In de intieme Macca club kropen zo’n honderd bezoekers samen rond het podium waar Bellemont hun eigenzinnige muzikale wereld ontvouwde. De Brusselse band, een samenwerkingsverband van vijf veteranen uit de Belgische muziekscene, bewees donderdagavond dat ervaring en durf een vruchtbare combinatie vormen.
De groep rond zangeres Margot Dehandschutter heeft een duidelijke missie: wegblijven van gemakkelijke paden en elke voorstelling tot een unieke ervaring maken. Die ambitie vertaalde zich in een repertoire dat dwars door genres heen navigeerde zonder ooit de eigen koers uit het oog te verliezen. Soul en blues vormden de basis, maar psychedelische uitstapjes en rootselementen zorgden voor onverwachte wendingen.
Dehandschutter beschikte over een donkere, warme stem die mysterie uitstraalde zonder geforceerd te klinken. Die kwaliteit kwam vooral tot zijn recht in de tragere nummers zoals ‘On the Ocean’ en ‘Down to the Harbour’, waar haar stemgeluid ruimte kreeg om te ademen. Voor aanvang van het concert mengde ze zich onopvallend tussen het publiek, een bescheidenheid die paste bij een band die kwaliteit boven imago plaatst.
De rode draad in de setlist draaide om thematiek van waarheid en ontmaskering. Titels als ‘It’s time to tell the truth’, ‘Prayers in Disguise’ en ‘Even wrong words rhyme’ verwezen naar de spanning tussen schijn en werkelijkheid. Water en getij doken op als terugkerende beelden in nummers als ‘The Tide’ en ‘On the Ocean’, metaforen voor de constante beweging en verandering waar de band voor staat.
De gloednieuwe single ‘Prayers in Disguise’, waarvoor Dehandschutter zelf de tekst schreef, kreeg een prominente plek vroeg in de avond. Het nummer paste naadloos in het geluid van de band: weerbarstig maar toegankelijk, met lagen die zich langzaam ontvouwden. Gastmuzikant John Joris versterkte de groep tijdens drie nummers en bracht extra diepte aan zonder de balans te verstoren.
Na hun debuutalbum ‘Live or Lavish’, een dubbelplaat met zowel studio- als liveopnames, werkt Bellemont inmiddels aan nieuw materiaal. De band kiest bewust voor een langzaam groeiproces in plaats van haastige releases. Die aanpak vraagt geduld van luisteraars en publiek, maar wie zich die avond in Hasselt overgaf aan het tempo van de muziek werd beloond met songs die bleven hangen.
Het aandachtige publiek reageerde enthousiast en dwong een toegift af met ‘Why do you do’, een passende afsluiter voor een concert dat draaide om de vraag waarom mensen doen wat ze doen. Bellemont zocht geen antwoorden maar verkende de vragen zelf, en liet daarbij horen dat groeien en experimenteren waardevoller kunnen zijn dan gepolijste perfectie.
Foto’s (c) Vic Geurts
