Vorig jaar lagen de verwachtingen rondom de Britse vijfkoppige damesband The Last Dinner Party al vrij hoog door de pakkende bombastische singles ‘Nothing Matters’ en ‘Sinner’. Ergens las ik een prikkelende omschrijving: ‘Florence + the Machine meets ABBA’. Dat zijn natuurlijk nogal grote namen om mee te vergelijken. Vergelijkingen die vaker worden gedaan bij nieuwe bands om ze in een hokje te kunnen plaatsen, maar vaak worden deze invloeden door de artiesten zelf in alle toonaarden ontkend. Echter geven de dames van The Last Dinner Party ruimschoots toe dat ABBA, Kate Bush, Florence, David Bowie, Sparks en Warpaint zeker wel invloeden zijn geweest. Het schept nog hogere verwachtingen doordat ze tot meest veelbelovende nieuwe band zijn uitgeroepen in de Sound of 2024 lijst van de BBC. Een jaarlijkse poll die niet de minste voorgangers kende als Haim, Michael Kiwanuka en Sam Smith, om er maar eens drie van de afgelopen 10 jaar te noemen.
Nu is er dan hun langverwachte debuutalbum ‘Prelude To Ecstacy’. Het instrumentale eerste nummer zet meteen de toon voor het theatrale op het album, waar ze niet vies van zijn. Alsof het daarop volgende onheilspellende ‘Burn Alive’ de opening vormt van een symfonische rockopera. De single ‘Caesar On The TV Screen’ roept Sparks-achtige herinneringen op. Het wordt allemaal wel heel geleidelijk ingeleid. Zo past de hartuitstortende ballad ‘On Your Side’ uitstekend naast het wat ingetogener klinkende ‘Beautiful Boy’, een rustpunt tussen het theatrale bombast. Waarna het met het korte overgangsnummer ‘Gjuha’ weer meer poppy wordt het het Abba-achtige ‘Sinner’. Terwijl ‘My Lady Of Mercy’ juist wel weer helemaal als een indiepopsong van 2024 klinkt. Na de hit ‘Nothing Matters’ (wel nog altijd het meest pakkende nummer op het album) sluit het album af met een 5 minuten durende track die eigenlijk alles van sober naar bombast mooi samenvat: ‘Mirror’.
‘Prelude To Ecstacy’ luistert weg als een rockopera waarin er uitstekend naar de afwisseling tussen de nummers wordt toegewerkt. Het is een album waar je na meerdere keren luisteren nog steeds nieuwe dingen blijft ontdekken. De groep mag dat misschien momenteel erg gehypet worden, maar ‘Prelude To Ecstacy’ is wel een interessant debuutalbum waarmee ze zichzelf op de kaart zetten. (9/10) (Island)