Het is september 2000 als een nog onbekende Izaline Calister haar debuutalbum ‘Soño Di Un Muhé’ presenteert in het Amsterdamse Bimhuis. NRC Handelsblad windt er geen doekjes om en strooit met superlatieven: “Overrompelend, aanstekelijk, professioneel en overtuigend. Mensen die op stoelen en tafels dansten, vreemden die elkaar in de armen vielen, veel feestelijk brekend glaswerk en we gaan nog lang niet haar huis.” Het is de start van een succesvolle carrière waarmee Calister ondertussen 25 jaar onderweg is. Tijd voor een feestje. Afgelopen weekend gaf de Antilliaans-Nederlandse zangeres drie uitverkochte concerten in Rotterdam, Amsterdam en Den Haag om haar jubileum te vieren. Maxazine woonde het optreden in Rotterdam bij.
In die 25 jaar bracht Calister naast haar indrukwekkende debuutalbum prachtige opvolgers uit zoals ‘Kryoyo’, ‘Kanta Hélele’ en ‘Speransa’. Net als op haar debuut weeft de 56-jarige singer-songwriter op deze albums traditionele Curaçaose muziek samen met elementen uit jazz, latin en world. Calister werkte samen met onder meer het Metropole Orkest, Peter Beets en Lucas van Merwijks Cubop City Big Band. Naast de vele nationale en internationale tours die haar onder meer naar de VS, Mexico en Indonesië voerden, is Calister de afgelopen 10 jaar vooral actief in het theater met diverse voorstellingen zoals ‘Barricade’ (met Leoni Jansen), ‘Tula en Juliet, mijn overgrootmoeder de slavin’ en ‘Bon dia, goeiemorgen’. In 2018 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor haar bijdrage aan de bekendheid en emancipatie van de Antilliaanse cultuur in het Nederland.
Bevredigende dwarsdoorsnede
In het Rotterdamse Grounds – waar de warme temperatuur goed paste bij de tropische geluiden – bracht de charismatische zangeres, traditiegetrouw op blote voetjes, met haar kristalheldere oorstrelende zang een bevredigende dwarsdoorsnede van haar repertoire. Vanaf de vrolijke opener ‘Bendishoná’ kon Izaline met haar vijfkoppige band rekenen op een gretig publiek dat voor een groot deel bestond uit Antilliaanse bezoekers, waaronder een hoop jongeren die haar muziek later leerden kennen door hun ouders. Mooi om te zien was dat het publiek niet alleen kwam om te dansen en mee te zingen, maar ook om aandachtig te luisteren tijdens de rustige liedjes.
Je moet ook wel van een andere planeet komen, wil je niet een zwak voelen voor Izaline. Ze reeg haar in Papiamento gezongen liedjes aan elkaar met korte inleidende verhaaltjes. Degenen die de taal – een mengeling van Portugees, Spaans, Nederlands, Engels en Afrikaanse talen – niet beheersten, ontdekten zo de universele thema’s in haar songs. Bijvoorbeeld de prachtige ballad ‘Laman’ waarin Calister met heimwee terugkijkt naar haar geboorte-eiland Curaçao. Een plek die ook fraai werd bezongen in het net zo mooie ‘Mi Pais’ van het met een Edison bekroonde album ‘Speransa’. Maar ook humor is een belangrijk ingrediënt in Calisters swingende nummers zoals in ‘Redashi’ en ‘Mi Sòpi’. En in de optimistische meezinger ‘Kanta Hélele’ – met fraaie bassolo van Samuel Ruiz – gaf Calister de boodschap mee om de kleine momenten van geluk extra te waarderen.
Brutaal nummer
Bijzonder was de uitstekende uitvoering van het stuwende ‘Soño Di Un Muhé’, de openingstrack van haar gelijknamige debuut dat ze door de jaren heen sporadisch ten gehore bracht. Het lied, in Calisters eigen woorden “een brutaal nummer over een mooie man die langsloopt”, werd gedreven door Enrique Firpe’s aanstekelijke slagwerk en kreeg extra cachet met het grandioze pianospel van Calisters vaste muzikale samenwerkingspartner Marc Bischoff.
Voorafgaand aan haar jubileumoptredens nodigde Calister haar fans uit aan te geven welke liedjes ze graag wilden horen. Niet geheel onverwacht rolde daar het traditionele Curaçaose lied ‘Fiesta Di Piskado’ uit, eveneens van haar debuutalbum, en met smaakvolle achtergrondzang van haar backingduo Niata en Keon Augusta. De absolute winnaar was het vreugdevolle ‘Wow’i Kariño’ van het album ‘Kyroyo’.
Tijdloos goed
Door haar extensieve theaterwerk treedt Calister tegenwoordig minder vaak op met haar band. Des te duidelijker werd tijdens het anderhalf uur durende optreden hoe tijdloos goed haar liedjes zijn. Izaline Calister is een constante kracht en unieke artiest. Haar muziek verbindt. In de huidige onrustige tijden voelen de songs van Izaline als een warm bad waarmee je even aan de spanning en sleur ontsnapt. Het zijn dit soort mooie mensen die het verschil maken en dat stukje hoop geven. Stiekem hoop je dan ook dat deze mini-jubileum tour een reprise krijgt, zodat meer mensen de warmte van Izaline Calister kunnen voelen.
Foto’s: © Eric van Nieuwland / Maxazine