Met zijn derde album ‘Screaming In The Wind’ heeft Dudley Taft zijn vorig jaar ingeslagen weg op het pad van de bluesrock voortgezet. Was zijn debuutalbum “Left For Dead” nog doorspekt van country- en southern rockinvloeden, met “Deep Deep Blue” van vorig jaar ging hij al wat meer de kant van de rockende blues en dit heeft hij nu met zijn recente cd voortgezet. Zijn begeleiders bestaan uit bassist John Kessler, drummer Jason Patterson en organist Reese Wynans. Voeg daar de blazers bij uit de Muscle Shoal Studio’s en je krijgt er een extra dosis soul bij.
Het album bestaat uit twaalf songs, waarvan er negen door Taft zelf zijn geschreven. Het aanbod is een goede mix van stevig rockende bluessongs en ballads en het boeit van begin tot eind. Taft begint met een geheel eigen en haast onherkenbare versie van de Skip James-song ‘Hard Time Killing Floor Blues’ en het van Freddie King bekende ‘Pack It Up’. Het hele aanbod van songs is gewoon goed, maar er zijn er toch een paar die er boven uitsteken en daarom extra worden genoemd. ‘Red Line’ heeft een aanstekelijke riff en briljant gitaarwerk, dat doet denken aan Billy Gibbons, de blues ‘The Reason Why’ met mooie interactie tussen gitaar en orgel, en het rauwe ‘Sleeping In The Rain’.
Ook met ‘Screaming In The Wind’ heeft Dudley Taft bewezen een bluesrocker van niveau te zijn. Een aanrader voor de liefhebbers. (7,5/10)(American Blues Artist Group)
