Slumberland is een creatie van Jochem Baelus, een geluidskunstenaar die een zelfgemaakte geluidskast heeft gemaakt van haardrogers, ventilatoren, breinaailden, een naamachine en verschillende effecten- en looppedalen. Hij wordt ondersteund door 2 drummers en het trio was één van de revelaties van Absolutely Free Festival in Genk vorig jaar.
De Muziekgeterij in Maastricht staat wel bekend om Belgische artiesten te introduceren voor het Nederlands publiek en het was dus wel vrij logisch dat de heren geboekt werden voor een optreden in de kleine zaal. Spijtig genoeg konden velen de weg naar Maastricht niet vinden want tegen 21 uur waren er maar een 20tal nieuwsgierigen aanwezig.
Toch begaven de heren zich op de bühne en vroeg Jochem aan de aanwezigen om dichterbij te komen en gebruik te maken van de ruimte. De bezetting was lichtjes gewijzigd: Op het album ‘Sea, Sea, Sea Drifter // See, See, See Drifter’ spelen Frederik Meulyzer en Alfredo Bravo op drums. Maar Alfredo had het druk met Flying Horseman, die met een nieuw album en tour gingen beginnen; en werd vervangen door Erik Heestermans. Degenen die in Genk zijn geweest hebben Erik en Aflredo samen gezien met Slumberland, want toen kon Frederik niet. Toch wel fijn als men kan beschikken over een poule goeie drummers.
Onder blauwe lichten begon men een soundscape te creëren met verschillende attributen: het drummen op een metalen plaat, rammelen met een bundel van houten schelpen en Jochem die er een nevel van effecten overheen laat vloeien. Na een 6tal minuten kwam er ritme in en kwamen de drummers op dreef.
Het publiek werd een uur geserveerd met strakke repetitieve ritmes van beide drummers en obscure geluiden van de geluidskast, waar Jochem doorheen zong. Sommige zouden het kunnen omschrijven als een door Krautrock gepassioneerde Elvis of in de stijl van Jon Spencer’s Blues Explosion.
Terwijl de drummers een samenspel vormden, waren ze elkaars tegenpool: Erik vrij rustig en direct, terwijl Frederik meer bekkentrekkend en met de ogen dicht in trance was. En beide zogen het publiek mee in hun sjamaans drumspel. Waar Jochem’s schaduw op de bakstenen muur het geheel surrealistisch maakte.
Ze eindigde met het nummer ‘Roomers of Rumours’, dat begon met de intrigerende naaimachine de verbonden was met een vel van een snaardrum en daarmee een snel ritme veroorzaakte. Daar bouwde beide drummers een strakke melodie op hun Floor en snaardrums, waar Jochem dan nog een laag bovenop deed met de zang. Op het album duurt het nummer net geen 5 minuten, maar het leek of het live wel 2 keer zo lang duurde.
En toen was iedereen weer wakker, de sluimering opgelost en liet de band het publiek een beetje verdwaasd achter. Pech voor diegene die de trip gemist hebben.
Foto (c) Anita Martin, Annapileafotografie
