De genomineerden Edison POP 2016 zijn bekend. Gevestigde artiesten en nieuwkomers zijn door de jury, onder voorzitterschap van schrijver/presentator Leon Verdonschot, beoordeeld en dat heeft tot drie genomineerden per categorie geleid.
Edison Pop zal plaatsvinden op maandagavond 21 maart aanstaande. Tijdens dit besloten evenement worden de winnaars van Edison Pop 2016 bekendgemaakt en de beeldjes uitgereikt in The Harbour Club in Amsterdam.
Nominaties Edison Pop 2016
POP
Kovacs – Shades Of Black
De voortekenen waren natuurlijk al extreem gunstig. Maar dan nog. Dan moet je ze ook nog allemaal inlossen op je eerste volledige album. Kovacs deed het op ‘Shades of Black’, en meer dan dat. Met die uit duizende herkenbare, magistrale stem hadden we inmiddels al kennis kunnen maken, met die rijke waaier aan sferen ook, maar het album bleek ook vol te staan met uitstekende liedjes, die bovendien de bezwerende energie van haar liveshows weten te vangen.
Douwe Bob – Pass It On
De compositorische kwaliteiten van Douwe Bob bleken al op zijn debuut, maar op opvolger ‘Pass It On’ maakt hij werkelijk een reuzenstap. Meer spanning, meer avontuur, meer verdieping. Ook tekstueel: hier kijkt een songwriter naar binnen én naar buiten. Bovendien is Douwe Bobs stem net zo soepel als zijn muzikale begeleiding, die elk nummer geeft het wat het nodig heeft, of dat nou een strijker of een mondharmonica is.
Kenny B – Kenny B
Onweerstaanbaar, dat is het enige woord dat werkelijk recht doet aan Kenny B’s gelijknamige album. Vanaf de openingstonen en –regels van ‘Alleen Jij’ moet je werkelijk opgetrokken zijn uit chagrijn, willen de swing en charmes van Kenny B geen vat op je krijgen. Dat hij het met gemak voor elkaar krijgt prijsnummer ‘Parijs’ pas ver na de eerste helft over de luisteraar heen te strooien, zegt veel over de kwaliteit van al die andere nummers.
ROCK
John Coffey – The Great News
Het inmiddels iconische, tot wereldnieuws gebombardeerde beeld van John Coffey-zanger David Achter de Molen die een door de lucht vliegend glas bier opving is van grote symbolische waarde gebleken: precies zo zelfverzekerd, trefzeker en brutaal klinkt de band ook op haar album ‘The Great News’. Het album is als het a capella koortje dat prijsnummer ‘Broke Neck’ afsluit: zo raak als een knock-out.
Orange Skyline – An Introduction
De titel is bescheiden, het aantal nummers ook, de lengte ervan eveneens. Volstrekt onbescheiden is de ambitie die uit ‘An Introduction’ spreekt: die gloedvolle nummers van vaak rond de drie minuten klinken stuk voor stuk als hits: pakkend, vernuftig gecomponeerd, vol haakjes en weerhaakjes, met refreinen die zich vastbijten.
PAUW – Macrocosm Microcosm
Een band die nadrukkelijk teruggrijpt op een ver verleden: het kan een zwaktebod zijn. Behalve wanneer je dat muzikale verleden zo gloedvol eert, in goede songs smeedt en naar het heden trekt als PAUW doet op ‘Macrocosm Microcosm’. Een album dat ook nog eens opvallend sprankelend klinkt en bol staat van de droomkoortjes.
HIPHOP
Fresku – Nooit Meer Terug
Op zijn derde album Nooit Meer Terug behandelt de Eindhovense rapper Fresku ongein en serieuze zaken met even veel inzet en spitsvondigheid. Als schrijver discrimineert hij niet tussen intellect en emotie. Samen met zijn vaste producer en klankbord Teemong smeedt hij er tracks van die hun sporen achterlaten.
New Wave – New Wave
Stop een stuk of twintig jonge rappers en producers op een winters Waddeneiland en niet veel later rolt daar een hiphop-album uit met zeker zeven grote hits (waaronder één nummer-1-hit) dat streamingrecords verpulvert en elf maanden later de Popprijs wint. Zo simpel is het natuurlijk niet, en toch is dat precies wat er gebeurde.
Sef – In Kleur
De Amsterdamse rapper Sef nam de tijd voor zijn tweede solo-album, en dat hoor je. Of het nou een pakkende knaller als ‘Wakker’ is of een gevoelige meezinger als ‘Toch Houdt Ze Van Mij’. In Kleur weerspiegelt het spectrum van Sefs muzikale veelzijdigheid tot de laatste pixel.
DANCE
Armin van Buuren – Embrace
Twintig jaar en talloze awards na zijn eerste release weet Armin van Buuren nog steeds te innoveren. Op zijn zesde artiestalbum Embrace haalt hij uiteenlopende gastartiesten als Mr Probz, Kensington en trompettist Eric Vloeimans binnen in zijn sound, die na al die tijd niets aan frisheid en aanstekelijkheid heeft verloren.
Fatima Yamaha – Imaginary Lines
Meer dan tien jaar lang leed zijn Fatima Yamaha-pseudoniem een sluimerend bestaan, tijd waarin ‘What’s a Girl to Do’ uitgroeide tot een internationale culthit van heb ik jou daar. Nota bene in het jaar dat hij een jubileum vierde met De Jeugd Van Tegenwoordig, keerde Bas Bron triomfantelijk terug naar juist die dromerige esthetiek voor Fatima Yamaha’s ‘debuutalbum’ Imaginary Lines.
Yellow Claw – Blood For Mercy
De diversiteit aan muzikale invloeden die Yellow Claw in zich herbergt (hiphop, hardstyle, pop, reggae, EDM, R&B) ziet er op papier onwaarschijnlijk uit, maar in de praktijk gaat het publiek finaal plat voor de explosieve partycocktail van Jim Aasgier, Nizzle en Bizzey. Op hun langverwachte debuutalbum Blood For Mercy valt alles samen, en hoor je alleen nog… Yellow motherfucking Claw.
ALTERNATIVE
Benny Sings – Studio
De internationale interesse voor Benny Sings mag na beluistering van ‘Studio’ bepaald geen verrassing heten: internationale allure is precies wat het album uitstraalt. De man die de laatste jaren veel indruk maakte als producer noemde het album naar de plek waar hij zich hoorbaar op zijn gemak voelt: luister alleen al eens naar die baslijn in ‘Straight Lines’, of de manier waarop hij de stem van gastzanger Mayer Hawthorne naar zijn eigen hand zet.
Bewilder – Dear Island
Het openingsnummer van ‘Dear Island’ grijpt je ongenadig bij de lurven: ‘Forza (It Is)’ is ronduit hypnotiserend, met die broeierige, onderkoelde herhaling die doet verlangen naar een steeds uitgestelde uitbarsting. De werkelijk perfecte albumopener blijkt de opmaat naar een album dat bol staat van de verrassingen, soms rockt, maar altijd swingt.
My Baby – Shamanaid
Bluesrock op z’n 2015’s: dat is ‘Shamanaid’ van My Baby. De band put uit een rijke traditie (neem alleen al die heerlijke gitaar in ‘Uprising’), maar laat het eerbied daarvoor geen afbakening zijn. De band kan ronken, maar kan ook inhouden, zoals zangeres Cato van Dijck zowel zwoel als vuig kan klinken. De optelsom van al die kwaliteiten is een werkelijk heerlijk album.
NIEUWKOMER
Causes – Walk On Water / To The River
Causes lijkt het patent te hebben op het ultieme refrein: bij zowel ‘Walk On Water’ als ‘To The River’ zijn ze meeslepend zonder bombastisch te worden, en klinken ze alsof ze door een vol stadion kunnen worden meegezongen, zonder de verdenking met alleen dat doel te zijn geschreven. Het zijn ronduit grootse nummers, van een band die hint naar een grote toekomst.
HAEVN – Finding Out More / Where The Heart Is
Dat de muziek van HAEVN al snel werd ontdekt door autofabrikanten voor hun commercials, was eigenlijk onvermijdelijk: HAEVN-nummers klinken als een film en als een reis tegelijk. Zang, compositie en opbouw lijken hetzelfde doel te dienen: de luisteraar optillen en verplaatsen.
Lil’ Kleine – Zeg Dat Niet / Liegen Voor De Rechter / New Wave
De aandacht voor Lil’ Kleine ging het afgelopen jaar niet alleen uit naar zijn muzikále kwaliteiten, maar die zijn wel onmiskenbaar. Zijn singles zijn brutaal, staan bol van de bravoure, en klinken als een man die met New Wave en los daarvan zijn plek in de eredivisie van de Nederlandse popmuziek gewoonweg opeist.
VOLKSMUZIEK
Django Wagner – Mijn Muziek, Mijn Passie
Django Wagners troef is uiteraard allereerst zijn stem: diep, soepel en met een indrukwekkend volume en bereik. Wat ‘Mijn Muziek, Mijn Passie’ zo sterk maakt, is dat hij blijft zoeken naar nieuwe muzikale wegen bíj die stem. Hij kan wel zingen dat hij ‘de boel de boel’ laat, maar muzikaal doet hij dat juist niét, wat Django bewijst met bijvoorbeeld ‘Met Mijn Gitaar En Oude Cadillac’ waar hij rock ’n roll en levenslied samensmelt.
Henk Bernard – Liefde Is Leven
Henk Bernard is de koning van de gevoelige snaar. Of hij nu de liefde verklaart (‘Het Is Een Droom Met Jou’), het verlies bezingt (‘Het Is Weg’) of zijn moeder eert (‘Mama’), altijd zit de emotie in de uithaal, en uithalen kan Henk Bernard als weinig anderen. Het album eindigt bovendien met het opgewekte ‘Met Jou Is Het Leven Mooier’ en ‘Als Een Droom’, twee nummers die een grote liefde voor de vrolijke noot demonstreren.
Tino Martin – Jij Liet Me Vallen
‘Jij Liet Me Vallen’ van Tino Martin klinkt als op de eerste helft van het album van een man die zijn littekens in kaart brengt. Soms bijna bitter, altijd het hart op de tong. Tegelijk zijn er de eerbetonen aan degenen op wie hij altijd kan rekenen: zijn vrienden, zijn zoon (over wie hij zingt in een mooi, groots gearrangeerd nummer). ‘Jij Liet Me Vallen’ is daarmee een verzameling levensliederen in de beste zin van het woord: een muzikale weergave van hoogte- en dieptepunten, van vreugde en verdriet.
VIDEOCLIP
Anouk – Dominique
Regisseur: Emma Westenberg
De onwaarschijnlijk felle kleuren (lila, blauw, groen, rood) die in ‘Dominique’ van het beeldscherm knallen zijn even heftig als de gevoelens die Anouk in haar eerste Nederlandstalige single bezingt. Regisseur Emma Westenberg en haar cast ontroeren met een al even emotioneel geladen kalverliefdesverhaaltje op de camping.
De Staat – Witch Doctor
Regisseur: Studio Smack, Floris Kaayk en Torre Florim
Een intimiderend leger van blote basten zwermt rond Staat-frontman Torre Florim in ‘Witch Doctor’. Met de techniek en finesse van co-regisseurs Studio Smack en Floris Kaayk zweept hij al dat testosteron op tot een ontzagwekkende draaikolk die de energie van het nummer ten volle benut.
Lil’ Kleine & Ronnie Flex – Drank & Drugs
Regisseur: Sam de Jong
Met twee rolletjes 16-milimeterfilm, twee rappers, drie acteurs en een handvol maffe ideeën voor een videoclip trok regisseur Sam de Jong naar het park. Hij kwam terug met een knettergek en onvergetelijk filmpje dat het New Wave-collectief van Ronnie Flex en Lil’ Kleine niet alleen een nummer-1-hit bezorgde, maar ook ons land de meest controversiële zomerhit sinds tijden.
SONG
Diggy Dex featuring J.W. Roy – Treur Niet (Ode aan het Leven)
Singer-songwriter J.W. Roy en rapper Diggy Dex zijn troubadours uit verschillende windstreken die elkaar gevonden hebben op het pad naar de horizon. Uiteindelijk willen we allemaal met een goed gemoed afscheid kunnen nemen en ‘Treur Niet (Ode aan het Leven)’ vertolkt dat idee met een song die niet alleen twee artiesten met elkaar verbindt.
Kenny B – Parijs
Een reisje naar ‘Parijs’ inspireerde Kenny B niet alleen tot een rendez-vous met een hooggehakte Néerlandaise, maar ook tot een lied die het land vervulde met élan. Nadat hij in Suriname al jarenlang een ster was, zag Kenny B zichzelf negen weken lang terug op de nummer-1-positie. De Tour de France is een stuk sneller voorbij.
Lil’ Kleine & Ronnie Flex – Drank & Drugs
In hooguit drie kwartier is ‘Drank & Drugs’ geschreven en opgenomen, en de gevolgen zijn bekend: de meest controversiële nummer-1-hit sinds mensenheugenis, verpulverde streamingrecords voor New Wave en de Popprijs op Noorderslag. Dat hadden producer Jack $hirak en rappers Lil’ Kleine en Ronnie Flex ook niet voorzien. Het is juist die ongedwongen lol die er zo’n verslavend nummer van maakt.
