De Amerikaanse country zanger en songwriter Kip Moore staat bekend om zijn rauwe stemgeluid, energieke liveshows en oprechte teksten. Zijn grote doorbraak kwam in 2011 met de hit ‘Somethin’ ‘bout a Truck’, afkomstig van zijn debuutalbum ‘Up All Night’. Sindsdien heeft Moore zich stevig gevestigd in de country wereld met succesvolle nummers als ‘More Girls Like You’, ‘Hey Pretty Girl’ en ‘Beer Money’, die stuk voor stuk met platina werden bekroond.
Moore’s muziek is een krachtige mix van traditionele country, rock en folk, waarbij zijn teksten vaak draaien om liefde, vrijheid en het leven onderweg. Inmiddels heeft hij zes albums op zijn naam staan, waarvan het meest recente ‘Solitary Tracks’ verscheen op 28 februari. De bijbehorende wereldtour bracht hem ook naar Nederland, waar hij optrad in poppodium 013 in Tilburg.
Gareth, een sterke opwarmer
De avond werd geopend door Gareth, een veelbelovende countryartiest die traditionele klanken combineert met een moderne twist. Zijn songs vertellen eerlijke verhalen over verlies, verlangen en het alledaagse leven. Hij begon met ‘Born Yesterday’. Het publiek keek aandachtig toe. Hij stond alleen op het podium samen met een bandlid die de elektrische gitaar speelde. Midden in het nummer maakte hij een klein foutje, maar hij herstelde zich snel. Volgens Gareth was het een “what the fuck”-momentje. Het was zijn eerste keer in Tilburg, dus hij vroeg of hij de naam goed uitsprak en bedankte het publiek dat het al zo vroeg aanwezig was. Daarna bracht hij het nummer ‘Changing Season’.
Vocaal was Gareth uitstekend. Hij wist zijn gevoel goed over te brengen op het publiek, wat hoorbaar was in zijn stem. In de hoge tonen heeft hij een rauw randje, terwijl zijn lage stem juist heel steady klinkt. Vooral bij het nummer ‘Quiet In This House’ kwam dit goed tot uiting.
‘What We Don’t Know’ is het eerste nummer dat hij ooit uitbracht. Het gaat over hoe hij als jongere nog niet wist wie hij was. Nu, op het podium, wist hij dat wel. De cover die hij daarna bracht was ‘One More Last Chance’ van Vince Gill. Enkele mensen uit het publiek begonnen te dansen. Zijn gitarist speelde een solo, waarop Gareth moest lachen en zichzelf opnieuw herpakte. Hij kondigde nog één nummer aan, voordat hij twee weken in de UK in arena’s zal optreden met Kip en hoopt terug te keren naar Tilburg. Gareth sloot af met ‘Last Thing I Do’, en dat deed hij vol verve.
Emotionele start
Kip Moore trapte zijn set af met ‘High Hopes’, een veelzeggende keuze: “I’ve got high hopes”, zong hij – een duidelijke boodschap richting het Tilburgse publiek. Kip Moore schreeuwde “Come On” en vanaf dat moment zat de sfeer er goed in. De nummers ‘Only Me’ en ‘Solitary Tracks’ volgden en zorgden voor een emotionele ondertoon. Vooral ‘Only Me’, waarin Moore zijn eenzaamheid bezingt, werd met zoveel intensiteit gebracht dat je de pijn in zijn stem kon voelen. Kip vroeg: “Who was at my show in Amsterdam in 2023”. Hierna staken degenen die erbij waren hun handen de lucht in. De toon voor een avond vol gevoel en muzikaliteit was gezet met ‘Fire & Flame’.
Dansbare dynamiek
Na de gevoelige start schakelde Moore moeiteloos over naar uptempo tracks. Met nummers als ‘Damn Love’, ‘Beer Money’, ‘Wild Ones’ en ‘She’s Mine’ bracht hij de zaal echt in beweging. Bij ‘Beer Money’ hield het publiek hun beker in de lucht en Kip had dat door. Hij vond het enorm leuk om ons te zien genieten, zelfs achterin kon hij zien. De thematiek bleef trouw aan de country traditie: bier, liefde en het vrije leven. Het publiek genoot zichtbaar – en hoorbaar – van iedere minuut. Pas na de eerste paar nummers kwam ook het lichtplan echt tot leven, waardoor het visuele spektakel de muzikale beleving perfect aanvulde.
Tennessee Boy raakt opnieuw
De emotionele lading keerde terug bij ‘Tennessee Boy’, waarin Moore het verhaal vertelt van een jongen uit Tennessee en een meisje uit Colorado – een klassiek countryverhaal. Opvallend was hoe perfect de band en Moore op elkaar waren ingespeeld. Ditzelfde gold ook bij ‘More Girls Like You’ waarbij er luidkeels meegezongen werd, zelfs werden de telefoontjes uit de zakken gehaald om het op te nemen. ‘That Was Us’ reflecteert naar een eerdere relatie, hierin herkende het publiek zich wel in. Moore’s rauwe stem gaf elk liedje een extra lading en klonk net zo sterk als op zijn studioopnames.
Een warm slot vol hits en saamhorigheid
De avond eindigde met een reeks publieksfavorieten. Zo zong hij een ietwat ingetogen nummer ‘Pretty Horses’, welke een ballad betrof, het publiek werd er stil van. “How are you feeling man”. Moore houdt er niet van om doordeweeks een show te doen omdat de sfeer dan anders is dan in het weekend. Hij wilde zoveel plekken aandoen als mogelijk was. Hierna volgde nog een peptalk dat hij blij is dat wij bij zijn concert waren.
‘Hey Pretty Girl’ is een nummer waarmee hij niet meer verbonden was maar zong dit nummer toch met veel overtuiging, en het publiek omhelsde elkaar. Je voelde de liefde! Dit nummer had hij tijdens de tour nauwelijks gezongen, gaf hij toe. Dit nummer is voor de hardcore fans, vervolgde hij, en hierna werd ‘Sweet Virginia’ ingezet. Hier kreeg de band een spotlight moment, waarbij hun samenzang opviel in harmonie en kracht. Natuurlijk mochten grote hits als ‘The Bull’, ‘Somethin’ ‘Bout a Truck’ en ‘Last Shot’ niet ontbreken, nummers die het publiek woord voor woord meezong.
Hij bedankte het publiek dat ze al 13 jaar voor hem zijn. Verder gaf hij aan de wereld apart te vinden, maar dat er goeds in het slechte zit. Hij verkondigde aan dat er een ruimte tussen water en gras zit en hij probeert er altijd tussen te zitten. Een extra lange encore van het nummer ‘Last Shot’ volgde. Hoewel de zaal niet volledig uitverkocht was, deden zowel Gareth als Kip Moore de ruimte tot leven komen. Gareth wist te ontroeren met zijn intieme performance, terwijl Moore met een energieke show het publiek meenam op een muzikale reis vol emoties, verhalen en dansbare countryklanken.