna niet een beetje schorgezongen was, had je niet ‘de echte Birthe Kjaer ervaring’ gehad. Een perfect begin voor weer een geweldige dag op het Nibe Festival.
IDA LAURBJERG
Dankzij ‘Terrier’, een nummer over klein en makkelijk te negeren zijn, maar toch scherp boven de rest uitkomende, is de 25-jarige Deense singer-songwriter Ida Laurbjerg in no time enorm succesvol geworden. De stijl is frontale meezingpop met nogal eigenaardige teksten, meestal bitterzoete scènes uit het leven met (nu) ex-vriendjes.
De liedjes zijn catchy, maar hebben een zweem van het introverte, en op het podium onthulden Ida Laurbjerg en haar band zich meer als een studioproject dan een liveact. Sommige liedjes hebben veel meer zorg nodig. Meer verdieping, meer solo’s, in plaats van gezongen en gespeeld te worden in min of meer bekende album-versies.
Aan het einde van het concert kregen twee van haar nummers daadwerkelijk die zorg. Maar twee van haar grootste hits, ‘Jeg kan rigtig godt lide dig’ (‘Ik vind je echt leuk’) en de taaie ‘Jeg hører din kæreste doer’ (‘Ik hoop dat je vriend doodgaat’), hebben veel meer passie nodig. Soms kwamen de liedjes over als te klein voor het grootste podium van het festival. Geweldige zangeres, geweldige band, maar enkele gemiste kansen.
En kunnen we nu wat zeggen over die enorme massa’s mensen die zonder enige interesse in de muziek en artiesten kwamen opdagen? Ze spraken er gewoon (lomp) doorheen. Een vreemd fenomeen in Denemarken. En niet respectvol naar de muzikanten.
BYE BYE BRENDA
“De helft van mij verlangt ernaar om in het bos te leven. De andere helft zit in Hollywood”. Wat een aangename verrassing! Stine Bramsen, zangeres van de Deense popband Alphabeat, heeft echt een muzikale zielsverwant gevonden in Kajsa Vala, een van Denemarken’s meest begaafde gitaristen.
Samen schrijven ze nummers, en zingen ze in perfecte harmonie, veel als een vrouwelijke versie van Simon & Garfunkel. Een nogal folksy country stijl en Americana gevoel, gevormd en gekleurd door Vala’s karakteristieke gitaar. Ze kan echt ‘gemene’ blues gitaar spelen en heeft er geen moeite mee om zich een beetje te laten inspireren door nevelige Pink Floyd-achtige harmonieën. De kracht van Bye Bye Brenda ligt in hun zoete liedduetten.
Als Bye Bye Brenda ergens aan ontbreekt, dan zijn het meer directe catchy liedjes. Een beetje zoals dat over Hollywood. En ze weten zeker hoe ze moeten creëren. Ze weten tenminste hoe ze Cindy Lauper’s ‘Girls Just Wanna Have Fun’ kunnen herrangschikken zodat het klinkt alsof ze het zelf hebben geschreven. Dat dan weer wel. En deze ‘meisjes’ willen echt plezier hebben, dat bleek duidelijk.
APHACA
Uit het niets kwam dit jaar’s heetste Deense popsensatie, APHACA, met vier jonge mannen in hun vroege twintig. Ze worden niet alleen geliefd en bewonderd, concert na concert lijkt hun tour meer en meer op een triomftocht, helemaal gevolgd door een zeer enthousiast meezingend publiek.
Het geheim? Een solide lading zeer catchy liedjes ergens tussen nogal folksy meezingen en een milde funk puls. Het jonge publiek houdt van de liedjes om hun directheid, de volwassenen kunnen wat van de stijl en een deel van de liedjes herkennen van een andere band, Moonjam, met groot succes in de jaren 80 en 90, en een van de leden van Moonjam is de vader van de zanger van APHACA, Rumle Hueg Kaersaa. Geïnspireerd? Misschien.
Op het podium is de band zo strak en goed op elkaar ingespeeld (en goed spelend en nog steeds nogal relaxed), dat deze band alleen maar groter kan worden… Dus volgend jaar een groter en veel geschikter podium voor APHACA? Ondertussen: Luister naar het debuutalbum, ‘Et aar uden dig’ (‘Een Jaar Zonder Jou’), dat zal je niet teleurstellen. Zelfs als je geen flauw idee hebt waar ze over zingen!
TV-2
Opgericht in 1981 (door vier muzikanten die sinds 1973 samen spelen), is tv-2 echt de grote oude mannen bandin de Deense pop en rock. Nog steeds sterk. En sterker dan ooit. Beroemd om veel geweldige, catchy, soms extreem populaire nummers, geladen met vaak ironische of eerder plagende teksten.
Ze hebben nog steeds een sterke connectie met het publiek, hoewel de oude liedjes veel populairder zijn dan de vier van het laatste album, ‘Som om vi ikke har mere at sige’ (‘Alsof je niets meer te zeggen hebt’), van afgelopen maart. Misschien moeten deze liedjes gewoon meer ‘settelen’?
Na vijf van hun oudste hits (gespeeld in chronologische volgorde) speelde de band 10 van hun ultieme grootste hits, gemengd met de bovengenoemde vier nieuwe nummers, allemaal gezongen en gespeeld met grote enthousiasme en soms naar nieuwe hoogten gebracht door het trio The Aarhus Horns.
Niet vernieuwens, maar een herinnering aan sterke herinneringen van een lange en indrukwekkende carrière. Onder de hoogtepunten is het lied over dromen van de eerste vriend/vriendin op de Maan zijn. En gezien de leeftijd van de band en de liedjes, heeft tv-2 veel zeer jonge fans. Fans die alle teksten van buiten kenden (en schreeuwden).
MICHAEL FALCH
“Dit volgende lied is van 1980. Het heeft 180 bpm – beats per minuut. Ik ben niet zeker of we dat nog zo snel kunnen spelen…”. Maar natuurlijk weten Michael Falch (en zijn nieuwste band Zonen) precies hoe ze het ritme bij moeten houden.
Hij is sinds 1977 een zeer actief onderdeel van Deense rock en pop geweest, zowel solo als samen met verschillende bands, hij heeft zijn ups en downs gehad, soms is hij (of voelde hij zich) genegeerd, maar nu is hij terug op de top. En de cirkel was rond. Terug naar de roots; Naar enkele van zijn vroegste, grootste en meest significante liedjes. Gemengd met enkele van zijn nieuwere, populaire nummers, allemaal gespeeld op een zeer lichte en heerlijke manier.
Soms nam het publiek de leiding in meer refreinen, andere keren stonden ze gewoon en genieten van een geweldige rockartiest die plezier heeft (en zeer, zeer dankbaar is) met een paar nogal jonge muzikanten in zijn nieuwe band. Michael Falch is 68 jaar oud, maar klonk alsof hij net begon. Een van zijn grootste solo hits, ‘Sommer på vej’ (‘Zomer op komst’) werd de afsluiter, terwijl Falch zelf nog steeds op weg leek.
Photos (c) Martin Damgaard/Hverdagsvinkler.dk
