Het is een gouden tijd voor DeWolff. Voor het eerst in hun 15-jarig bestaan zijn ze met hun nieuwste album ‘Love, Death & In Between’ op de eerste plaats terecht gekomen. Het album wordt dan ook (terecht) vooral geprezen. Het album gaat nog meer terug naar de psychedelica en progressieve rock van de tweede helft van de jaren ‘60 en begin jaren ‘70, maar klinkt allerminst gedateerd. Zo ook niet tijdens hun live concerten. Waarvan ze in dit weekend dat ze op 1 zijn binnengekomen de Ronda zaal van TivoliVredenburg aandeden. Volgens frontman Pablo van der Poel de eerste keer dat ze deze zaal uitverkopen.
Maar voor DeWolff zorgde de Amerikaanse blueszanger en gitarist Jared James Nichols voor het voorprogramma. Waar vaak door support acts heen wordt gepraat (in Nederland) gaf Jared daar geen kans voor. Keihard knalde hij erin en bewoog zich als een beest over het podium. Een support act die perfect aansluit op een band als DeWolff, maar mogelijk het ook prima zou doen met een eigen concert.
Onder de tonen van (hoe toepasselijk) ‘I’m The Wolf’ van Howlin’ Wolf betraden de leden van de band het podium met aanvulling van een extra blazerssectie, twee zangeressen, een extra bassist en percussionist. Het James Brown achtige ‘Night Train’ gaf een soulvol startsein voor een zegetocht van ruim anderhalf uur. Ook de andere single van het nieuwste album, ‘Heart Stopping Kinda Show’, zorgde voor een opening die stond als een huis.
Zowel in de zaal als bij de band zelf zat de sfeer er goed in. Mede doordat Pablo benadrukte hoe bijzonder het was dat ze op 1 waren binnengekomen en de Ronda zaal wisten uit te verkopen. De sfeer was los. Iemand met een kippenmuts in het publiek werd door Pablo geprezen met: ‘In mijn universum draagt iedereen zo’n muts’. Waarmee hij een link legde met carnaval. Het blijft immers een Limburgse band.
De nadruk op de setlist lag uiteraard voornamelijk bij het nieuwe album, maar een enkel ouder nummer als ‘Sugar Moon’ en ‘Message For My Baby’ konden ook op bijval rekenen. Toch werd de door Pablo genoemde hoeksteen van hun nieuwste album het hoogtepunt dat als toegift volgde. Allereerst met het fabelachtig mooie ‘Queen of Space & Time’. Wat een opmaat was voor het magnus opus ‘Rosita’ van ruim 16 minuten (al rekten ze het live waarschijnlijk nog langer op). Ze zou denken dat een nummer van over de 10 minuten een lange zit zou zijn, maar niet bij DeWolff. De overgangen van funk tot aan een knipoog naar Joe Cocker’s cover van ‘With A Little Help From My Friends’ maakte het juist perfect voor een live ervaring.
Waarmee DeWolff hun huidige succes na 15 jaar deze avond eens onderstreepte. Een unieke band in het Nederpoplandschap die zowel live als op plaat steeds beter lijkt te worden.
Foto’s (c) Jan Hoekstra
