Manfred Mann’s Earth Band: wie kent ze niet? Of wie kent ze (nog) wel? Er zijn weinig bands op wie beide vragen van toepassing zijn. De scheidslijn zal zo’n beetje liggen bij de leeftijd 50 jaar.
Voor de 50 plussers heeft de band nog altijd een iconische status. Zonder en met de toevoeging Earth Band scoorde de band in de jaren zestig en zeventig diverse nummer 1 hits. Met louter covers zoals ‘Blinded by the lights’ van Bruce Springsteen en ‘Mighty Quinn’ van Bob Dylan. Maar met het predicaat ‘cover’ band doen we de Britse band tekort. Want met een onderscheidend en herkenbaar gitaar, keyboard en stemgeluid gaf de band de originele songs een eigen Manfred Mann geluid en bracht de band in de jaren zeventig een reeks van tijdloze en kwalitatief hoogwaardige albums uit zoals het album ‘Watch’.
Verleden tijd
Ik schrijf in de verleden tijd. Want voor het laatste album moeten we terug naar het begin van deze eeuw. Zanger en oprichter Manfred Mann is inmiddels 78. Samen met mede oprichter Mick Rogers (72) vormt hij – al bijna zestig jaar- de as van de band. Platen maken zit er dus al lang niet meer in maar toeren met de drie andere bandleden John Lingwood, Steve Kirch en Robert Hart wel. Met name in Duitsland en Scandinavië.
Greatest Hits
Dit weekend trad de band drie avonden achter elkaar op in Uden, Zoetermeer en Alkmaar. Of all places!! De show in Zoetermeer werd vooraf aangekondigd als een ‘Greatest Hits Show’. De ‘Greatest Hits’ van Manfred Mann’s Earth band bestaan zoals gezegd bestaan vooral uit covers. En dus beslaat het overgrote deel van de show in Zoetermeer logischerwijs ook uit covers. Een show die begon met ‘Captain Bobby Stout’, een nummer van de Jerry Hahn Brotherhood en waarin de meester zelf halverwege zijn toetsenbord verruilt voor een fraaie solo op zijn Keytar, een instrument die je niet al te vaak ziet en hoort.
De helft van de setlist bevatte songs van de eerdergenoemde Springsteen en Dylan met prachtige maar – eerlijk is eerlijk – soms net iets te lange uitvoeringen en uitgerekte solo’s. Zoals Dylan’s ‘Father of Day, Father of Night’ en ‘Martha’s Madman’ uitgerekend een van de weinige eigen nummers van de setlist.
Mick Rogers
Maar eind goed al goed. Want met prachtige uitvoeringen en het herkenbare en typische Manfred Mann orgelgeluid van Springsteens ‘I came for You’ en ‘Blinded by the light’ en even later Dylan’s ‘Davy’s on the road again’ maakt de band haar iconische jaren zeventig status waar. Een show die werd afgesloten met een interactieve uitvoering van ‘Do Wah Diddy Diddy, de grootste hit van Manfred Mann, een cover van The Exciters, uit 1964 en een speciale uitvoering van Dylan’s ‘Mighty Quinn’. Een uitvoering met een likje ‘Substitute’ van The Who en een wolkje ‘Sex Machine’ van James Brown, mogelijk verwijzend naar het optreden van de JB’s, de begeleidingsband van Brown, komende vrijdag in de Boerderij. Een uitvoering waarin bovendien een hoofdrol was weggelegd voor gitarist Mick Rogers die sowieso uitblonk met fraaie solo’s.
Boeien van eerste tot laatste minuut
Ondanks dat zanger Robert Hart (60, ex Bad Company) wellicht niet zijn beste dag had en ondanks de net een tikkeltje te lange songs (13 in anderhalf uur) wist Manfred Mann’s Earth Band van de eerste tot de laatste toon te boeien. Niet in de laatste plaats door de zichtbare spelvreugde van de zestigers en zeventigers op het podium maar vooral ook doordat de anderhalf uur lang – maar eigenlijk al een halve eeuw lang- haar eigen geluid vakkundig weet over te brengen. Met zestig jaar ervaring ligt de valkuil automatisme en routine wellicht op de loer. Daarvan was in Zoetermeer geen sprake. Integendeel.
Bijna legendarisch
Kortom: de spelvreugde, ervaring, kwaliteit, de ‘greatest hits’ setlist, het feit dat dit leeftijd technisch wel eens de laatste Nederlandse Manfred Mann tour zou kunnen zijn gecombineerd met enthousiasme van het publiek in de zo goed als uitverkochte zaal (90 % man en 55 plus) maakte de show bijna legendarisch.
