Over een paar jaar bestaat de psychedelische blues rockband DeWolff al weer twintig jaar, deze van oorsprong Limburgse band trekt al jaren volle zalen. Op hun Nederlandse tour hebben ze meer dan tien shows op rij uitverkocht. Zo ook vrijdag 19 december in De Bosuil, Weert.
Het Limburgse F.I.X. mocht de avond openen, dat deden ze vanaf het openingsnummer ’Freaking Out’ met volle energie. Zanger Jordy Wolfert heeft een heel eigen, energieke manier van performen. Door het volle podium had hij weinig bewegingsvrijheid, maar dat wat hij had, gebruikte hij. Drummer Glenny Kraal was niet voor iedereen goed zichtbaar, maar je hoorde zijn strakke manier van drummen luid en duidelijk. Colin Braam bespeelde hier de Hammond. Daarnaast is hij gitarist, dat liet hij horen in ‘I am’. Lead gitarist Peer Hartog liet diverse geluidseffecten horen. Zijn gitaarspel sloot prima aan bij de muziek.
De ene keer had bassist Dennis Hendriks een belangrijk aandeel in het intro, een ander keer was dat Colin met de Hammond. De nummers waren gevarieerd, de tempo en volumewisselingen werden goed gespeeld. Vooral in ’Pair of Hands’ viel de bezieling van Jordy op. F.I.X. werd gewaardeerd door het publiek, maar men was toch echt gekomen voor DeWolff.
DeWolff
Frontman Pablo van de Poel begroette de fans enthousiast. Hij riep: ”Are you ready for Rock and Roll? Are you ready for ‘Night Train’?” Beide vragen werden luidkeels met “Jaaaa” beantwoord. Zowel tijdens de vocale als de instrumentale delen maakte deze zanger/gitarist volop oogcontact met de fans. Het drumwerk van Luka van de Poel was subliem. Robin Piso bespeelde zijn Hammond heel beweeglijk, waarbij zijn orgelkruk regelmatig met twee poten van de vloer kwam. Ook de backing vocalisten dansten, hun vocale aandeel was prima. Een betere opening van deze show was nauwelijks denkbaar, de sfeer zat er meteen goed in.
Eén van de gastmuzikanten op hun nieuwe album ‘Fuego! is niemand minder dan Joe Bonamassa. Pablo maakte een grapje door hem aan te kondigen, dit leverde hilariteit vanuit de zaal op. Pablo vertelde dat Joe niet op het podium durfde te komen, maar dat Robin het deel van Joe in ‘The Fan’ zou spelen. Robin vulde het “gemis” van Joe perfect op. Het gitaarspel was deels op de voorgrond. Door non-verbale communicatie had de Hammond even later de hoofdrol, en had Pablo “rust”. Nu was het “alleen maar” drum en Hammond, ook dit was fantastisch. Robin ging helemaal los, Pablo speelde inmiddels weer op zijn gitaar en ging tegenover Robin staan, ze joegen elkaar tijdens dit uitgebreide instrumentale stuk op. De overgang naar een rustiger stuk vormde de opbouw naar het einde van dit nummer.
Medly Fuego!
Veel nummers hadden diverse tempo-en volumewisselingen. Deze werden goed gespeeld, dik verdiend kregen ze daar vaak een extra applaus voor. De sfeer veranderde tijdens de ingetogen en/of intens gespeelde delen, zo ook in ‘Restless Man’. De fans waren onder de indruk van wat deze mannen uit hun instrumenten haalden.
Dat was ook te merken in de ‘Medly Fuego!’ Het steady ritme had een aangename flow. Langzaam vertraagde het tempo, en DeWolff speelde steeds zachter, de (woordeloze) achtergrond zang smolt samen met de muziek. Het publiek was grotendeels stil tijdens dit indrukwekkende moment. Het weinige licht op het podium paste bij de mysterieuze sfeer. Hoewel dit nummer voor een groot deel vrij kalm was, werd het intens gespeeld en gezongen.
Rosita
De fans genoten van alles wat ze zagen en hoorden en voor men het wist, verliet DeWolff het podium.
In een bomvolle Bosuil werd er luid geklapt en gefloten, want men wilde méér. Natuurlijk kwamen ze terug, maar voordat ze begonnen te spelen vroeg Pablo: “Hebben jullie nog niet genoeg gehad?” “Neeeeee” klonk het uit vele kelen.
Met ruwe stem zong Pablo over zijn “baby” Rosita. Even later deed hij zijn gitaar af, al zingend liep hij naar de rand van het podium. Heel behendig “sprong” hij van het podium af, nu zong hij tussen de fans. Dat deed hij met bezieling, toen hij weer op het podium stond zong hij nog steeds met bezieling. Van heel dichtbij maakte hij oogcontact met de fans vooraan. Hij dacht ook aan de fans op het balkon en verder op in de zaal, hij moedigde iedereen aan om hem na te zingen. Hij zong op een speelse manier, men probeerde hem zo goed mogelijk te imiteren.
Pablo bedankte iedereen en vestigde de aandacht op de merchandise, waarbij hij een enkeling iets cadeau gaf. Ondertussen speelden Robin en Luka zachtjes door. Na de info over de on-demand printed t-shirts, vervolgde de band de toegift. In eerste instantie vol gas, maar ook hier zaten er rustigere stukken in. Tot op het allerlaatste moment werden deze variaties in de muziek goed gespeeld en gezongen. Kortom, men kan terug kijken op een vurig optreden. Voor vele was dit het laatste optreden voor de kerst, maar zeker één om over na te praten.