De iconische Franse rapper MC Solaar vulde donderdagavond de zaal OM in Luik tot de nok met een uitverkochte show voor 1700 bezoekers. Claude M’Barali, beter bekend als MC Solaar, bevestigde eens te meer waarom hij als pionier van de Franse rap wordt beschouwd. De in Senegal geboren rapper met Tsjadische roots, die opgroeide in de Parijse buitenwijken, bracht een indrukwekkende set van 24 nummers die zijn volledige carrière omspande.
Zephir, de nieuwe sensatie
De avond begon met een optreden van voorprogramma Zephir, een rapper die het publiek verraste met zijn unieke stijl die doet denken aan een hiphoppende Stromae. Na zijn debuutalbum uit 2023, waarin hij het verhaal vertelde van “Clyde” die de wereld probeert te ontdekken zonder Bonnie, nam Zephir het publiek mee in zijn nieuwe muzikale avontuur. Zijn optreden was een perfecte opmaat voor wat zou volgen en zweepte het publiek op.
MC Solaar
Solaar opende sterk met ‘À dix de mes disciples’ en ‘Qui sème le vent récolte le tempo’, twee klassiekers die de toon zetten voor de avond. Maar het publiek ging pas echt los toen de eerste tonen van debuutsingle ‘Bouge de là’ klonken, eerst in de originele versie en daarna in de nieuwere interpretatie. Het was een van de vele hoogtepunten van de avond, waarbij de hitte in de zaal uiteindelijk nog net te harden was.
Het was toen al duidelijk dat MC Solaar zichzelf niet alleen in het middelpunt wilde stellen, want een opvallende aanvulling op het podium was Miss Linda, een van de twee achtergrondrappers. Haar energieke raps, dynamische samenwerking met Solaar en haar dansmoves brachten een extra dimensie aan de show. Ze was niet zomaar een achtergrondfiguur, maar een volwaardige energiebron die de sfeer op het podium naar een hoger niveau tilde. En dat terwijl Solaar in zijn eentje al een hoogtepunt van energie was.
De meester van de Franse rap
Na enkele energieke uitvoeringen kwam een rustpunt, ‘J.A.Z.Z.’. Voor op het podium verschenen een cajon en contrabas, en elke muzikant nam een ander instrument ter hand. De muzikale introductie begon met een virtuoze demonstratie op de cajon, gevolgd door warme, diepe klanken van de contrabas, wat een perfecte jazzy sfeer creëerde voordat het nummer in volle glorie losbarstte.
De rapper toonde zijn veelzijdigheid door naadloos te schakelen tussen oude hits en nummers van zijn nieuwe album uit het ‘Triptyque’, ‘Triptyque: Lueurs Célestes’. Zijn poëtische, speelse stijl en scherpe woordspelingen waren nog even indrukwekkend als in de jaren ’90, maar met een nieuwe diepgang die alleen komt met de jaren. Het dak ging er letterlijk af tijdens de publieksfavorieten, het eerdergenoemde ‘Bouge de là’ (beide delen), ‘Cinéma’, ‘Clic clic’, ‘Dingue’, ‘Da Vinci Claude’ en ‘Maitre de cérémonie’. Maar ook tijdens de grote hits aan het einde van de set was de energie in de zaal ongeëvenaard.
Geweldig publiek
Bijzonder was ook het moment waarop hij ‘Ouvre les yeux’ coverde, een cover van Bambi Cruz, gevolgd door een medley van covers die aantoonde hoe breed zijn muzikale smaak is. Het emotionele hoogtepunt kwam echter pas tijdens ‘Solaar pleure’, waarbij het publiek elke regel meezong en de zaal werd verlicht door honderden telefoonlichten vanwege de opnames. En dat terwijl het publiek sowieso al een belangrijk onderdeel van de show was. Niet vanwege gesprekken met het publiek, maar juist omdat het voltallige publiek vrijwel ieder nummer woord voor woord meezong, tijdens de rustige delen gewoon z’n bek dicht hield, en veelvuldig meeklapte en zwaaide. En dan hebben we het niet eens alleen over de eerste rijen, maar het voltallige publiek, tot aan de bar in een ander zaaltje van de OM aan toe.
Freestyle
De avond leek na een toegift te eindigen met ‘Merci’, maar het publiek bleef aandringen op meer. MC Solaar keerde terug naar het podium en bedankte het Belgische publiek diep voor hun jarenlange steun. Als ultieme toegift sloot hij de avond af met een korte, geïmproviseerde freestyle van ‘Dingue’, een perfecte afsluiter die het publiek in vervoering achterliet.
Wat deze avond onderscheidde van een gewoon concert was de onophoudelijke energie die door de zaal stroomde. Het voelde niet als een traditioneel optreden, maar eerder als een collectief feest op energiedrank waar artiesten en publiek samen de grens tussen podium en zaal deden vervagen. MC Solaar en zijn crew, met Miss Linda als extra ster, hielden het tempo constant hoog, waardoor de 1700 aanwezigen, inclusief twee gelukkige Nederlandse bezoekers, geen moment rust kregen – en dat ook niet wilden.