Popliefhebbers in de provincie Limburg worden de laatste jaren in toenemende mate verwend door de meer dan uitstekend programmerende poppodia in de provincie. De Limburgzaal van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen wordt regelmatig omgedoopt tot Popzaal, waarin steeds meer tot de verbeelding sprekende artiesten komen optreden. Op 27 oktober was het de beurt aan Fish, de levende legende uit Schotland, om acte de présence te geven in Heerlen. Dat de zingende schrijver nog steeds een immense schare hondstrouwe fans heeft werd eens en te meer duidelijk een Heerlen. De zaal was tot de nok toe uitverkocht, er kon werkelijk niemand meer bij. Deuren bleven open, en van de mensen achter in de zaal werden de nekspieren op de test gesteld.
De nu 60 jarige Fish toert door Europa met voor de fans een laatste kans om het legendarische Marillion album ‘Clutching at Straws’ integraal live uitgevoerd te zien worden. Hij speelde verder nieuwe nummers die de mensen al kennen van het onlangs verschenen ‘A Parley with Angels’, en een aantal nog nooit eerder live gespeelde nummers die nog opgenomen moeten gaan worden voor het laatste album dat Fish zal gaan opnemen onder de titel ‘Weltschmerz’ .
Fish tikte, samen met zijn 5 koppige band af met ‘Slàinte mhath’. Toen hij het podium betrad werd hij door het publiek ontvangen als een vader die terugkeert na lang van huis te zijn geweest. De man hief zijn handen omhoog en de meer dan duizend man in de zaal begonnen te zingen. Het was als een ouderling die zijn verwelkomt wordt in zijn parochie. Kippenvel. Fish is gestopt met roken en dat was te horen. De stem is ouder geworden; Rijper, doorleefder en hij zingt er goed bij. De band speelde voor een groot scherm waarop projecties van verschillende camera’s te zien waren en waarop ook foto’s en album art voorbij kwamen. Erg mooi gedaan en zeker sfeer verhogend. Hij speelde het nieuwe nummer ‘Man with a stick’, waarmee Fish liet zien inderdaad eerst een schrijver en pas dan een zanger te zijn. Het autobiografische nummer liet Fish zien op zijn meest kwetsbaarst, hij gaf een kijk in zijn verdriet bij het overlijden van zijn vader, de twijfels die dit voor hemzelf meebracht.
“You gave them your all, got a watch and a bungalow, mothballed the uniform and faded away
Lost all you loved, withered and vulnerable, abandoned your car at the side of the road at the end of the road, your fate unavoidable
The son becomes the man
The man with a stick, a man with a stick”Man with a stick – Fish
Klassiekers als ‘Hotel Hobbies’, ‘Warm wet Circles’ en ‘Sugar Mice’ werden door het publiek vrijwel woordelijk meegezongen. Fish vertelde tussen de songs door een paar mooie verhalen over vervlogen tijden, zijn eigen carrière, maar kijkt ook vooruit. Allemaal met die typische Schotse humor, die goed aansloeg bij het publiek. De band was goed, speelde erg adequaat en sommige stukken werden live zo goed uitgevoerd dat je onwillekeurig dacht dat het misschien wel beter was dan de oorspronkelijke versie.
Het publiek voelde de vibe die overduidelijk in de lucht hing, en die goed werd opgepakt door Fish. Hij zei dan wel van zichzelf dat hij voornamelijk een schrijver is, maar dan wel een die door de jaren heen als geen ander heeft geleerd om onzelfzuchtig, samen met het publiek voor een onvergetelijke avond te zorgen. Na twee uur kwam Fish nog een keer terug op het podium voor zijn laatste twee encores. ‘Tux on’ en publiekslieveling ‘Incommunicado’ brachten de stemming tot het kookpunt. Hier was geen sprake van een 10–0 zege voor Fish. Deze avond bracht, onder leiding van Fish een 10-10 gelijkstand op het scorebord.
We zullen Fish ongetwijfeld nog terugzien in Limburg voor zijn laatste ‘Weltschmerz’ tour ergens in 2020. Uw recensent durft, dit optreden gezien hebbend, de stelling wel aan dat we Fish best wel eens komende zomer al eens terug zouden kunnen zien op een festival als Bospop. Mocht dat zo zijn: Mis het dan niet.
Foto’s (c) Anita Martin, AnnaPileafotografie
