Drie jaar waren de zussen Lisa, Amy en Shelley Vol stil. Drie jaar waarin ze zichzelf opnieuw uitvonden als OGENE, hun naam veranderden en besloten hun muziek voortaan zelf uit te brengen. Donderdagavond in de kleine zaal van 013 in Tilburg lieten ze eindelijk zien waar al die tijd naartoe heeft geleid: een conceptalbum genaamd ‘Garden of Hera’ dat ze niet alleen speelden, maar volledig tot leven brachten.
Het verhaal begint bij de Hesperiden, drie nimfen uit de Griekse mythologie die de gouden appels van godin Hera bewaakten. Zussen, zoals Lisa, Amy en Shelley. Godinnen van de avond en de zonsondergang, verantwoordelijk voor die magische gloed van het golden hour wanneer dag overgaat in nacht. En precies die reis van dag naar nacht maakten ze donderdagavond zichtbaar. Toen de lichten dimden, stonden daar drie vrouwen in eenvoudige, aardse gewaden. Hun beroemde meerstemmige zang klonk zuiverder dan ooit in de intieme akoestiek van 013’s kleine zaal. Het concert begon rustig en sereen, alsof de zon net opkwam.
Maar langzaam veranderde er iets. Het podium transformeerde van aardse tuin naar goddelijk spektakel. Lichteffecten lieten dag overgaan in nacht. De live-band – strak als een Zwitsers uurwerk – ondersteunde elke overgang met een geluid dat de r&b-, soul-, funk- en disco-invloeden van het album perfect vertaalde naar de livesfeer. Je hoorde de invloeden van Prince, Aaliyah en TLC in hun geluid – mysterieus, verleidelijk, bovenaards. Dit kwam vooral naar voren in de interludes tussen de songs. Maar die songs zelf waren minstens zo sterk, waarbij nummers zoals ‘Best Mistakes’ en ‘Multiverse’ het publiek meenamen in hun wereld van geraffineerde dancepop.
Dan kwam het moment dat niemand had zien aankomen. Halverwege de show stapten Lisa en Shelley plotseling van het podium. Amy nam plaats achter het drumstel en begon aan een drumsolo die het publiek volledig uit zijn dak deed gaan. Het was meer dan technische vaardigheid – het toonde de speelsheid die OGENE kenmerkt, hun weigering om zich in een hokje te laten stoppen. Elk van de zussen kreeg haar moment om te schitteren. Amy’s ‘Like U Know’ kreeg een intieme, bijna confessionele uitvoering. Lisa nam een bijzonder open en eerlijk moment toen ze een persoonlijk verhaal vertelde over haar A.D.D., waarna ze solo ‘Rewire’ bracht , een prestatie die extra betekenis kreeg door haar openhartigheid. Shelley verkende haar vocale register in ‘Hi’. Deze solomomenten bewijzen dat OGENE meer is dan een zangtrio – het zijn volleerde musici die elk hun eigen kracht inbrengen.
Misschien wel het mooiste moment kwam bij ‘Yesterday’. Op het album wordt dit nummer begeleid door saxofoniste Candy Dulfer, maar die kon er helaas niet bij zijn. Geen probleem: Shelley pakte zelf de saxofoon en leverde een prestatie die de studio-opname deed verbleken. Wat de avond bijzonder maakte waren de verhalen tussen de nummers door. De zussen spraken openhartig over de drie jaar die het kostte om dit album te maken, over de mythologische concepten, over hoe deze muzikale reis hen als zussen heeft gevormd. Het creëerde een prachtig contrast met de grootse productie eromheen – intimiteit te midden van het spektakel.
Nummers zoals ‘Phenomenon’ – hun single uit 2024 – en ‘Thera-P’ vormden emotionele hoogtepunten, waarbij tracks als ‘Alive’, ‘On Your Mind’ en ‘Illusion’ de verschillende stemmingen van de avond onderstreepten. Tegen het einde was de nachtsfeer volledig ingetreden, de lichten hadden de zaal veranderd in een moderne Olympus, en hun stemmen harmonieerden alsof ze inderdaad goddelijke krachten bezaten. OGENE heeft bewezen dat drie jaar stilte geen verspilde tijd was. Ze hebben zichzelf opnieuw uitgevonden zonder hun roots te verloochenen. Dit was geen nostalgie-act, maar een hergeboorte. Met deze show hebben ze de lat hoog gelegd voor hun aankomende landelijke tour. Als dit een voorproefje was, kunnen Nederlandse popliefhebbers zich verheugen op een goddelijke ervaring.
Foto’s (c) Jessica Kamp
