Toen ik hoorde dat er een nieuw album van ‘Sparks’ zat aan te komen en dat mij gevraagd werd een recensie te schrijven, was het eerste dat ik deed mijn platenkast induiken om hun iconische album uit 1974 ‘Propaganda’ nog eens te beluisteren. De spanning tussen de theatrale falsetto van Russell Mael en de klavier-acrobatiek van broer Ron was toen al even fascinerend als ontwrichtend, een spanning die nog steeds de kern vormt van hun 28ste studioalbum ‘MAD!’.
De gebroeders Mael hebben door zeven decennia heen muziek gemaakt, daarbij genres verkennend van Art-Glam tot synthpop. Hun invloed strekt zich uit over generaties artiesten, van Joy Division tot Björk. Waar andere bands na zo’n lange carrière terugvallen op oude successen, blijven de Maels consequent vooruitstrevend. Net als op ‘Propaganda’ verkennen Ron en Russell op ‘MAD!’ de eigenaardigheden van onze samenleving, maar nu gericht op hedendaagse fenomenen als merkrugzakken en de opkomst van influencers. De satire is nooit te direct, maar behoudt voldoende ambiguïteit voor eigen interpretatie.
‘Hit Me Baby’ is een ware voltreffer – een nummer dat je bij de eerste tonen grijpt en niet meer loslaat. De ritmische intensiteit vormt een perfect canvas voor Russell’s hemelse falsetto. Net zoals op ‘Propaganda’s’ ‘Thanks But No Thanks’ vinden de Maels een delicate balans tussen melodische toegankelijkheid en avant-garde experimenten. In ‘Don’t Dog It’ opent een dwingende pianorepetitie het luisterkanaal. De hamerende drums doen denken aan de ritmische complexiteit van ‘Reinforcements’, maar getransformeerd door decennia van artistieke evolutie. De strijkers zweven op de achtergrond als spookachtige herinneringen aan hun theatrale verleden, terwijl ze tegelijkertijd een moderniteit uitstralen die volkomen eigentijds aanvoelt. De openings track ‘Do Things My Own Way’ functioneert als een manifest voor de band zelf – Sparks heeft altijd hun eigen weg gevolgd. Waar ‘Propaganda’ pareltjes bevatte als ‘Never Turn Your Back on Mother Earth’, vinden we hier intrigerende composities als ‘Running Up A Tab At The Hotel For The Fab’, schijnbaar geïnspireerd door de moderne parabel van Anna Delvey.
Muzikaal zijn er knipogen naar New Wave, Synthpop en Elektronische Opera – allemaal genres die Sparks hielp pionieren. De tijd lijkt te buigen in deze nummers – tegelijkertijd nostalgisch verwijzend naar hun experimentele verleden én volkomen passend in ons gefragmenteerde huidige tijdsbeeld. De muziek functioneert als een Da Vinciaans ontwerp voor een helikopter, waar verleden en heden samenkomen in een klankenspel dat zowel vertrouwd als vernieuwend aanvoelt.
Met ‘MAD!’ bewijzen de broers Mael opnieuw dat ze tot de meest inventieve songwriters in de popmuziek behoren, en dat leeftijd slechts een getal is als het om artistieke vernieuwing gaat. De plaat verdient een solide 8 uit 10 – een essentiële toevoeging aan hun indrukwekkende discografie en een perfecte introductie voor nieuwe luisteraars tot de wonderlijke wereld van Sparks.(Jan Vranken)(8/10)(Mattan Records)