Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
WAR – Why Can’t We Be Friends ‘50th Anniversary Collector’s Edition’ – 3CD-box
WAR bracht in 1975 een album uit dat gerust een herdefinitie mag heten van het genre jazzrock: ‘Why Can’t We Be Friends’, al zal menigeen de plaat hebben aangeschaft vanwege de afbeelding op de hoes. Verpakt in een mix van funk, soul en latin bracht de groep een duidelijke, niet mis te verstane boodschap waarbij de absurde ongelijkheid tussen mensen scherp werd veroordeeld. De plaat heeft in 50 jaar tijd geen millimeter aan relevantie verloren, integendeel. Fans zullen blij verrast zijn geweest met de speciale Record Store Day-uitgave van dit monument: op drie lp’s kreeg je niet alleen het oorspronkelijke album, maar ook een karrevracht aan bonusmateriaal. Helaas was dit met een prijskaartje van meer dan honderd euro vooral weggelegd voor de meer gefortuneerde vinylverzamelaar. Had iemand het over ongelijkheid? Gelukkig heeft Rhino al dit materiaal nu ook op 3 cd-schijfjes gezet. Daarvoor dien je vier tientjes bij je platenboer achte te laten. Het is het waard. De energie spatte al van de plaat zoals die in ’75 uitkwam, maar de pure, eerste versies van ‘Low Rider’ en ’So’ plus de jamsessie die leidde tot ‘Heartbeat’ vormen in alles de overtreffende trap. Zo hadden die tracks moeten zijn. (Jeroen Mulder) (8/10) (Rhino)
Chaka Chawasarira – Useza
In een tijd waarin traditionele muziek in Zimbabwe dreigt te verdwijnen door evangelische veroordelingen, bewijst Sekuru Chaka Chawasarira met ‘Useza’ dat authentieke Zimbabwaanse matepe-muziek nog altijd rechtstreeks het hart kan raken. De 82-jarige meester op de duimpiano is een van de laatste overgebleven virtuozen van dit complexe instrument, dat met duimen én wijsvingers wordt bespeeld om hypnotiserende polyritmes te creëren. Het album werd opgenomen in de doodstille nacht in Chitungwiza, waarbij Chawasarira alleen werkt om de betoverende klanken van een Shona-ritueel na te bootsen door discrete fractale sequenties vol spookachtige boventonen en zoemende ritmes over elkaar heen te leggen. Het resultaat is wonderlijk kaleidoscopisch – muziek die je vanuit verschillende perspectieven kunt beluisteren en die telkens nieuwe lagen prijsgeeft. Chawasarira, geboren in 1941 en opgegroeid als wees in een katholieke missie, heeft zijn hele leven gewijd aan het bewaren van deze bijna uitgestorven kunstvorm. Waar vijftig jaar geleden nog zes of meer muzikanten samen speelden in ceremonies van de Sena Tonga en Kore-Kore volkeren, zijn er nu minder dan tien meesters over. Zijn overdubs op tracks als ‘Hurombo’ en ‘Kuvachenjedza’ tonen wat één persoon kan bereiken met pure toewijding. Het is prachtig dat Nyege Nyege Tapes, het Kampala-gebaseerde label dat zich toelegt op het verkennen van buitenstaanders-muziek uit de regio, ruimte maakt voor deze ancestrale klanken naast hun gebruikelijke elektronische releases. Deze authentieke documentatie van Zimbabwe’s erfgoed verdient alle respect en aandacht in een wereld die te snel vergeet waar zijn roots liggen. (Jan Vranken) (7/10) (Nyege Nyege Tapes)
Jayer Slayer – Identity Crisis 2
De Zwitserse eenmansmuzikant Jayer Slayer presenteert met ‘Identity Crisis 2′ een eclectische EP die bewust de grenzen opzoekt tussen serieuze muzikale ambitie en speelse experimentatie. Dit is Jayen’s eerste uitstapje in EP-vorm, waarin hij zich toont als een artiest die zich thuisvoelt binnen de lo-fi esthetiek van thuisopnames. De drie tracks bewegen zich tussen Zappa-achtige progressieve wendingen en de ruigere energie van Primus. ‘Rock ’n Roll Insect’ opent met karakteristieke eigenzinnigheid, met een baslijn die meteen vertrouwd klinkt. ‘Fucking Wired’ verhoogt daarentegen de intensiteit met een directe en rauwe aanpak. Het hoogtepunt is zonder twijfel ‘Feverdream’, een vakkundig gecomponeerd stuk dat meerdere subtiele tempowisselingen bevat en een rijke instrumentale laag onthult die het lo-fi karakter overstijgt. Jayer Slayers paradoxale houding, die even serieus is als niet serieus te nemen, werkt verrassend goed. De EP voelt tegelijk als een doorleefde muzikale verklaring en een speelse vingeroefening. Voor liefhebbers van experimentele rock met een vleugje absurdisme is dit een veelbelovende ontdekking. (7/10) (Eigen productie)
Denny Zeitlin – With a Song in My Heart
Richard Charles Rodgers: een naam die onlosmakelijk is verbonden met Broadway, met een onwaarschijnlijke productie: de man schreef in 37 musicals rond de vijftienhonderd liederen. Jazzpianist Denny Zeitlin moet keuzestress hebben ervaren bij het selecteren van de songs die hij op dit ‘With a Song in My Heart’ ten gehore brengt. De volgende keus die je als uitvoerend musicus moet maken is: houd ik mij aan het origineel of doe ik er iets bijzonders mee? Zeitlin is gepokt en gemazeld genoeg om zijn eigen draai te geven aan de elf klassiekers. Dat hoor je direct in de opening, ‘Falling In Love With Love’. De oorspronkelijke melodie is zeker herkenbaar, maar Zeitlin voegt er nieuw ritme aan toe en een paar verrassende toonmodulaties. Dat spelen met ritmes is iets dat Zeitlin vaker herhaalt: zo krijgt ‘I Didn’t Know What Time It Was’ inderdaad een andere tijd mee, door het in een 7/4 te spelen. De pianist zelf heeft inmiddels de meer dan respectabele leeftijd van 87 jaar bereikt, maar daar is op dit album helemaal niets van te merken. Zeitlin speelt met een bevlogenheid waar mening jongere collega een voorbeeld aan mag nemen. Een waardig eerbetoon aan een Broadway-legende. (Jeroen Mulder) (8/10) (Sunnyside Communications)
Various Artists – Music for Jazz Dancers
Deze compilatie van DJ Adrian Gibson is een perfecte snapshot van de Britse jazz-dance scene die shockwaves heeft veroorzaakt over de hele wereld. Gibson, bekend van zijn legendarische ‘Messin’ Around’ club in de Jazz Café, heeft hier een verzameling samengesteld die recht uit zijn sets komt – en dat hoor je. Het album opent knallend met Peter Herbolzheimer’s storming rendition van de Ray Noble jazz standard ‘Cherokee’ met Dianne Reeves, die met haar zijdezachte vocals direct de toon zet. Dit is geen luie lounge-jazz, maar dancefloor fuel van de hoogste kwaliteit. Mario Canonge’s ‘Kon Djab Djigidi’ laat horen waar fusion echt om draait – met Latino invloeden en een bassolo om bij weg te smelten. Marcos Ariel’s ‘Samba Torto’ is Brazilian Samba-Fusion van de hoogste orde – acht minuten lang pure ekstase voor de benen. De Hi-Fly Orchestra zorgt voor een schot adrenaline met hun uptempo ‘Hi-Fly Stomp’, terwijl The Brian Lynch & Eddie Palmieri Project bewijst dat Latin-jazz en moderne dansgrooves hand in hand gaan. De compilatie is zo sterk door de rode draad in het verhaal: alles is geselecteerd vanuit het perspectief van wat écht werkt op de dansvloer. Gibson had absolute vreugde bij het samenstellen van dit dancefloor juweel, en die passie straalt van elke track af. Van bebop tot nu-jazz, van big band tot samba-fusion, dit is jazz zoals het hoort te klinken: levend, zwetend en onweerstaanbaar swingend. Een minpuntje: soms voelt de selectie wat willekeurig, alsof er meer focus had kunnen liggen op een coherenter geluid. Maar voor liefhebbers van dansbare jazz is dit een must-have die laat zien waarom de UK jazz-dance scene zo invloedrijk is geworden. (Jan Vranken) (7/10) (Freestyle)
