Lowlands dag 2 (Biddinghuizen, 16-8-2014)

Maxazine was dit weekend aanwezig in Biddinghuizen om een sfeerverslag te doen van Lowlands 2014. Verslaggever Serge van de Lisdonk en fotografe Marjan Ooms kwamen na drie dagen terug met mooie verhalen en prachtige foto’s. Geniet nog even mee van de tweede dag Lowlands.

Traditiegetrouw begint de zatermiddag in de Alpha met een ludiek optreden. Vaak een sing-along of zoals twee jaar geleden een popquiz en vorig jaar natuurlijk de ode aan Nirvana gecoverd door Nederlandse artiesten. Deze jaargang gaf zowel vraagtekens maar vooral veel glimlachen. Net na de eerste wolkbreuk begon Happy Hardkoor. Een akoestische set van Tangarine met happy hardcore nummers, gevolgd door een workshop gabberdansen en live-optredens. De presentatie was handen van Carolien Borgers en de diverse onderdelen werden ondersteunt door oude TMF videobeelden met gabbers die knarsentandend met wijde pupillen hun verhaal deden. Maar het absolute hoogtepunt was het optreden van The Party Animals. Hoewel ook Mental Theo en DJ Ruffneck hun kunsten vertoonden zetten de 6 gabberaars een rete strakke show neer. De overvolle Alpha vond het allemaal prachtig en gabberde een uur lang of het weer 1992 was.

De overvolle programmering op zaterdag gaat meteen door in de Bravo bij Jungle By Night, slingerend tussen de enorme modderpoeltjes is het zoeken naar een plekje in de tent. Het negenkoppige gezelschap lijkt op het eerste gezicht een schoolbandje maar dat we hier te maken hebben met fantastische muzikanten komt het publiek al snel achter. Ik heb ze zelf dit jaar ontdekt tijdens Record Store Day toen ze buiten op de Spuistraat een geweldig optreden gaven. Je moet er van houden want de funky Afrikaanse beat, reggae, ska en zelfs rock word geheel instrumentaal gespeeld. Gelukkig is daar trombone-speler, en tevens acteur, Ko Zandvliet die zo af en toe de microfoon beetneemt om de boel lekker op te zwepen. Maar het is vooral het plezier wat de jongens zelf hebben wat het publiek uitzinnig maakt. Wat een begin dan dag twee!

Hoewel Rivals niet echt aan de verwachtingen voldeed, is een optreden van Kensington er eentje om de vingers bij af te likken. Niet eens omdat het allemaal van wereldniveau is maar het is zeker de beste live-act van de vaderlandse rockscene. Het was ook te verwachten dat het geen enkele moeite zou kosten om de Alpha te vullen. Ook het feit dat er eigenlijk twee frontmannen zijn is redelijk uniek te noemen. Zowel Casper Starreveld als Eloi Youssef weten op de juiste manier elkaar de spot te gunnen. Mijn “vermoeden” dat 3FM meebetaald heeft aan het album lijkt nu ook weer bevestigd te worden omdat alle radio DJ’s aan de zijkant op het podium staan te filmen met hun mobiel en hun tweets de ether vullen. Het uitzinnige publiek, de hits en het confetti-kanon zorgen er voor dat het optreden van Kensington in de top 3 van de zaterdag terecht zal komen.

Lowlands heeft dit jaar opvallend veel Australische bandjes staan maar ook voor de folkliefhebbers is er een ruim aanbod. In de Grolsch tent staan de Aussies Boy & Bear en in de Lima kunnen we genieten van Larry And His Flask. Vooral die laatste is een waar feest. De Lima is eigenlijk een een half open podium met extra zeilen om het publiek te beschermen tegen een eventueel regenbuitje. De energieke drummer staat vooraan het podium en de contrabasspeler maakt meer meters met zijn instrument in een half, dan een Lowlander in een uur. De enorme energie die het publiek over zich heen krijgt, zorgde er voor dat meer publiek de asfaltpaden verlieten om onder de zeilen te komen staan en zich te vergapen aan het schouwspel.

Dat dit het jaar is van Jelte Tuinstra is daar is Nederland inmiddels wel achter. Naast veel fans zijn er ook al zat mensen die een beetje klaar zijn met deze artiest. Dat zijn vooral mensen die een hippe, jonge vent met lippenstift en nagellak maar raar vinden. Deze mensen hebben dan ook nooit een optreden gezien of een concert van Jett Rebel bijgewoond. Deze man ademt funk, lacht funk, geniet funk en is funking briljant. Hoewel hij wekelijks alle festivals aandoet en inmiddels niet snel onder de indruk zal worden van zijn publiek, wordt hij hier even teruggefloten. Lowlands houdt van Jett Rebel, zoveel zelfs dat het tijdens Louise het hem zelfs even te veel wordt. Hij schiet vol tranen wanneer hij bijna niet boven het kabaal van de tent uitkomt. De zon straalt en ook Lowlands is Rebelious geworden.

Soms, heel soms, valt een optreden zo tegen dat je niet langer dan 10 minuten nodig hebt om te beseffen dat je een kleine vergissing in het blokkenschema hebt gemaakt. James Holden stond geprogrammeerd in de Bravo en een portie stevige techno rond de klok van 8 uur gaat er altijd in. Helaas stond er “Live” achter zijn naam, en er zijn maar heel weing DJ’s die met instrumenten een techno-set beter maken. Het moet gezegd worden dat het ook dapper is, het eerste kwartier wordt het publiek verveeld met niet samenhangende geluiden, drumroffels maar het ergste is dat de eerste tien minuten geen bassbeat komt. Dat maakt de Bravo juist zo geweldig, het geluid in de grote tent is uitermate geschikt voor stevige techno. Na een kwartier heb ik rechtsomkeer gemaakt richting de India, en velen met mij.

The Kik mag ook wel blij zijn dat buurman James Holden niet als een malle stond te beuken, want de lieve en soms zelfs poëtische teksten van Dave von Raven doen het veel beter met een jaren 60 gitaarriff dan met 180 BPM. Dat ze nog steeds populair zijn blijkt wel uit de enorme mensenmassa die zelfs tot ver buiten een toontje meepikten. Als er dan opeens toch de gewilde technodeunen door de buurman geproduceerd worden lopen veel twijfelaars toch weer terug richting de Bravo voor de laatste 10 minuten. Het gevoel van Lowlands mooi gevisualiseerd. Biertje drinken bij The Kik en 2 minuten later knallen bij James Holden.

In afwachting van de afsluiter in de Alpha toch nog even via de Grolschtent om nog een half uur mee te pikken van The National. Het zal bij het grote publiek misschien niet veel zeggen maar deze Amerikanen hebben al heel wat jaren een grote fanschare. Hoewel achterin de tent nog ruimte is, staat ook deze tent weer lekker vol. Soms wat dramatisch, dan weer hard scheurende gitaren of mompelend op zijn microfoon sleept Matt Berninger het publiek mee in zijn warrige hoofd. De National gaat helemaal los op Abel en Squalor Victoria en ook het publiek vindt het prachtig. De tour van anderhalf jaar is bijna klaar maar er is geen spoortje vermoeidheid te bespeuren. The National is nog steeds in topvorm.

Wat kun je nu nog toevoegen aan Stromae? De meest besproken artiest van het moment in België, Frankrijk en Nederland. Zelfs Amerika heeft inmiddels interesse in de cartooneske optredens van Paul Van Haver. Hoewel de popliedjes lekker in het gehoor liggen, is de CD Racine Carrée een heerlijk album maar het grote geheim is toch echt de visuele show en het stemgeluid. Het optreden begin dit jaar in de Melkweg is een van de beste shows die ik ooit zelf gezien heb. Helaas door de aanwezigheid van 20.000 man rondom de Alpha was er vrij weinig mee te krijgen van het optreden. Zonder de mime van Paul, de toch wat teleurstellende videoshow (deze gaat in de ZiggoDome wel weer van stal worden gehaald) is er niet veel over om van te genieten. Maar uitgaande van andere recensies en van mensen die wel binnen stonden was het gewoon weer een briljante show en kan ik niet wachten tot 21 november.

Deze drukke maar fantastische tweede dag is afgesloten in de Bravo tent waar opeenvolgend Dekmantel Soundsystem, John Talabot, Happa en Boddika tot 5 uur in de ochtend een technoset hebben neergezet van absolute wereldklasse. Ik denk niet dat heel veel mensen dit meegekregen hebben want morgen is het weer vroeg dag.