Totaaltheater van het hoogste niveau. Dat is wat Wende Snijders afgelopen zaterdagavond in de Maaspoort in Venlo bood. In een vrijwel uitverkochte Frans Boermanszaal liet de artieste na afronding een uitzinnig publiek achter. Het was haar eerste voorstelling in het kader van de ‘De Wildernis’ langs theaters in Nederland en België dit najaar.
Inspiratie voor de show kreeg Wende nadat ze in 2019 zich enkele dagen afzonderde in de natuur boven op een berg in Zuid-Frankrijk. In een zogenaamde ‘vision quest’ trekte ze een paar dagen alleen de wildernis in om helder te krijgen wat haar te doen stond nu ze de leeftijd van veertig jaar bereikt had. Ze ontdekte de nieuwsgierigheid voor wat er woekert onder de huid. Dingen die niet gezegd worden, het zwijgen, de geheimen of verborgen verlangens. De angst om deze zaken uit te spreken. Een wildernis van gedachten en emoties deze angsten te doorbreken.
Bij de opening verschenen zes jonge vocalisten van het Nederlands Kamerkoor op het toneel. Met een perfect harmonieus uitgevoerde a capella zongen zij als engelen ‘O Radiant Dawn’ van James MacMillan. Wende verscheen vervolgens achter hen boven op het podium. Het zestal keerde zich langzaam naar haar toe om en vormde een menselijke poort waardoor Wende naar beneden kon afdalen. Het stond symbool voor de tijd op de berg en de antwoorden en de inzichten die ze gevonden had gedurende dit verblijf.
Op monologische wijze vertelde en zong Wende bijna twee uur over bijv. haar angsten, relatie, familiegeheim of onzekerheid. De ene keer theatraal en uitbundig rockend op haar gitaar in ‘Dit Is Alles’, sensueel dansend tijdens ‘Alles Weggegeven’ en teder tijdens ‘Troostzoekers’. Telkens weer komt het binnen bij het publiek. Zij wist het aanwezige publiek te roeren waardoor het muisstil werd en letterlijk een consumptiebonnetje kon horen rinkelen. Haar verhalen waren echt en persoonlijk.
De haast ondragelijke taak enkele hoogtepunten te benoemen aangezien we konden spreken van een haast perfecte voorstelling met een duidelijke lijn. Niet klinisch maar in alle opzichten meeslepend en oprecht. ‘Kijk Me Aan’ heeft achteraf gezien de meeste indruk gemaakt. Een lied waarin ze tierend haar frustraties uit in de relatie met haar partner. Zo herkenbaar, hard en waar de vonken er van af vliegen. Wow.
Een ander hoogtepunt was het wonderschone ‘Hou me vast’. Het lied, tekst geschreven door Dimitri Verhulst, was door Wende al eens eerder uitgevoerd. De versie van zaterdagavond waarin Wende werd vergezeld door de zes jonge vocalisten kon subliem subtiel worden genoemd. Het zorgde er voor dat menig aanwezige het niet droog kon houden.
Aan de voorstelling ‘De Wildernis’ is jaren voorbereiding aan vooraf gegaan. Met een team van artistiek en technisch deskundigen is zicht- en hoorbaar tot in de kleinste detail gewerkt. Er is samengewerkt met Toneelgroep Oostpool en jonge talenten van het Nederlands Kamerkoor. Teksten van de liedjes zijn o.a. van Marieke Lucas Rijneveld, S10 en Marjolijn van Heemstra.
Dat succes niet altijd verzekerd is als je je met de besten omringd is bijna een wetmatigheid. Voorbeelden te over van experimenten die sterven in goede bedoelingen, ruzies of aan overdaad. Maar ‘De Wildernis’ behoort daar niet toe en Wende is het absolute middelpunt van dit alles. Haar voortreffelijke stem, de sensuele dansbewegingen, de liedjes waaraan ze meegeschreven heeft. Is het niet raggend op een gitaar dan wel spelend op piano?, wat ze doet is van een pure echtheid en gedrevenheid. De voorstelling wordt daar bovenop naar een grootsheid gestuwd door de overige muzikanten, regie, licht en geluid. Het is een ingenieuze voorstelling waarin alle disciplines van theaterkunst waardig en met grote klasse worden uitgevoerd.
Foto’s (c) Perry Hermans
